Alle inzendingen over Trouwen OR Beloften OR De dag

kan jij leven met mijn liefde een belofte van trouw aanvaard jij de gebreken samen met mijn hart volmaakt is de zon met jou in haar stralen jouw hart is de bron waar ik mij zal laven vervuld van liefde ontsprongen in hoop als een passioneel verlangen overvloeit ons de kracht in een eeuwigdurende vloed liefde als een stroom…

Jij en ik schrijven elke dag het mooiste lied verwelkomen elkaar in ogen van verlangen troosten elkaar bij elke vorm van verdriet en zullen moeiteloos onze tranen opvangen Jij en ik zijn in een vorig leven voor elkaar geboren verdwalen in liefde zonder elkaar kwijt te raken laten ons door niets of niemand storen om onze belofte van trouw…

Al was het een verrassende vertoning Toch vond men het in Spanje ook wel cool Dat hun equivalent van Hennie Stoel Gaat trouwen met hun eerstvolgende koning Al lijkt zo'n link niet eens zo ongewoon: Een Stoel is toch familie van de Troon?…

De dag dat jij me liet zitten was de dag dat ik mezelf trouw bleef.…

het is niet de taal het is wat je deelt het is niet de belofte het is het verlangen het is niet de kwetsbaarheid het is het verstoppen het is niet de volgende dag het is het nu het is niet de ander het is jijzelf het is niet alleen grappig het is de droefheid het is niet de zon het is wat je voelt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Hand in hand druk nu een zoen stamp met je voet haal uit met je vuist incasseer en beslis trek je terug verlaat het nest kom uit de kast nu eindelijk gepraat energie verlies alom niet meer ontkennen keer de rollen om kom terug op beloften geef terug die trouw besef het eindelijk nu de juiste weg sluitstuk herinnering twijfel…

” Met nieuwsgierige verwondering keek ze me aan “Ja”, sprak ik “met de handschoen” Haar blik werd een vragende Ik vervolgde en herhaalde “Ja trouwen met de handschoen" Grootse verbazing was nu in haar gezicht te lezen en om haar verbazing snel in te lossen vervolgde ik “De handschoen van hem” Intense tevredenheid en geluk Straalde niet…

Zo'n belofte betekent dan niets, lijkt het wel, was het allemaal nep, was 't één groot TONEELSPEL?…

Beenderen en stof waren eens een meisje dat vertrouwde op God, die talent gaf poëzie, wetenschap, rijm en reden sierlijkheid en recht van lijf en leden Een leven in vreugde, deugdzaamheid een buitengewoon briljante geest niemandalletjes en zondeloze daden Zij was alles wat een vader zich kon wensen, belofte van een vrouw een kind van…

laten we elkanders vleugels zijn nu de nacht valt in onze schoot en de wereld lijkt te stamelen om het vertrouwen dat dagelijks dooft laten we elkanders hartslag zijn nu onze lippen uitmonden in een laatste drift en herinneringen lijken te verschralen in een alles verterende kloof laten we elkanders handen zijn nu onze vleugels worden verzwaard…

Winnen is winst, maar als ik jou voor me win, geloof me lieverd, is dit nog maar het begin.…

Heej, waar ben je nou? Je zou er toch af en toe eens voor me zijn? Heej, waarom is je hand er niet nu ik ‘m nodig heb? Heej, ik reikte mijn hand toch ook naar jou? Heej, ik heb jouw hand toch ook genomen en bij me gewarmd? Heej, mijn dak lekt, het regent en ik heb zo’n kou. Heej, waar ben je nou?…

morgen schrijf ik de sterren van de hemel want morgen weet ik wat ik zeggen wil opdat u beseft hoe zwak ik ben ik wens u sterkte want u moet het met mij doen…

Water stroomt door elke zee mijn handen scheppen het wel voor je uit de heldere, koude beek In eeuwigdurende liefde neem ik het voor je mee en pas zo een mouw aan jouw problemen Blijf onder mijn arm, verberg je achter mijn rug Als de strijd gestreden is mag je me omhelzen en dien ik je voortaan koninklijk, eten wij voortaan van gouden…

Straks doe jij ik kan het haast niet geloven, je armen om me heen. Straks ga ik je kussen Dan blijven wij bij echt elkaar, wel honderd jaar Onze liefde die is eeuwig schat en niets komt daar nog tussen. Lieverd, ik laat je nooit meer gaan.…

Je had me warm vlees beloofd- ik heb er naar uitgezien, maar de verpakking blijkt slechts gevuld met bevroren brood Ga weg, roep ik naar je gezicht- jij kijkt altijd blij, laat me toch met rust! Geloven doe ik je morgen niet meer Waarom blijf je bij me- ik heb me gewoon in ons vergist, waarom zit je achter mij aan: er was toch geen…

Kom maar binnen, ha...goeiedag, hoe's ermee als ik vragen mag. Neem een stoel en zet je maar, nog een secondje, ik ben zo klaar. Zo, wat kan ik voor je doen, is 't voor je job of je pensioen? Een meningsverschil met de buren misschien of heb je je toelage nog steeds niet gezien? Er is heel wat dat ik voor je kan doen, al doe 'k het zeker…

haar stralen glijden, langs de wit bevroren velden met daarboven als een lach de glinstering van rijp een vleugje warmte vlindert over kale koude tak, die glimmend van plezier, zich siert in druppels als glaskristal de vroege morgen licht op in vuur en helder als glazuur kleurt de hemel blauw hoog in de lucht schrijft een vogel de belofte…

Nee, je hoeft niet lang te wachten, ik kom naar je toe zal het vandaag niet zijn, dan toch zeker morgen geduld die hele schone zaak, zal er uiteindelijk wederom voor zorgen, dat ik naar je toekom, links- of rechtsom! Beloofd is beloofd…

Alleen het gouden resultaat bepaalt of hij de toekomst is; die hem als belofte heeft uitverkoren, een cruyffiaanse gelijkenis.…

Micha zei het al: Het Evangelie nestelt Zich in Bethl'hem's stal...…

Op aarde is zwaartekracht, die houdt ons hier gebonden. Het kostte niet veel tijd om van jou te houden. Maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid. In de stroom van de tijd hebben wij samen geleefd. Een moment in het bestaan van het universum. Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht. Een nevel die even verscheen en zomaar…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gebroken beloften vallen dwarrelend naar omhoog dagen stapelen langzaam op gelijk een harmonica als ik uit het raam kijk val ik vanzelf naar binnen daar waar ik tot dusver niet thuis hoorde…

Als ik een dichteres was, dichtte ik dagen over jou hoe ik van je houd en ik bleef je trouw in al die gedichten dag na dag jij, met zovele bescheiden gezichten, met een schitterende lach.…

Al vanaf de eerste dag dat ik je in mijn handen had. Wist ik dat mijn liefde voor jou heel veel dieper zat. Dieper dan voor wie dan ook, die ik ooit heb gekend. Zo afhankelijk maar oh zo trouw, dat is wat je bent. Je trouwe hondenogen blauw van staar, maar als in het begin zo trouw.…

Wat ieder beliefde, In trouw, Zij aan zij. Een belofte voor jaren, In voorspoed, In nood. Geluk om te sparen, Voor goed, Tot de dood. Een zang uit ’t hart, Uit je brein, Uit je geest. Verwijdert smart, Geeft zonneschijn, Is een feest.…

De zegen van God de almachtige Die onze zonden heeft vergeven En ons trouw blijft in dit leven Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God de allerhoogste Die altijd Zijn belofte gestand doet En ons bij wil staan in tegenspoed Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…