Alle inzendingen over Trotse inbeelding va

Te trots om eens iets liefs te zeggen. De wapens stilzwijgend neer te leggen. De kracht niet om het tij te keren. Te laat beken ik nu mijn spijt. Ik draai me nog een keertje om. Ik moet nu gaan, het is nu tijd. Waarom was ik toch zo stom? Nu moet ik verder, geheel alleen. Wie wijst me de weg, waar moet ik heen?…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

Er zit een dikke scheur in mijn trots Ik, stoer en altijd sterk als een rots Moet nu toch toe gaan geven aan mijn lijf Mijn benen, heupen en knieën alles is stijf M'n rug staat zo krom als een banaan 'k Moet om de dertig passen blijven staan De pijn is echt niet meer te verdragen Echter er komt een eind aan al dat klagen Want ‘k heb de knoop…

Toen Rita laatst haar geesteskind kwam dopen Onder de doopnaam “Trots op Nederland” Verscheen zij met een kruk in elke hand, Waar zij maar uiterst moeizaam mee kon lopen. Het was beslist een vingerwijzing Gods: De allereerste hoofdzonde is trots!…

En ik ben trots, zo trots als een pauw, En realiseer me dat ik ontzettend veel van je hou.…

Zachtjes snikkend huilt hij tranen, Maar van trots, niet van verdriet… ------------------------------------------- Esmee Hendriks won dit jaar de wedstrijd 'dichter bij 4 mei' en droeg haar gedicht voor tijdens de nationale dodenherdenking op de Dam in Amsterdam.…

trots passeert ons sukkelaars in de file een zwarte merrie…

Trots in hun ogen.…

Eerlijk gezegd, ben ik trots op mezelf, kan goochelen als geen ander. Rekenen van negen, tien elf, sedert we van munt veranderden, was het telkens weer schipperen met geld.…

Kinderen naar zwemles op het heerlijke tijdstip van zaterdagmorgen acht uur, je doet het draait je hand er niet voor om en daarom zeg ik je mijn kind, mijn jongste, ik ben trots op je!…

Wordt Fransje Timmermans Europapa? Wordt Kiki straks de nieuwe nummer één? En waar gaat Max met zijn bolide heen? Een greepje uit Viva Hollandia Al zijn we dan beperkt in de miljoenen Ons volkje kweekt wel wereldkampioenen…

trots was je op jouw groene vingers als de camelia weer in de knop stond, die niet kon wachten om te ontluiken trots was je op jouw kinderen ieder op jouw eigen manier op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal trots was je op jouw paleis, die je aan het eind moest verruilen voor een kamer waar jouw hart niet voor klopte trots ben…

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien ne va…

maar toen zíj langs kwam, zonder naam, beschermd tussen va- en moeder in, had de vriendschap afgedaan, je droomde haar jouw koningin. nu, jaren later als mevrouw, ook meisjes worden eens volwassen, eist zij haar recht op op de troon die zij trouw doorspoelt na het plassen.…

Voordien had ik nooit kunnen dromen Dat een last die op mij rustte Zo zwaar Ooit kon weggevallen; omdat het zo een deel van me geworden was, Dat ik mij niet kon inbeelden ooit zonder Te mogen en te kunnen leven.…

Soms loopt er door een drukke straat ineens een oude kameraad of reisgenoot. Je weet zodra je hem begroet: het kan niet dat ik hem ontmoet, want hij is dood. Eerst ben je nog een tijd verbaasd omdat die levende toch haast die dode was. Heb je de zaak dan afgedaan, dan komt er weer zo'n dode aan, met flinke pas. Thuis van het…

De gebergten in het hart van Europa hebben geurige weiden vol zacht en diep groen gras verrukkelijk eten voor het vee dat rijkelijk gedrenkt wordt door kleine rivieren als de Reuss en de Neckar wilden deze stromen méér zijn wellicht al het water van de Rijn vervoeren dan schiepen ze gevaarlijke moerassen armoede om hen heen spoelden…

er zijn soms van die innige stiltes die op dwalen lijken het aftasten van wegen waar geen einde aan komt T-splitsingen die twijfel wekken welke kant je moet inslaan hier is de wil geen wet en is het weer stilstaan bij het begin het is niet door te drukken een keuze te maken in gokken hoewel de uitdaging om beslissing roept maar als er…

