Alle inzendingen over Stille pijn

op eigen wijze begroeten merels een dag in alle vroegte klinken door stille straten de muzikale klanken…

de statige kast een stille getuige die vele aarzelende kinderhandjes voelde groeien naar liefdevolle bevende rimpelhanden…

Neem deze hand van dit papier om terug te gaan naar de oorsprong op een stille plek in het woud in een taal die geen woorden behoeft.…

uitgestrekte kale vlakten waar dood over ligt uitgesmeerd omringd door een bomenrij die stille getuigen zijn maar voor altijd zwijgen zal…

zijn naam leeft thans voort een stille roos ademt nog dagelijks verdriet…

De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

ik ben een stille rank, aldoor schouwend, teder zoekend naar licht ja zo ben ik: op unieke wijze naar binnen en buiten gericht…

zwijgen, leven, de onvermijdelijke dood het metaforische incurabile voor alle pijn de tsarentijd onverhoopt achtergelaten met geheven hoofd, geen tijd voor pijn - jij luie jood die niet wilde werken - dichter en schrijver daar verboden in je eigen kernachtige taal met zangerige monotone aanhoudende klanken je lichaam verteerd door rook en alcohol…

Ik wil uw vrede en stille min Thans en altijd.…

Ik droomde, dat alles goed zou komen In een wereld zonder pijn en verdriet En ik blijf over vrede op aarde dromen Maar helaas, ik zie dat voorlopig niet. Ik droomde, dat alle mensen gelukkig waren Zonder angsten, pijn, ziekte en ongemak Dat alle mensen Gods liefde zouden ervaren En dat het niemand aan eten en drinken ontbrak.…

daarom ben ik verslonden door de nawee die haar bekken samentrok, terug- geslokt door de vertering van haar ziel het had een vertaling van de bijbel kunnen zijn, dan wel testament loos en zonder nachtelijk geschreeuw het water reeds gelost, de sloep stond droog op de bodem van het hiernamaals, de klei gekneed in de vouwen van het gezicht…

't Is pijnlijk over pijn te schrijven omdat je het eigenlijk niet wilt de pijn niet en het wéten dat het de pijn tóch niet stilt 't is pijnlijk over pijn te lezen om je te verplaatsen in die ander persoon toch wil ik het niet voor me houden en vertel ik het gewoon 't is pijnlijk over pijn te praten omdat het pijn doet elke keer toch zijn…

Huilend om het duister verleden Vallen zware regendruppels Langs mijn uitgestoken armen Als stille getuigen naar beneden Zingend over stille wateren Fluistert de wind over mijn meer Hoor hun troosteloos lied in de stilte Vermanende woorden strijken zacht neer Draai me langzaam van hen af Kijk niet langer terug naar het duister Regen en…

niet om zijn trek maar zijn honger zijn ergste honger te stillen.…

Pijn In mijn ziel Zielsveel pijn De dader is bekend Jouw signalement Pijn Je snijdt zonder geweten Zonder te voelen Zonder te zien Je doet me pijn Onzichtbaar veel Pijn Meer dan lief Ik voel verdriet Voel verwarring En kou Maar ik ben blind Blind van jou…

Pijn, Pijn, De hele dag Pijn die mijn Leven doortrekt En met geen Injectiespuit te Stoppen is, Pijn in mijn Lichaam, maar 't Is vooral De eenzaamheid Die mij dag Aan dag naar Het leven staat…

De kleuren vloeien krachtig Mijn adem trilt Ik wil een halt toeroepen aan de dromen Ik zie hemelen van pijn Zwijgende luchten, angstige vleugels Kom terug, kom terug Laat me niet verdrinken Steek je hand uit Kom terug, kom terug Laat me niet alleen…

ik ken het spuiten van de etter uit een steenpuist op het spiegelglas ik ken het knarsen van haar tanden en de geur van sperma in het zomergras ik ken het knielen op vermolmde banken en de zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen…

Thans vierentwintig jaren geleden geboren daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt…

Je bent bang, Alleen in een stille hoek, Geen uiteinde aan die lange gang. Je bent boos, Je wordt niet geaccepteerd, Alles werd even waardeloos. De pijn, Het leven maakt je zuur, Je wilt hier helemaal niet zijn. Wat dan? Was er maar iemand in je leven, Waar je even op leunen kan.…

gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid is, breng ons bij de forse pijnen…

In je hart zit stille haat stille haat met stil verdriet tranen stromen rond je hart maar toegeven wil je niet. Ergens ver weg weet je dat er een einde aan gaat komen dat de haat en het verdriet weer als tranen kunnen gaan stromen.…

Ergens in het land bidt een stille fietser voor ieder die passeert. Niemand ziet het niemand hoort het maar gedreven door de woorden: zend Ik ook u ziet de fietser de mens met biddersogen. Over heel de wereld zijn lezers aangestoken. Stille fietsers bidden voor ieder die passeert.…

Met het stillen van de tijd luidt het weerzien het afscheid in. Met aarzelende voeten schuifel ik het lege landschap uit.…

In de verte droom ik tussen stille woorden in spiegeling van water streel ik wolken raakt de wind mij even aan teder beminde gezinde gedachten raakten blind verbleekten die zomer waar het lange licht op handen werd gedragen maar de herinnering blijft zelfs als de tijd speelt en bladert door dagen droom ik tussen stille woorden…

Het is de stille stille liefde in jou, die ik zou willen beroeren tot onroerends toe. Het is, wat ik zal weten los te maken... aan verlangen bij mensen en jou speciaal! Ik deed en kon het alleen maar doen met de liefde van andere mensen. Liefde door en voor mij voelbaar. En voor hen ook, wederzijds invoelbaar. Liefde voor liefde...…

Er lag die bril, op de donkere tafel, in de stille kamer, in het stille huis. Er was dat gezicht, dat staarde in het schemer en het zag de woestenij.…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

als de rust van gesloten ogen het geprevel van een stille naam mij ontwaken schenkt vol vertrouwen is vertwijfeling die nacht vergaan…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…