Alle inzendingen over Stille pijn

in stille gratie beweeg jij - volmaakt - in Zen jouw ziel rust gevend 19 maart 2010…

Kiest u, zonder diepere vragen, voor een stille hybride wagen ? Vraag naar de opties om voetvolk en fiets met Harley-gepruttel te verjagen !…

Omgeven door grijze wolken groene en violette tinten ontstijgend uit de horizon liggen stille minuten gebogen aan de horizon…

Maan door de wolken Spotlicht op de zee Still Ineens met een noodgang Op mij af Tadaaa Dank u maan De maan bedankt mij…

Een pijn heeft zich in mij gezeteld een pijn zo onbeschrijfelijk diep kroop in mij terwijl ik sliep Een pijn heeft zich aan mij geketend hij heeft zijn plaats gevonden en slaat diepe wonden Een pijn heeft mijn huis gekraakt en zich meester van mij gemaakt.…

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht.…

De stille, de zwijger Wie ben jij?…

In al mijn stille nachten De vlammen van onzekerheid Gebrand in mijn geweten Getergd door mijn nieuwsgierigheid Door duivels' wil bezeten…

Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Vensters maken buiten en binnen Als zwart het wit verstaat Twee geliefden verhouden zich tot elkaar Als het glas waardoor je kijkt Hetzelfde lijkt Als ze beminnen Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Een kind dat er opgroeit en…

nog even irreëel Ze keek mij zonder ogen aan, of geen van ons twee bestond Innerlijk had ik haar verstaan stille ogen en huilende mond…

Levend in de tijd voor Pasen lopen we naar de stille hof. Door Zijn beloften richten wij ons op. Dag lieve zus, voor jou is het begonnen gezien de uitdrukking op je gezicht, een stil bericht van God. Geschreven op 23 maart 2010 Een stille afscheidsgroet tussen de witte rozen.…

hij bereikte de diepste bodem in de jungle in alles wat het einde in zich draagt kiemt een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Uit 'Loflied voor een stille gek' 1979…

kalm maar opgewekt drijven watervogeltjes in de stille sloot van de wilde ruwe zee in het geheel geen besef - tanka - uit "De Zee en Ommelanden"…

lopen door de tijd alsof je iets kwijt bent dat er steeds is is het een wonder niets te verliezen dan wat stille dromen een zon gaat niet onder zolang ze nog schijnt…

Het is jammer dat honger naar eigenliefde zich niet laat stillen…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…

Stille muziek. Een sigaret, Weg van de bol. Alleen. Een Bagage. Voor onderweg. Buitenaards. Een vrouw. Alleen. Sigaret Een nieuw Lied.…

in stille meditatie ontvangen mijn handen een druppel rust zij is toereikend om zwaarte van het hart te verzachten gewoon maar zitten weten, dat ik verbonden ben met al wat is…

in het brakke water schemert koel grijs licht tussen zout en zoet hoe til ik het stille gewicht van de nacht naar de dag?…

Dat deed pijn toen je dat zei over mij Ik verlaat Ik verlaat je nu voordat ik me kan bedenken Het doet nog steeds pijn zoals toen toen je me niet meer aardig vond Maar nu ken ik een ander zonder jou heeft mijn leven geen pijn Weg pijn Weg jij…

Vanmorgen ben ik ontwaakt met pijn. Pijn aan de oorschelp, als een hoedrand dubbel geplooid onder mijn warrige slaaphoofd. Pijn aan de linkerarm die de hele nacht gekneld zat op de scherpe bedrand. Pijn aan de enkel, opgespannen weggedraaid in een kluwen van lakens.…

op ga weer verder verder op het stille strand helemaal alleen…

als ik kon zou ik je stem uit de vijver vissen bemint op zachte snaren vol van klanken in vrouwenoren aan een stille blauwe hemel wil ik je toezingen jouw naam geeft poëzie aan ‘t leven dat laat mij geloven langs de dreven van flora en fauna van het seizoenbeeld, van adem in een stille ruimte en aan het kind in mijn ziel zal ik zeggen…

Hoe vredig kan het dwalen tussen graven zijn zoekend naar geliefden de dood in namen uitgehouwen verweerde muren omsluiten liefdevol hun dierbaren stille najaarswolken hangen zwaar van regen over aangeharkte paden zelfs de stille wijsheid van de oude bomen traag bewegend in najaarswind laat troostende woorden los het zijn woorden…

Rond Kerst hangt er een soort grote stille wolk Het is er voor en door het hele wereldvolk Het is geen mist of nevel of een witte waas Onzichtbaar krachtig hangt het als een stille Baas We kunnen dingen voelen, binnenkomen, stromen Niets hoeven we ervoor te doen of ervoor te laten niets geloven in wijzen uit het oosten of in sterren die over…

Daar engelen onbeschaamd, natgeregend, Het leven laten in de stille sneeuw. Zonder een brief, Noch een beleefd Goeden dag.…

vol verdriet niemand die het ziet ze weten het niet diep in mij heerst een onstuimige storm die zich niet uiten kan ik huil niet meer ik weet niet meer hoe het moet niks kan mijn verdriet nog stillen…

Decennia van groeizame grond drooggelegd in de ouderdom van verlepte lagen, liggen daar seniel in stille berusting braak en bochtig hun schrale resten…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…