De kunstenaar heeft haar uitvergroot haar hoofd en aanhef van borsten met volle bovenarmen ontbloot op de huid een netwerk van craquelé breidt zich naar de achtergrond uit Wat zijn haar lippen mals en rood Haar ogen daar kruipt triestheid van Het haar is onnatuurlijk zwart geverfd, misschien een pruik pijn groeit als tumor in de buik De…

Een man kwam met een zaag te leven. Spraakzaam was de zaag niet en ook kon de man het niet opbrengen de zaag te omarmen. Toch was er tussen hen het zachte zingen van de gordijnen een wolk die aan het raam voorbijtrekt en een vogel op de vensterbank, door beide waargenomen. Onverminderd het geringe dat van dag tot dag voldoende was. Alleen…

De man van vroeger bewoont je leven. Hij zit op de bank, nodigt bezoek uit, becommentarieert het uitzicht. Zonder te aarzelen schenkt hij in, laat het zich smaken, voert het woord. Het einde van de wereld is nabij, niemand kent nog goede manieren. Net als je vraagt of het tijd wordt, begint een wedstrijd op tv. De man van vroeger vraagt…

En ik kijk naar mijzelf. Voel mijn benen zich verdunnen en draaien onmiddellijk volgen mijn armen het groeien van hoefjes ik stap uit mijn jurk en mijn hemd inmiddels te groot en voel mijn vacht in de wind mijn oren richten zich zetten uit en ik luister naar het kletteren van borden ver in de keuken het waaien van gras ik hoef inmiddels niets…

In het knusse vertrek van de geliefde kroeg vermeien zich thans niet meer dan acht mensen de weinige bezoekers voorspellen met geschuif van hun drinkglazen veelbelovend samenzijn dat verrassingen vraagt drukke spraak is spoedig daverende scherts en warrig gezang denkbeelden strekken zich naar hevige strijd uit tussen harde waarheid…

waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon met altijd iemand in de buurt die van mij houden kan die mij helpen kan waar ik woon in holland in holland staat een huis een eigen huis mijn plek onder de zon waar ik wonen kan samen - met anderen samen groeien wij daar groot leren en helpen…

uit de bron van liefde creëerde het universum met nieuw geboren leven met en voor de mensen een klein beetje meer hemel door stralend als de zon het leven lachen te laten van omi bea en opi roger die met diezelfde stralen nu ook de wereld warmen van de mensen om hen heen lieve amy noelle – kleine meid dat jij onbevangen en vrij van het…

klinkt de vreugdetoon’ Begon altijd blijgeestig het refrein Het komt zomaar tevoorschijn uit mijn brein Daar lag het blijkbaar al die tijd gewoon Er waren zaal’gen die vergaderden Rondom een troon door engelen omgeven Ik weet niet waar dit alles is gebleven Maar het blijft draaien om benaderen Het opheffen van haat, contrast en grens En inbeelding…

De muur van haar kamer Romy Schneider, Nathalie Wood, Adamo, Johnny Holliday: 'Pour ma la vie va commencer!' De eerste man een oude bekende die werk van haar maakte. Haar hart, leeg, verloor ze zonder te kiezen. De tweede man een voorbijganger die beter bij haar paste. Drie honden, twee katten.…

me niet men bracht het nagelaten later er zit nog steeds dat potloodstompje in waarmee hij honderden latjes afstreepte op de juiste lengte of breedte het kraakt ook zoals hij de laatste jaren hij werkte zo rustig dat hij soms al dood leek terwijl hij meubels maakte als een stielman timmerman heet het nu ik noemde hem gewoon va…

jij lachte glas met verstilde ogen je warmte was heel transparant zonder blikken of blozen straalde jij een oppervlakte lang maakte juist van contact een heerlijk warm weldaadspel waarbij voelen het bedoelen van stilte in samen was geen va et vient waarbij altijd de snelste de game gaat winnen maar juist de opmaat…