Alle inzendingen over Stil OR lawaaiig OR park

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Een stem sprak stil vanuit het struikgewas Mij werd een blik vergund in 't jappenkamp Toen daar mijn vader deel werd van die ramp Verzwegen trauma dat ik later las Hun namen in rood marmer op een lijst Beschut door bomen rond een park in Zeist…

het was stil in het lawaai van afwezige ogen geluiden van hun ziel beroerden ons aller hart toch brak het ijs toen na klanken van gedeelde smart ‘t licht zich af kon stemmen op het heden ieder werd op zijn unieke wijze verder vrijelijk in eigentijdse cadans medegezogen opdat zo weer de toekomst kon worden beleden…

je zet mij buiten de tijd je letters lopen uit het park je woorden schuiven wind ik vind je aan de vijver je schrijft in spiegelschrift alleen wie op je verliefd wordt kan het lezen…

hij leunde boom, zei ik dag en avond ik bukte vergeet-me-nietje, zei hij dat zich niet laat zien brug, vertelde de wind van hem naar haar ik droomde de eerste nacht 't was een fijn gesprek, zei hij…

ik wil het stil ontbreken van lawaai is niet genoeg herrie irriteert me mateloos, begint ook veel te vroeg een paar uur rust is mij gegund na het sluiten van de kroeg ik houd het niet meer vol, decibellen draaien me al dol vlieg naar lagen die steeds moeilijker de tonen kunnen dragen vlucht naar een tekort aan lucht, hier…

Nog een keer de vertrouwde plek, nog een keer zien, nog een keer lopend door het park, op zoek naar antwoorden misschien.…

Dit beeld deed mij denken aan drie vrouwen die verrast zijn door een indrukwekkend landschap. Of zien zij uit naar de komst van een dierbare? Mogelijk is ook dat zij terug zien op de weg die werd afgelegd of is het voor vertrek? Op deze vragen komt geen antwoord en wat juist is, dat blijft gissen. Dat geldt ook voor het nieuwe jaar dat voor…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

wat ik vannacht wel niet zag in een plas in het park…

Avondwandeling met de maan als metgezel hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten… Ik schrik van een schaduw het geluid wordt luider ik denk te veel… Ik versnel mijn stap de maan volgt me op de voet het lawaai in mijn hoofd ook… Ondertussen ren ik verder gedachten worden oorverdovend… Nog even, nog een klein stukje ik ben er, ik sta stil…

het regent in het park met druppels vrij van vorm ze tekenen een gezicht dat verwatert in een storm bomen verliezen blad meegenomen door de wind grijze haren in de nacht maakt geloven verder blind ergens valt de onrust is het meer dan stil spreekt verleden aandachtig vlucht de laatste ril…

Het licht hangt stil in de blaren. Mijn hart is te veel geopend, te veel in het licht gevangen in der wolken licht varen… En pijndoend, schrijnend dromen weg van mijzelf te komen. En eigenlijk zo wanhopend. ------------------------------------ uit: 'Parken en Woestijnen', 1940.…

bewinterde aarde je versteent alle wereldse geluiden slechts hier en daar vallen scherven gekraai her en der en woorden vervriezen in de mond je hardheid mildert plots het bestaan er rest nu geen lawaai als is het leven van overtolligheid ontdaan stil als steen zacht het kristallen gras en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren de ochtenden…

Probeer hoe moeilijk Het ook is tot rust Te komen Losgerukt uit de Waan van alle dag In landelijk Westfalen Maken we weer contact Met bomen, knoppen, En de eerste voorjaarsbloei En dan zo maar Het binnenzwembad Helemaal voor ons twee Op de muur zie ik Twee woorden geschilderd, EINATMEN - AUSATMEN Ik probeer me op…

Kraanvogels zijn het een afschuwelijk lawaai boven de Loire…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

zoveel ogen die zijn stukjes hebben verzwolgen zodat we wel verplicht zijn er een ogenblik bij stil te staan…

Door het park gewandeld en hier blijven staan waarom, nou ja, we weten van elkaar waarom, allebei denken we: jij jij bent het hier blijven staan om die ander aan te kijken, te kussen. ------------------------------------------------------- Uit: Over het verlangen naar een sigaret, 2001.…

In het park waar de nacht het water steelt Vergeet het licht haar stralende humeur In de diepe holtes van het donker Verliest de liefde haar verlegen kleur Daar sterven schimmen in het duister En de schaduwen omhelzen elkaar Er brandt een vuur zonder rook Vlammend heet maar onzichtbaar Als het vuur de nacht vervolgt En de passie angst verstijft…

Je bent het licht op de gevel van een vlierbessenstruik, in het park, op een kerkloze septembermorgen. Ik wil je bezitten als een enigma, maar kan geen metrum vinden waarop we dezelfde schijnbewegingen kunnen maken.…

Ineens stond je naast mij, met aan de hand je fiets, Haren in de war, het interesseerde je niets Kom, zei je we gaan wandelen aan de overkant Je was opgewonden en pakte mijn hand Je ogen straalden, je verraste mij Er was passie, we liepen zij aan zij Innig en hard, onze lichamen Het park was van ons We waren samen We streelden…

ik ben vanavond naar buiten gegaan, de bloemen waren alle wit, de maan had haar ontroerd. Ik heb een boom omhelsd, zijn bast was hard, maar ik voelde duidelijk het kloppen van een hart, ik denk dat het alleen het mijne was. Ik stond in het ontzichtbare, natte, en zware gras, en ik voelde me in het paradijs gedreven.…

De kerel denkt: 'Ze is het helemaal. Wat is ze mooi, die blondgelokte trien.' Z'n eigen haarkleur kan de meid niet zien, al is ze geenszins blind. De vent is kaal. Hij is van plan een praatje aan te knopen. Ze zitten op een bankje naast elkander en eensklaps vrolijk kijkend roept ze: 'Sander!' Het is d'r vriend, die aan is komen lopen. Zodra…

een langgerekte vijver plooit zich minzaam in het park te midden van oeroude bomen trots op hun massieve kracht een houten brugje spant zich ingetogen door het heimwee en wat oude dromen tot rust en milde troost gekomen vindt in de spiegeling wat mededogen wat eenden glijden schadeloos onderdoor geen vogel vliegt nog op daarvoor twee eksters…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

De zon in het park waar 't grindpad ons verder leidt. We nemen de tijd.…