Alle inzendingen over Tiende straatje

Voor Heibe de Boer Geur van pijptabak Een rode pen Die lange halen Maakt door wat Wij schreven - Vingers door een Zwarte baard die Geen twijfel kent Zes strepen is een vier Zo is het, En geen tiende meer…

Was ik gebaat geweest bij Ritalin Toen ik schlemielig op één-tiende zakte? Zou 't anders zijn gegaan als ik het pakte? Ach, zulk gespeculeer heeft toch geen zin En tot een slotsom ben ik niet bij machte Ik dwaal voortdurend af in mijn gedachten…

Koridon. Koom hier, o goelijk meisje. Gij ziet de velden groenen. Vergun me slechts een reisje, Dat ik uw mond mag zoenen, En uw wangen, uit lust en verlangen. Ay koom wat nader: Want uwe moeder en was niet vroeder. Zij kuste vader. De duiven trekkebekken. De dieren in de weiden Een lijn te zamen trekken. Wie kan de liefde…

Omdat, door laaiend liefdesvuur, zes tiende deel van mij verdampte.…

Marlon met haar grote balkon uit het glazen straatje Maakt met Jan en alleman een praatje Hé wie ben jij? Wat maakt je blij? En zo heeft ze alweer een nieuw maatje…

Ik schaam mij het evangelie niet de ontvangen Bijbeltekst bij mijn geloofsbelijdenis maar ook voor het wereldse schaam ik mij niet ik ga vliegen naar Malaga voor 6 dagen vakantie ik schaam mij ook niet om u,jou te zeggen dat ik vlucht voor het vuurwerk rond oud en nieuw vluchten, vliegen kan nog steeds!…

Mocht daar de indruk zijn van een gladde vloer, pas op dat u niet valt met alwel de tiende poppenkast van deze dag.…

verhaal heb ik gehaald noch genomen een straatje woorden neergelegd een taalpad gekozen mis gerekend en fout geraamd uiteindelijk de som van de kleinheid gezien…

Het komt door de hond het komt door de labrador onze labrador retriever chocolade bruin en tevreden aait en laat zich aaien dan begint het hondengesprek over Mika, want dat is z’n naam en mijn man is de eigenaar ik verzorg en vertroetel aanvullend aai factor slaat over dan vervolgens het mensengesprek met twee mooie stevige dames…

Zo zul je altijd over een proper straatje je gang kunnen gaan.…

Ik word niet goed van al die loterijen, Wat dat niet aan papier en porto kost… Met die haast wekelijks ontvangen post Kan ik hier thuis mijn straatje mee plaveien. Mijn statement nu, mijn allernieuwste motto: Weg met de loterijen en de lotto!…

laat het leesbaar zijn gemakkelijk zonder stekelige wendingen laat het in mijn straatje met stokpaardjes wonen zonder hobbels en in galop laat het zijn wat ik ook vind zonder subversieve tegendraadsheden laat het sterk lijken op wie ik denk te zijn anders niet…

"De vijand mag niet door ons straatje gaan!" Zo roepen de Noord-Ierse protestanten En daarom vallen die oranjeklanten Nu zelfs de katholieke kleuters aan. "Mijn hemeltje", zegt God verschrikt hierboven, "Men kan maar beter niet in Mij geloven."…

Wie auto rijdt betaalt altijd, ofschoon De VVD die plannen wil parkeren Om juist wie zuinig is te stimuleren Zo veegt de liberaal zijn straatje schoon Men had veel vuiligheid kunnen besparen Door eerst in eigen huis de lucht te klaren…

De onderzoekscommissies van de Tweede Kamer Verhoren lieden die hun straatje schoon gaan vegen En welke domme dingen ze ook plegen Een ander blijkt altijd nog onbekwamer Als hoge kringen praten over poen Heeft men ook daar met onfatsoen van doen…

“Het Straatje van Vermeer”, dat klonk vertrouwd Maar nu: “De Penspoort in de Vlamingstraat” Die steeg: Is dat zijn tante die daar staat? “Het zou goed kunnen”, zegt Frans Grijzenhout Weg met de rust...we woonden hier zo graag Ze splitsen ons een penspoort in de maag…

Nog voor ik 't lieve wicht ontving, Nam God het weer terug, En onze tiende lieveling Ontviel ons, ach! te vlug. Toch ben ik dankbaar, als ik zing, En is 't mijn dank niet waard? Wát vrucht er ook verloren ging, De godsvrucht bleef gespaard!…

In antwoord op de ongezouten toon veegt de premier alsnog z'n straatje schoon.…

Hoog in de top is het ook heel gewoon, Je veegt alleen je eigen straatje schoon.…

De tiende zit ik weer voor de tv, En kijk gespannen naar de blauwe ballen, Zal er een hoofdprijs op mijn lootje vallen? G, X, één, negen, negen, vijf, drie…. Nee! Het lijkt me stug dat ik een keer zal winnen, Want Griekenland haalt steeds de jackpot binnen.…

het feesten in april ging snel voorbij naast eierfeest de tiende koningsdag men deed z’n best en toverde een lach en hup weer klaar voor wat er komt in mei de vogels leggen hun verplichte ei ‘tis voorjaar dan is iederéén pas blij…

in de eurokas kweekt men hop tweemaal zo hoog als verleden jaar de gele muurbloem ruikt in het nauwe straatje naar gebakken uien voor de microfoon zingend in de badkamer de legionella aan de overkant van het grote meer brandt licht is het altijd feest…

En toch kan je ze nog vinden... Die oude vervallen straten met hun eigen verhalen van Miet de dochter van Marie getrouwd met Jan van de visboer en achter het raam op de hoek van de straat de dorpshoer. Enne.... De facteur van toen dronkend zwalpen van nr. naar nr. zijn werk zo goed mogelijk doen. De blaffende straathonden…

Zo komt hij bij zichzelf in een goed blaadje En dat past beter in zijn eigen straatje.…

Europa zuigt ons voor miljarden uit En ied’re week verdwijnen er miljoenen Naar graaiers die hun straatje schoon staan boenen Uiteindelijk verandert er geen fluit Maar wij zijn straks tevredener sinds tijden Omdat we honderddertig mogen rijden…

Ze doen Europa beven Gelukzoekers uit Afrika Gemeden hier als paria Door valse hoop gedreven Kansloos zijn ze en toch Wint de drang van zelfbedrog Al mislukken negen tochten Om de tiende wordt gevochten EU hou het humaan Pak de smokkelhavens aan Schiet alle boten lek Niet ná maar vóór vertrek…

Die zou^n aandachtig komen zien en 't keuren, En 't net als ik, een mooi oud straatje vinden.…

En weer bakt zij lucht als een vaas met zijden bloemen niet van echt te onderscheiden blozend, bloeiend en groeiend zonder water zal zij altijd overleven haar tengels klemmen maar gedijen niet in aarde waar woekeren een hoge prijs betaalt ouder schenkt zij nog niet een tiend van haar schat, vergaard in onvermogen is haar geest haar laatste…

Wat is het verschil tussen twijfel en ernst als iedereen vanuit zijn eigen straatje praat wat blijft er over van dromen naast het glas, dat alsmaar voller lijkt misschien beminnen we stilte koesterend in eenzaamheid dat het tenminste niet zo hoeft te zijn geen leegte in de nacht.…

in de tiende maand schuift mijn bodem onder de voeten het kan ook zijn dat de geest kiest bij het vallen der bladeren voor een andere route het lijkt of hakken plakken aan de aarde en schoonheid het laat afweten in haar oorspronkelijke waarde het is een brug overgaan zo zwaar als het beklimmen van het rulle duinzand om aan…