27297 resultaten.
Verlies
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 510 jij lag daar maar
Uren werden dagen
Maar jij gaf het nog niet op
Weer een schokkend telefonische mededeling
Ze konden niets meer voor je doen
Het zou een langdurige afdaling worden
Met een levenloos eindresultaat
Vol van verdriet en met een brok in mijn keel
Toekijkend naar jou einde
De stekkers werden eruit getrokken
Het begin van een verlies…
over verlies
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.969 ik weet niet hoe verlies eruitziet.
het plots aanwezige van een nieuw niets.
sommige woorden kunnen niet meer, ik geef
geen voorbeelden.
andere, oude, liggen te wachten.
adderjongen, luierend in de zon.
---------------------------------
uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…
verlies
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 495 verlies zwerft
als een trekvogel
van de ene fragiele
plek naar de andere
in onze lijven
het kent
de stroeve taal
van aanhoudend knagen
aan broze botten
hart en ziel
weerloos verlies
niets is wat het lijkt…
Verlies
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 187 Ik droomde dat ik de tekst kwijt was
beangstigend was het zo zonder houvast
iemand zei dat dit nu juist leven was
de essentie die je authentiek maakte
zonder script zingen zonder voorschrift
dansen ik was alleen maar bang en vreemd
opgewonden ik droomde dat ik de tekst
kwijt was ik wist niet eens meer zeker
welk lied ik zou gaan zingen als een…
En toch verlies
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 455 ik blies het glas
dat onze liefde was
tot fraaie ronde vormen
jij koelde dat
wat moeilijk was tot
de gebruikelijke normen
er was geen breuk
en toch verlies want
alles moest in het geniep
onze kunst mankeert
nog steeds een warm
en enthousiast publiek…
Verlies
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 Als de zon het land terusten kust
en het nachtduister de avond begroet,
ben ik mij wel heel pijnlijk bewust,
dat ik jou moet missen, voorgoed.
Ik hoor je stem in de warrelwind,
die kringelt rond mijn lege hoofd,
dat nog wel duizend beelden vindt,
donker, want jouw licht is gedoofd.
Bracht ook duisternis in mijn hart
en ijskoude tranen op…
verlies
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 375 Het verliezen van je eigen kind
het allerergste lot wat je kan treffen
dat kind – je eigen
je bent het zelf
Jij bent dood en ook weer niet
Nooit wordt je weer compleet
wat was – geen ommekeer
Je blijft de gelijmde vaas
waarvan je altijd de breuklijn ziet
Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu
Maar toch geloof me
je hond moeten
laten…
Verlies
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 117 Als het zijn weer breekt
En de pijn meer dan schrijnend is
Dan is het samen willen zijn
Meer dan voelen
En het stappen in het nu
Zwaarder dan lood
Tot het voelen
Van naast elkaar gaan
De kracht geeft, het sterk te staan -…
Het verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Als een sluipmoordenaar komt Hij aan,
Hij trekt zijn zwarte zware zwaard.
De tempelier loopt in zijn einde zijn eentje.
Geen vervloekte vrede vergeeft vervolgens zijn daad.
Nog negeert Hij zijn verleden.
Hij kijkt niet om naar de kille kalme kamer vol gebeenten.
De hemelse hel heeft hem bespaard.
De moordenaar loopt in zijn eentje,
De helse…
NA HET VERLIES!
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 147 na het verlies,
heeft zij zich hersteld als traag
wegtrekkende mist…
Verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Een verlies,
als je dat mee moet
maken,
valt dat zeker niet mee.
Je hebt verdriet en
tranen,
waar je geen raad mee
weet.
Als mens moet je het
dragen
en mee om zien te
gaan.
Tranen
van verdriet om een
geliefd persoon het is
vreemd en zo bijzonder
stil.
Een plekje geven:
eenvoudig
is dat niet.…
Verlies
snelsonnet
4.0 met 12 stemmen 156 Klaarblijkelijk verlies je met je haren
Ook kennis met het klimmen van de jaren.…
Verlies
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 131 We laten elke dag iets los
We laten elke week iets gaan
We laten elke maand iets vrij
Dat weggaat uit ons bestaan
Soms is het goed dat dingen gaan
Maar soms doet het ook zeer
Want soms wil je iets vasthouden
En dat kan opeens niet meer
Je verliest een stukje van jezelf
En je voelt jezelf leeg
Maar als het om liefde gaat
Brengt…
Waar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 293 Zou zo graag zo veel van
je dichten totdat
de doodsban
je loslaat in je bad
Naar je vliegen
Tot die sferen
Zonder liegen
Mijn leven is nog steeds te deren
In m'n dromen
Doe je het bed
Kreuken, de douche stromen
Maar blijf je verlaten, ongered
Achter elke hoek zie ik je net niet
Waar ben je lief?…
Onze-Lieve-Vrouwenkathedraal, notre dame
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Al eeuwen liggen drie noem relikwieën,
noem ze de tijdloze klokkenluiders
van Christus bewaard onder andere
dat ene attribuut hier, de doornenkroon.
Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders,
een stuk uit het kruis en een van de nagels
waarmee Christus gekruisigd zou zijn.
Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om.
Staan mensen versteend…
Te licht bevonden.. ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 De geest is meeslepend
in zijn kwetsbare naaktheid,
behoeder van een onderhuids
en schuw geheim, dat zich in
tijden van ontroering – even -
haar grootse intimiteit blootgeeft.
Maar in sprakeloze wanhoop,
als het licht van de duisternis
herpakt in de seizoenen om een
herwaardering strijdt,
naar hogere ruimten stijgt
waar het – evenzo…
Verbitterd Verlies
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.761 Het verlies
van iemand
die dierbaar was
is niet in woorden uit te drukken
Voor het verlies
van iemand
die dit niet was
maar wel had moeten zijn
is er slechts een woord:
bitterheid...…
Hier en nu
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Elke seconde
Tik je
Onverbiddelijk
verder weg
Van mij
Elke minuut
Denk ik
Zwijgend
Aan jou
Elk uur
Is gevuld
Met herinneringen
Met beelden
Elke dag
Ben je
Bij mij
Maar niet meer
Fysiek
Hier en nu
Is niet meer
Het is verdwenen
Tijd betekent
Niks meer,
Jij, des te meer…
De zaden van de zilverberk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 Een woud van twijfel rijgt
zich aaneen in zwijgen, onder
de kalende kruin niets verteerd
waarin het bladgoed zich herkent,
het doorbloedt als levend bewijs
het weefsel van de nerven.
slechts met de gedachten
waarin ik verdwaal, op het
einde te trots voor een beklag,
onmogelijk de serene grond
onder de wortels te verruilen
van een…
afscheid
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.443 het verlies waarvan ik niet kan spreken
halsstarrig en zwijgend houdt het wacht
maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht
verlies als dreunend, dreigend teken.
voor altijd in verlies verbonden
en toch voorgoed, voorgoed voorbij
ik heb gezocht maar niet gevonden
het verlorene, lieve kind, dat ben jij…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het brein van de aarde was
nog niet geboren en ging de
zon onwetend onder in de
seizoenen van het eerste jaar.
Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond…
Gerecycled ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 247 Vandaag zag ik mijn
jeugd terug en aan de
achterkant van een
grand defilé in een
onderbelichte zetting
van vensters zonder ruiten
liepen vreemde vogels
zonder snavels mee.
Ik bekeek mijzelf
als een stapel oude
kranten, waarop ik
als redacteur zijn
stem en z’n zegen
rust, de tijd verslaat
op het hete aanbeeld
van de waan,…
Gesponnen geluk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 114 Spinrag vangt de stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik al vertrokken was blijft
er een vage afdruk achter
op een leeg en naakt matras.
Die dag hoeven ze mij niet
te zoeken, op de beslagen
ruiten projecteert het
verleden zich in wasem,
een stille omgang langs
vergeten gebeurtenissen.…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.
Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.
Vergeefs heb ik de maan…
Wanorde ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 De twijfelaar zegt, dat ik een
ander fust aan moet slaan met
flexibele duigen, wankelmoedige
ruggengraat door de tijd geringd.
Eikenhout doordrenkt door loog en
listig bier, schaars verlicht door een
spongat waaruit alleen de duivel zich
bezondigd aan het tappen van het zielennat.
Waarop geen voordeel van de twijfel
rust en alleen…
Met de Noorderzon ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 603 Ik streelde je wakker in een
morgendicht, onderzoek wat
je eerder hebt geloofd en
vervloek de gisting tussen de
engel en de sater, waarin je
z’n minnaar werd in donker licht,
ik verdoof de duivel met een
gelijke waan die rondwaart door
de botte hoornen op het hoofd.
Ik wil niet strijden met
een verwachting, die
de geest verwart…
Appel voor de dorst ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 In een ontmoeting met de waarheid,
start een begin of slotakkoord, daar
ontstaat geen verlies alleen gewin,
dwars door alle meningen waarmee
de geboorte grond werd geplaveid.…
Cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 145 Decennia lang al mijn
verwondering, ik las het
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtschijn van het
schoonste vuur met de
liefdesmantel gedeeld.
Het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw…