Alle inzendingen over Tragedie

de zomer droogt mijn zieleblaren een witte wijn bekoelt mijn dorst een zeebries drijft de lange jaren waarin ik krachten heb vermorst onder het ruisen van de palmen welt in mijn geest een ver begin 't vermoeden van een nieuw verlangen naar iemand die ik stil bemin schrijvend laat ik mijn dromen gaan naar 't meisje in het vaderland gescheiden…

zó snel gaan soms de woorden die ik zou willen vangen als we met meerderen samen zijn klanken een enkel woord waar is de zin nu gebleven ik grijp hier en daar plak het aan elkaar voeg er wat bij en er ontstaat iets wat er op lijkt de woorden ze blijven stromen ik zie ze vóór me verdwijnen naar een plaats waar ik nog niet ben en zo…

Hij was geeerd hij was beroemd zijn naam werd fluisterend genoemd zijn weergave van feiten was ongeevenaard de kleurstelling en vakmanschap onvervaard maar toch er was een groot gebrek hij zag alles door de lens dat was zijn lek bekrompen in karakter leeg in gesprek vervolg van deze tragedie in kort bestek hij kreeg het door hij vond geen…

openheid van zaken door een mens van goede wil de spil van het gevoel mag zelfs niet veronderstellen ook al zou het zeker weten zijn doch nog ligt de gebeurtenis verscholen onder tafel en is ieder woord te veel als een sneeuwbal dikt het effect over zijn hoofd van emoties en troost omvang van de tragedie wij zijn er nog niet mee klaar…

In 1256 anno Domini stond er een groot cisterciënzersklooster in het dorpje Aduard, met grondbezit tot in de hoofdstad Groningen. Een rebelse novice papte aan met de dochter van een pachtboer en na het nuttigen van een kruik illegaal gestookte jenever van pater Puk Bard zwalkte hij naar de pachtboerboerderij, floot een verleidingswijsje naar…

ideale liefdespaar de ware Jacob en Jacoba onwetend van elkaars bestaan brengt het lot zelden bij elkaar de potentieel ultieme liefde die ons rakelings passeert ongrijpbaar snel verdwijnt ‘n ingevangen blik achterlaat die in onze geest beklijft als levenslange herinnering en hoewel blij met onze eega overkomt het ons allemaal de tragedie…

De toekomstige tragedie van ons kunnen we keren maar elke verandering kent wel haar prijs onze passie zouden we niet moeten laten regeren om zonder noodlot te willen leven in ons paradijs.…

Maar de pijn in de afdaling naar het einde heeft hem gestopt en laten liggen in een tragedie die begint met zijn lijkwade waar we nu naar kijken en weten dat hij niet meer kijkt en opstaat om weer te winnen wat op elke berg al met zijn naam geschreven staat.…

Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten. Overlijdensberichten, keurig in de rij in de krant. Clichés die ontoereikend welgemeend hun opwachting maken. Onverdraaglijk leed hoe het ook zij.…

een schok een blamage een puinhoop een ravage een tragedie de democratie heeft een nieuwe bladzijde de ommezijde de schaduw kant van een vrij land geleerden buigen zich over een boek maar in het echte leven is de weg zoek wanneer vindt de samenleving elkaar weer in verbondenheid de verdeeldheid van de tijd doet zielen zoeken daartegen…

De lach vergaat, want Nederlands regering verandert zo een blijspel in tragedie. Het rijkstoneel: wat zal er overblijven met als voornaamste rol privatisering? - Een staatsstuk zonder overheidsbedrijven.…

zo lag hij schijnbaar daar, veelbelovend, bleek er een bijzondere sfeer van schuld en ook ernstige, realistische verlossing en van tragedie, gestreden met zoveel eer.…

De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…

eenzaam op de terugkeer van een ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal binnen door gebarsten ruitjes en openstaande deuren Bedekt zo met haar groene mantel der liefde een door mensenhanden gecreëerde tragedie…

Waartoe is de Mens anders op Aarde dan om Simpelweg te Overleven - En in de tweestrijd Met Troye aan het Langste eind te Trekken, nadat de Vijand onder de voet Is gelopen, verpletterd, Vernietigd gewoon door Ons, die alle tegenstanders Hebben gedood, die nu De nieuwe Koning Ontvangen, Agamemnon In hoogsteigen persoon…

van lindehout dezelfde gezichten in berusting gestold onthutsend ongeloof over wie zij zijn als in een stomme film de weidse gebaren de sprakeloze ogen in het verstarde gezicht het gemis aan moed van het afgewende hoofd de handen voor de opengesperde mond het laffe wassen van de handen samengebundeld in een stille tragedie…

ach heren van de schepping, de tragedie waarmee u vroeg of laat te maken krijgt en die het aardse leed bijkans ontstijgt is onomkeerbaar, kent dus geen remedie natuurlijk kunt u alles camoufleren met handgevlochten ijdele toupet maar weet u, die moet telkens af in bed en zal het vrouwvolk vast niet inspireren ook staat het vrij de scheiding…

