Alle inzendingen over Trouw

Energiek blij en trouw als een manier van kijken, een bewegen naar iets gaat ze op in ontspanning. Het gaat haar lukken. Problemen komen en gaan. Al liepen motieven en werelden door elkaar ze voelde altijd het vertrouwen aan het oppervlak.…

Die elke schreeuw van pijn verguist tot tok, die maalt met tijd de leugens van zijn vrouw en breekt en braakt en voert zijn eed van trouw. Het bouwt gestaag zijn geile kathedraal, en mengt zijn rot door elk ‘ik hou van jou’. Het typt en vogelt met de nachtegaal.…

Wij, wij zullen menigmalen Spreken van de verre vrind, Van zijn droomen en verhalen, Van zijn lach, die harten wint, En in droevige ogenblikken Zal een trouwe groet misschien Uw geliefden wel verkwikken Met een droom van wederzien.…

En wat de toekomst brengen moog' Ons Neerlands volk blijft trouwe! Gij zijt van ons, Gij zijt van ons Juliana van Nassouwe!…

En zij spreekt: "Gij nieuw Getrouwden, wil onthouden deze dag die bij 't trouwen u zo zalig op elkanderen lachen zag;" En ten hemel stijgt haar bede: "Heer, dat zij in trouwe en vrede lange jaren slijten samen." Zeg daarop nu allen: "Amen."…

Gedenk dan dat wat voortleeft van mij in jou zijn licht doet schijnen in een eeuwige trouw.…

De een roep': ‘liefde en trouwe!’ ‘Trouwe en liefde!’ de aêr, En haar blik aanschouwe 't Luchtslot dat ik bouwe In de rei der schaar. Voer haar uit de weelde Van haars vaders huis, Die maar half verheelde, Hoe zich 't hart verveelde In een kleine kluis.…

hij werd geliefd hij werd verguisd omdat zijn boodschap tegen de menselijke aard indruist zijn leer behelsde liefde trouw genegenheid daar was en is menigeen nog lang niet toe bereid kerken produceerden diverse leren die zich heel menselijk in gedaanten van oorlogen tegen elkaar gingen keren van alle voorbeelden die hij aandroeg en die…

Ik ben bijna jarig En mama zegt welnee Ik wil met mama trouwen En mama zegt o jee Nee, mama moet met papa trouwen! En dan ben ik jullie kind Mama antwoord: nee meisje Dat gaat niet gebeuren Maar als ik trouw dan ben jíj het bruidsmeisje En mag je met rozenblaadjes gooien In een kasteel!…

snelle en opgewonden darren in chaos achter zich te hebben gelaten alleen de kleinste bleef haken aan haar spoor met hem zou zij het gaan maken hun moment was universeel van twee naar een teveel weer wolkte na enige tijd een jeugdig volk naar een nog nieuw te kiezen legerstee in bouw de koningin haar vruchtbaarheid trouw…

door het frequent gedonder van ontlading pas in het universum ontdekte ik zon in leeftijd en liefde ging jij voor de eerste opgang ik zag jouw licht voelde eindelijk warmte teder heb jij mijn huid belicht met lente en zomerbruin in jouw seizoen werd ik wijzer door het heldere blauw van volwassenzijn in onafhankelijke trouw…

op de grond ligt een gedicht een naakte scherf die de wind uit de spiegel van mijn leven nam mijn trouwe stoel houdt me krachtig vast en hoest het stof vanonder mijn onrustige kont vantussen de takken ijlt een lichtstraal door het glas en legt de titel bloot 'volmaakt gelukkig', hij glanst ik trek gehaast aan de pen poog…

Je handen liggen stil gevouwen kleurend blauw Handen met een verleden die geloften deden van trouw Ooit streelden je vingers een symfonie van passievuur Nu liggen zij daar stil zwijgend in dit kille stilte uur Je handen liggen stil gevouwen in een doodskrans Handen met een verleden die het leven namen als een kans Ooit streelden je…

De regenboog hoog verheven tussen onweerswolken en stralende zon geweven adembenemend in immense schoonheid Gods belofte van trouw en goedheid aan het begin van schitterende kleuren herinnert Hij de oorsprong van dit gebeuren watermassa’s die alle leven deed verdwijnen doch in een ark redde Hij Noach en de zijnen een gezworen belofte: in…

Jouw glimlach als een stralende zon Jouw liefde in de puurste vorm Eeuwige liefde als dat kon Trouw aan elkaar is de enige norm. Diamanten schitteren in jouw ogen De lichaamsvorm van een Aphrodite Eerlijk en jou nooit te hebben bedrogen Jouw onbetaalbare uitstraling is het mooiste wat men ziet.…

