Alle inzendingen over The Stables cottage

Vertaling: The poet is a poem The poet is a poem 24 hours a day. The poet is an alchemist who knows how to turn the lead of everyday life into gold. His poems speak for themselves. (vert.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Herfstblad in rivier Slowly going with the flow Panta rhei in mij…

devil and the deep blue sea…

sometimes, the wind give a call moving slowly to the winter, greeves zij zweeft door mijn gedachten als ik naar de zonsondergang kijk uit welke richting zal de wind een volgend keer stil zijn bij ons thuis rieg©poëzie IOWA – USA november 4th…

Altijd op de 2e plaats wel extra vrij gevoel vaak de 1ste van de week maar in de schaduw van de eerste Paas-, Pinkster en Kerstdagen "The sunny site" maar met stip de meest relaxte "The funny site" 2e Paasdag 2e Pinksterdag 2e Kerstdag vaak betaald door de baas en dat betekent: UIT!…

de V-formatie nadert gegak zwelt aan het is genetisch aangelegd in vlucht gaan zij op weg gehoor gevend aan 'the call of the wild' een onzichtbare roeping die hen groepeert en op een innerlijk kompas vol van vertrouwen aanvaarden zij dit grote avontuur als is het een bedevaart en zij de pelgrims op weg naar het hun koude beloofde…

dunes and muse how time slipped from our hands Perhaps I'd walk bowed through the fields see flax-and cornflowers bloom but I'd look for that special blue that sparkled in those eyes of you I might dream in clover-beds of happiness as the rarest thing I'd be the shadow among the trees slowly sliding into the fen In long and lonely…

nog altijd ontlok jij kippenvel bij hen die jou nog altijd beluisteren veel te vroeg ontvallen door die kut ziekte; kanker waar je altijd openhartig over sprak dat liet een diepe indruk achter evenals jouw rauwe stem die mij nog altijd roert tot kus ik jou goedenacht…

misschien doet het antwoord sterven en zijn de vele verloren woorden het alibi; de rivier naar zee die onder de zeven bruggen van waarheid gezichten onherkenbaar maakt tot hongerige dromen en waar het zout de horizon verschroeit tot een kale vlakte, verdeeld over ramen, waanzin en schuld aan beide kanten van gisteren; het halfdonker…

Wie is het die zo naar mij kijkt Mij bekeken observeert In mijn huis vol nieuwsgierigheid Het is niet het donker beschaduwde licht Over bedekte lagen eenzaamheid Waar ogen kunnen voelen Nee, het moet een mysterieus wezen zijn Vreemd van al het mooie glinsterwerk Met al zijn kleuren In de wereld van het overleven En het is allang geen…

Wie is daar die mij roept Mij smeekt om hulp In de leegte van eenzaamheid Het omvat een schulp Met een schraal geluid Hoor ik daar die ene stem Nee, het is geen onbegrensde stilte Van onbereikbaarheid wat het kloppend hart laat bonzen In de schemeren nacht van de sluier het is allang geen gesloten kamer meer waar tranen van melancholiek…

Wat is daar toch beneden Dat mij zo beduusd maakt Ook al ben ik zo nieuwsgierig Het omvat een schild Met verborgen kleuren Zo puur en toch zo melancholiek Nee, het is geen bekwaamheid Om in deze uitgestippelde wereld Zo trots en onbegrensd te leven In deze beschilderde nachten Het is allang geen beklemde tralies Meer waar het hart zo…

Volgend nog steeds het advies van Neil Young zeer aandachtig luisterend naar zijn song beter op te branden dan te vervagen starend achter geraniums als oude vandagen met als kostprijs een ingeklapte long Once you're gone, you won't come back you're out of the Blue into the Black This is the story about Johnny Rotten he is dead but he ain't…

ze zijn er klaar voor the home of the free the land of hope and glory waar dromen wonen in de harten van zij die nog vooruit durven na jaren van opgelegd juk vermanende vingertjes in de lucht die stofje per stofje ongezond de wereldburger zieker maakt mensen op elkaar doet schieten vanwege te grootschalig voorbeeld nu, eindelijk het woord…

I’m singing in the rain, zoemt zachtjes door me heen als ik blij als een klein kind de regen en de wind, in mijn gezicht voel, de elementen trotseer bij dit heerlijke weer.…

beat goes on wat wel toch echt zijn eerste wereldhit is er komt weer niets uit mijn handen en the beat goes on.…

Paradox Out off the box.…

kissing the earth... maar wie kust het koele kale raakvlak dan? noodzakelijk een engel hij tuit toch de lippen al…

In peace, Love tunes the shepherd’s reed; In war, he mounts the warrior’s steed: In halls, in gay attire is seen; In hamlets, dances on te green. Love rules the court, the camp, the grove, And man below, and saints above; For love is heaven, and heaven is love. WALTER SCOTT.…

Just the sky is the limit Ze rijken niet tot aan de hemel maar steken boven de wolken uit. De statige kantoorgebouwen. Ze zijn verheven. Het moet hoog zijn. De kracht en sterkte van hoogte moet erin schuilen. Ze staan daar trots van vervoering In al hun glorie.…

do I need to say more when I hear the voice of love whisper next to me… (for you)…

Trooi: Top of flop en The Who met My Generation Beat, Op-Art, Mods dat was muziek, zo!…

Like a Butterfly I fly from flower to flower searching and waiting for the one who please me the most like a butterfly I fly I like every flower but always fly away searching and waiting like a butterfly…

Elvis the king The king was alive op mijn scherm voor 3 kwartier Elvis was even hier hij rockte en swingde als nooit te voor hij raakte ieder noot even zuiver en zijn performance was pure sex in een zwartleren pak stal hij menig hart hij danste op zijn blue suède schoenen en vloog over het toneel Elvis mijn king love me tender tot over…

ooit draaide ik hem in mijn jonge jaren op een oude pick-up volledig stuk verslond de liedjes die hij zong vol sobere klanken en gelaten akkoorden tot ik hem vandaag weer hoorde zijn stem als vanouds bezwerend door de kamer klonk en ik -net als toen- vol weemoed meezong: dance me to the end of love, dance me to the end of love…

'the more you think of dying the better you will live'.…

op de gedekte tafel het thé-complet met petitfour, koekjes, bonbon naast thé-kannetje en suikerpot voor de kleintjes de wonderschelp vanuit het grote bed onder de warme oranjerood gestikte deken samen turen naar het grote waterglas minuut....na minuut...na minuut tergend langzaam ontvouwt zich het bloemenspektakel en verschijnt voor minder…

I pray and I pray… For those, who will say, That “war” is the way. Who will they betray? Innocent people far away, Who can only stay And wait for the day, That they come out to play: “Death without Delay”…