Alle inzendingen over Verbinding

De bomen op de brug verbinden met uiteenlopende gevoelens wat zich niet spiegelen wil in verwijlen: een kruisbestuiving op het netvlies.…

Op deze dag Stappen we in de Auschwitz trein Beleven verschrikkingen en pijn Dompelen onder in verdriet Dat niemand ziet Verloren mensen komen tot leven De vrijheid werd ons gegeven Verbinding voor altijd met het heden Pijn in het hart door het verleden Als pleister op de wonde Wordt verbinding gevonden Twee minuten stil in het hele…

Ogen gesloten contactloos in de stilte in tijdloos kledij blijkt de verbinding constant tot eindeloos beademd.…

In de cirkel van verbinding ben je zeker niet alleen je vormt een cirkel met anderen je voelt mensen om je heen Het gaat om de verbinding niet om sec, hij of zij in respect voor ieders mening verbonden in ‘n cirkel, dat zijn wij We sluiten in, we sluiten niet uit respecteren basaal ieders mening aandachtig luisteren vormt een positieve…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Hij en zij verbinden mij met de wereld. Steeds geef ik, hem of haar, rust die zij of hij verdient. Hoor, een merel zingt!…

Eindeloze stilte die ons verbind, Het lot is ons goed gezind.…

Ik ken verken verhaal verdwaal Herken herhaal verhaal verdwaal Verbind verminkt verloor verstoor Even geen gehoor…

jouw lichaam vertaalde meteen een warme acceptatie straalde begrip in gedegen kennis van moeilijke situaties jij bent al nooit een vreemde geweest hebt altijd de taal van huis uit gesproken ondanks de vaak andere stijl en gewoontes jij haalde met hand en gebaar de mensen erbij raakte hen in een drempelloos respectvol verbinden…

mijn gedachten drijven niet in de chaos van mijn hoofd lijken meer op vogels die vliegen alsof ze opgesloten zijn voor ik het weet zwermen ze met velen vleugelen samen beelden die kleur en vorm ontdekken in een langzaam verbinden de juiste contouren vinden om in zinnen het sprekend bewijs te zijn van een mooie vlucht dat het…

het verre heelal naar krib en stal het evenement is al eeuwen onveranderd maar de sleet heeft nu een slachtoffer geëist de engel is in duizend flitsen gebroken vervlogen naar van waar hij ooit gekomen is de stal oogt koud en oud heeft in het licht van felle bronnen zijn charme nog niet hervonden wij missen het astraal verbinden…

van mijn hart En dat blijft voor altijd zo Jij bent voor mij de man Niemand kan aan jou tippen Het geluk dat naar me lacht Mn hart wist binnen te glippen Jij bent voor mij vertrouwen De prins op het witte paard Mijn passie in wilde nachten Altijd brandende vuurhaard Jij bent voor mij ware liefde Dit gevoel is zo echt en puur Samen verbindend…

Ik verbind hem met touw, met mij, met handen aan het bed. Verbonden beginnen wonden pas echt. Met zorg snoer ik de mond, verblind de ogen. Toegekomen, klaar, begin ik met ontbloten. De rand, de binnenkant. Geheel ontdaan verzoekt hij, deze om genezing. Maar ik lig hem zwaar, ik ben op hem gebrand.…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

ze loopt heet voor koffie ademt en dampt de desem van mijn brood tot leven ze overvalt me met haar overvloed op een verse maandagmorgen trekt sporen in de aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat alleen verbindt is tijd, gesponnen op een brug van grijze vervlogen haren, ze wuiven naar elkaar, soms ook terug, sedert uitgesleten jaren en moeten ze bekennen om elkaar nog altijd niet te kunnen herkennen. Hoe verloopt een strijd door zelfverwijt, door geaardheid - op voorhand -…

Als eenzaamheid een geur zou hebben Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken naar lege flessen en oud brood naar angst en leven en naar dood mijn bed is troostrijk onderkomen om tijdelijk de herinnering koesterend te herhalen in zoete pijn waar zilte tranen niet toereikend zijn…

wordt als schild van verwijt misbruikt de ruimte welke gevuld was met de beweging der seizoenen raakt in verwarring en de nabijheid verbasterd in afstand, hardnekkig vol vlekken blind en doof de taal ooit zo aanvullend gesproken verstompt en spuugt bitter gaten in de huid –versplinterd daar hun vogels de vleugels trachten te verbinden…

Laat mij verbinden dat wat ontbonden was. Laat mij bijeenbrengen, wat en wie uit elkaar gedreven waren! En laat me, ja, laat míj mijn gang gaan om mensen op aarde weer samen te laten bestaan ... èn gaan!…

verwerkte Verdriet zit opgeslagen in Het gesloten hart - Het oog wil wel huilen, Maar de traan laat zich Niet gebieden, Vindt nog niet De weg naar jou, Tijd moet eerst vervloeien, Een weg banen tussen ons twee, Dan pas kunnen we weer Tot elkaar komen In ongesproken woorden Die meedrijven met de Nieuwe stroom, De open verbinding…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…

hij vertelt over zijn dag zij luistert niet zij vertelt over haar dag hij luistert niet hun woorden zijn nietszeggende klanken hij vertelt niets meer ze luistert toch niet zij vertelt niets meer hij luistert toch niet eenzaam en zwijgend zitten ze bij elkaar ze hebben elkaar niets meer te zeggen…

Transparant in kleur bij ondergaande zon reikt de kustlijn tot de horizon in nachtelijke stilte onder glinstering verlicht tekent de mysterie als schitterend gezicht in één bewondering betoverd tot dageraad met vertier gezang wanneer uurwerk doorslaat zo blijven dromen de verfijnde…

in het stille uur voor een nieuw begin licht in werelden in strijd en oorlog de wens naar vrede stevig op de klimaatklok tikt een kritiek geluid roept om collectieve duurzaamheid die ons de aarde weer laat ademen de zucht naar verbinding met elkaar roept ons juist daar bruggen te slaan waar zwaarden in tegenstelling dansen waar de kloof…

ambitie een thuis voor echt iedereen vraagt wederzijds erkenning van ieders positie en aandeel respect ook voor de grenzen van ieders eigen mogelijkheid in de complementaire arena waar elk iets haalt en brengt op het grensvlak van de inzet waar het pijnlijk schuren kan verbindt belang de connectie samen de opgave aan te gaan door juist verbinding…

Ik voel de warme kleuren op mijn ogen drukken zo licht en helder als de zon kan schijnen verbind ik het gevoel aan als iets herboren en spreek mijn zegen uit nu de lente daar is.…

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Zoals de jaarringen van de eik groeit liefde in cirkels En 't is pas als ze sterft dat haar verbindingen zich openbaren Een boom heeft vele levens Zo ook de Liefde…

bruïoku Vergelijking liefde voor dichten die is mij aangeboren zeggen wat ik vind verbindend element als kussen op een zuiver moment - - in de wachtstand 10 minuten…

Eigenlijk doet het me niks en zal het me een grote zorg zijn maar soms wanneer ik denk Dat Bosma waarachtig is dan voel ik wrijving met zijn intrinsieke verbinding van hem en zijn PVV…