Hij scheldt op haar en de wereld zij is zijn emotionele vangnet die spanning uit z'n hoofd masseert zwijgend zijn frustraties verdraagt Verlossing van pijn door zelfdoding ze schaamt zich voor haar gedachten zo'n tragedie overleeft hij niet haar liefde en zorg zal hem genezen Hij slaapt z'n roes uit voor de haard z'n snurken maakt de kamer…

kleur de wereld oranje als stil maar schreeuwend protest gericht tegen geweld dat meisjes en vrouwen ervaren in schaduw verborgen hun stemmen vaak zacht vertellen zij het wrede verhaal Van hun stille tragedie Oranje de kleur van kracht en verzet voor meisjes en vrouwen die strijden voor een veilig bestaan laat dromen werkelijkheid…

rondjes op jouw been, ik teken heuvels, meren, wegen naar je voet en de veren, langs je schouder tot een nestje voor je hoofd je ziet veel blauw, de zon is naast ons zie je ook de dauwdruppels? een kunstwerk, rondom jou gestrooid met een twijg jaag ik de mieren weg ze lusten je omdat ik niet genoeg niet genoeg je lippen kus…

Het moest het toppunt zijn van romantiek, Op de ‘Romantika’ haar hand gaan vragen, Maar aanlegkadeloos kon dat nooit slagen, Het werd voor hem het toppunt van tragiek. Hij weet nu ook waarvoor hij komt te staan, Door voor het “Ja” het schip al in te gaan.…

Een tragedie die ik niet als zodanig voel, meer een kwestie van pech gehad. Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten, koorts maakt van het lijf een kruitvat. Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd, een film die voortijdig wordt gecut. De eerste wandeldag die positief verliep, de tweede deed dat slechts bij vlagen.…

ze doen verdomd hen eigenwijze zin hun oor leent zich slechts aan oliemagnaten de mening van het volk is hen te min een nieuw Vietnam is niet meer te ontkomen zo’n tragedie, rijp voor het witte doek, waar, onder napalm, hele wouden stomen en mens’lijkheid ten prooi is aan hun vloek ach laat mijnheer de president maar dromen zijn schande…

de onbekende koning gaat voor de sprookjeshoeken vraagt ontroering, niet duidelijk omschreven verzameld tragedie van het ruwe slaat een hoofdstuk over willekeurige voorwerpen verstopt de digitale grauwe wereld ontvlucht, laarzen maken geen reus, het glazen muiltje geen ware slimme dame zij die het antwoord gevonden hadden willen niet…

Alhier zoek ik mijn zonden gisteren is het al te laat de klok tikt en tikt als een kokende hond blaffend genoegen ontrafelt het mysterie.…

Gedonder: Van Gaal flitst uit de godenhoed Het toonbeeld van geduldig, wijs beleid De vriend van Pers, gereed tot harde strijd De wraak op Johan: bitter maar ook zoet Doch Ajax, Griekse held, zal daarentegen Ten tweeden male, treurig zelfmoord plegen…

Ik omarm je in mijn dromen op dat ouderwetse station in die topfilm, ik maak er mijn eigen verhaal van en de tragedie wissel ik in voor opera-achtige hoogtepunten die ineens je cowboykleren wegwissen.…

pijnlijke waarheid in de stilte van gesloten kamers klinkt fluisteren de gebrokenheid gezichten glimlachen voor de wereld ogen vertellen een ander verhaal de schaduw van huiselijk geweld werp donkere gloed over jong leven in elke kamer een verhaal van angst muren getuigen de onderdrukking achter vriendelijk ogende gevels speelt zich tragedie…

warme, vrijgekomen tragedie, geraakt door noodweer en bliksemschicht een belangrijke waarde om een goed mens te zijn, die mij op spontane wijze de aanzienlijke grond liet zien, wellicht het meest verrassend mijn stem van persoonlijkheidsverandering, die zich potentieel verveelde, hartritmestoornissen die mij ooit vertelden van hoe een…

Het lukte me om jouw ziel op te kleuren, om jouw tragedie van zwart naar wit te knallen, rust vredig uit, lieve vader, er kan je niets gebeuren, je haters kunnen je eeuwige ziel nooit meer vergallen.…