'k Zit er al jaren op te wachten Maar hij komt maar niet voorbij 'k Heb nu een heel normale Hij houdt van me, is trouw Dat is met geen geld te betalen Ik blijf toch maar zijn vrouw Geen paarden op m'n straatje Geen ridder in m'n hof Want met mijn eigen maatje Weet ik dat ik bof…

Zeldzame vlinders Met vleugeltjes zo teer Streken onverwachts In mijn broze hart neer Fluweelzacht en fijn Heb ik ze ontvangen Verloren in liefde Totaal onbevangen Ze streelden me lieflijk Gevoelig en trouw En fluisterden zacht Dit geluk is voor jou Lieve vlindervriendjes Nu lijkt alles voorbij Zijn liefde was te klein En te groot…

Zijn schoonheid is goed verborgen Honderd schachten moet men door Duizenden hordes nemen alvoor Daar wachten ontelbaar veel zorgen Monsters waken aan de poort Beesten zijn trouw uw reisgezel Dorstig de dagen in grijze hel Onversaagden gaan hier voort Zijn schoonheid is een kleuterhand Friemelend aan het tafelkleed Kwetsbaar hart gehuld…

Ze hadden ieder een eigen leven veel van hetzelfde hebben ze nu foto’s waarop alles is vastgelegd kinderen vakanties hetzelfde bed de hoeksteen van de samenleving het meest geaccepteerde instituut wij en ons zijn zij geworden hoog in de bomen het trouwe ze komen altijd samen uit hun nest poetsend de huwelijkse veren glimmend steken ze hun…

stoelen, theepot, pen, schaar, presse-papier en boeken, tot aan mijn denkbeeldige evenaar heb ik het beschreven alles in de kamer tot in de uiterste hoeken zodat ik op deze bladzijde mijn leven verder zal leven met mijn woning als noordelijk halfrond en mijn ziel als 60-watt-lamp trouw aan het plafond -----------------------------------…

zomerzee van jullie liefde tekenen zon en wolken witte golven van de branding als vluchtige sluiers over het strand waar zandkorrels jullie harten in een tintelende beweging voortdurend omhelzen verenigen zielen zich op het ritme van hooggewelfde woorden en vlechten dagen zich in een beminde gloed laat de bindende klank van eeuwige trouw…

steeds dieper beweegt de tijd het gedicht in mij verder reikend dan het hobbelige spoor op mijn hand ik bekleed witte vlakken met eindeloos geduld terwijl het licht de trouwe minnaar in naamloze ogen vangt mijn stem raakt de nacht sneeuwt sterren uit hun lange baan toch laat ik hem vreemd in mijn adem bewegen en wanneer…

vermaak me dan bijt het witte blad hem toe een scheve grijns in de hoek geplooid, de spanning nog ongelooid blijft hij bij zijn leest de altijd trouwe pen leest zijn vlottende gedachten hij stuurt en stuwt zijn onbestemd ideeëngeweld door de inkten tijd van over altijd wereld op zoek zonder ooit te vinden naar wat moet en altijd zal geweten…

ik heb alle rollen uit de stal al gespeeld in de kerst van mijn dromen wist mij een herder met kudde en schapen spraken samen in blaten hadden de ster snel in de gaten was jozef met ezel vol liefde en trouw zijn hoogzwangere vrouw verzorgend bij winterse kou in maria heb ik mij moeilijk kunnen verplaatsen haar onbevlekte ontvangen…

ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels…

doorheen eenzame tralies bewaar je stilte krast ze in het monument van jeugdverlangen wanneer dromen sneeuwen als wintervogels in een dodendal je ogen kijken de wereld tegemoet terwijl je alle tranen weent om het jonge hoefgetrappel verloren in vele manen aan de rand van zwart en trage trouw ik buig, vang je schaduw aan…

Stenen worden nu samengevoegd tot een nieuw, uniek onderwijsgebouw met als bindende elementen: respect, vertrouwen, bewondering en trouw.…

een ervaren waar jij was, waar ik was met de ogen dicht een geklop op de binnendeur als zacht zeegeruis, wachtend tot druppels de eerste golven zouden opheffen ver boven de impasse uit een boom, voltooid in duingedachten, getuigde van taal en ontpopte stilte tussen de warme trouw van woorden, opengeschud door herkennende…

Trouwen, zwanger. Negen maanden en een week later. Een wolk van een zoon. Het kon niet op. Waar had ik dat aan verdiend? Vijftien jaar later. Heroine nam hem over. Zevenentwintig jaren lang. Hoe lang zal hij nog leven? Al die tijd. Wat ben ik bang. Hij overleefd elke dag weer Ziek ruzie bedriegen geldpinnen.…

Als je verteld dat er een ander is bevriezen deze woorden in mijn hoofd Ons samen was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug…