Alle inzendingen over Verbintenis

alles wat je verloor ontvang je dubbel terug in liefde voor jezelf gaat alles door zo mag je aan de zijlijn kijken mag je achteraan sluiten hoef je niet meer in prestatie te vergelijken want alles wat je wint of al gewonnen had mag je openbaren je bent niet onbemind er is zoveel betekenis ondanks verlies wees dankbaar voor de verbintenis…

zo lang we onbeholpen naar woorden zoeken de taal ons venster op de wereld blijft we andere waarheden de ruimte geven de deur openzetten voor de stilte binnenin we verbintenis vinden met het onbekende naar buiten komen uit onze huizen van zand en klei zo lang we geraakt worden…

Het bedrijven van onze liefde was veel meer dan het onderschrijven van onze verbintenis onzer beider lijven. Wij wisten het zelf eigenlijk al. Onze liefde blijft zolang bestaan als de zon, neen als het heelal.…

ik jouw ademhart voel in al het onvergetelijke denken o troosteloze nacht zonder doel ik vertrek, maar heb geen antwoord of zwanenzang voor onze vriendschap niet iets als een duurzame oplossing voor het duister dat je meedraagt in het verlangen naar ontsnapping misschien in het diepste van mijn voelen de innerlijke kern van onze verbintenis…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

Door dromen diep verbintenis De vogel vliegt vrij zwemt de vis In volle vlucht door held're stroom Zwevend zwemmend geheel gewoon De vis versnelt plots vogel pikt Hij hapte graat gelijk gestikt Door dromen diep voor altijd saam Zo stierf mijn God in vredesnaam.…

Zachte geur van bloemen De wilde wingerd komt dichterbij Dit verlangen kan ik niet benoemen Dit lege mijmeren in mei Liefde lijkt geen uitdaging meer Hoewel ze dat nog is Ik spiegel mezelf zoveel voor Uit angst voor eenzaam gemis Te chaotisch voor verbintenis Maar niet weer een vlucht In de prilheid reeds ergernis Weer maak ik van liefde…

Ik heb eind’lijk de rust weer gevonden de inkt te laten vloeien de woorden te laten stoeien in hun zoektocht naar verbintenis.…

ik huil jouw tranen aangezien de jouwe zijn drooggevallen verstrikt in de verbintenis van het web voer je stuurloos door de grachten van harteloosheid en onmacht glijdt begrip aan je voorbij moet je duiken voor lage bruggen die je haast overboord kieperen niet wetend waar deze reis eindigen zal, veeg ik de scherven alvast bijeen die een…

de wereld is beslissend verklaard er welt een grote rust in ons op voor alles is een verbintenis we voelen elk een handvol liefde en drukken het zachtjes samen in vredigheid en met een glimlach samenvloeiend in onze zielen een goddelijk gevoel lijkt ons nu onze wegen groeien met elkaar armen als rivieren die samenstromen en belanden in…

Als ik je vraag naar onze verbintenis zeg jij dat we twee huizen rijk zijn Je wijst naar onze verworvenheden, en naar onze vrijheid je vertelt me dat we al veel verder zijn dan dit, het gewone ligt al ver achter ons ik had het niet eens gemerkt het ging zo vanzelf Ik zie je, maar toch ik zie niet alles Ik hoor je, en ik voel…

In elke vleselijke navertelling onversneden liefde toegefluisterd met in elke adem, elke zucht aandrang naar blijvende verbintenis. Waarom zou ik ooit vermoed hebben dat je de draaiing van de schaduwkant zou nuttigen om me weg te krassen voor het gezang van een nieuwe lokroep Waarom, lieverd?…

Voor E. Als Principessa zingt zij mij haar lied In een Mathildekrans vocabulaire Autodidactische My Lady Fair Is mijn mysterieuze belle de nuit Ik ben haar medeklinker, consonant Zij mijn vocaal, als diepe zielsverwant…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

En morgen zien we het voertuig van vrijheid herinneren we: de 5 jaar lange strijd de vijand -nu 'n goede buur met verbintenis weer rond te lopen op eigen grond bevelen aan de laars gelapt Gesnapt......…

Rood op rood Theo nagenoeg dronken wij ons bloed uit broederliefde zo wij dat deden van de Heer dit is het allerlaatste avondmaal bijkans een afscheidskus -na sterven jouw echo jouw gehele sterke rechtervoet niet griefde waarop alles steunde keer op keer een verbintenis die ik je nu betaal met mijn te vroeg ontzielde linker het rijmt…

een echo De ruwe stem Het duveltje uit de oude doos Gruwel van de ziel Asiel van emoties Boos en broos Ben nu stil Hou je mond Paranoïde ruis Wil niet nog meer Zwart gefluister Verward Als duisternis En luister Verlos me van het kruis Breng me thuis Naar die mens die’k zie In een dimensie Waarin alleen emotie Van liefde De verbintenis…

Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten staren strakblauw naar de zon Men dringt aan op verbintenis De rijkdom is enorm!…

geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos in een kringloop, tijdloos de emotie van hechte verbintenis…

steeds Ik kan het moeilijk geloven Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen De hemel in In mijn dromen geef je tekens Van leven Maar op deze harde aarde zie ik je niet Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken Ik huil om je, en lach om de mooie momenten die we samen deelden Wat wij tweeën hadden was een mooie en liefdevolle verbintenis…

Ware liefde als een visioen in eeuwigheid verbonden roept als een echo door mijn oorschelp dat de verbintenis doet vangen. Verlegen rood pompt mijn hart door een temperament lichaam die ik niet meer kan omarmen maar psychosociaal heeft bevangen.…

is levenslot de gang naar het spektakel waarin onze vingers haken in het steengruis van onze verbintenis, die een deel van ons leven herinnert in hoop en vrees monumentale gedenken, de hoeksteen van ons tweeën kunnen we dichten in een perkamenten boek, want oud worden is een keus maar het gerezen verdriet watertandt in een drieluik van besef…

gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een wervelende kringloop ademloze emotie van hechte verbintenis…

samengevouwen in volmaakt verdriet we huilden de nacht in ongeloof gedwongen te zien en tasten vergeefs naar de ongrijpbare pijlers Het woord verdoezelt in verborgen taal synoniem aan het einde nu zichtbaar in een schrikbeeld De tranen echt van zilver in een intens verlangen naar overleven De vaag geëtaleerde gruwelen verscherpt door de verbintenis…

De vroege appelboom met meer gewicht dan fruit een kroon die naar de hemel reikt even diep als zijn wortels de gronden doorgronden in deze onvoorwaardelijke verbintenis ene is vrij om zichzelf te verliezen, mijn moeder. Hoe ben ik dan zo ver en krom gegroeid?…

afgesloten van daglicht soms, lijf aan lijf, bij elke gedachte dat zichzelf een huid geeft groeit het dwars bezwijkt onder het onzichtbare gewicht "tijd is niet waar, dat weet jij ook en stilte luistert niet naar zichzelf" het beeld zwijgt even, laat huilen zoekt een andere plek ver voor mij “wanneer ik je vind als bron van verbintenis…

Ben ik vanochtend in uw taal gevallen als een vlieg in uw woordensoep een walvis in uw letter oceaan het is met een waarom, een vragen naar hoe gaat het met u dezer dagen is uw leven alle moeite waard de verbintenis verbroken door een ononderbroken taal van zwijgende liefdesbrieven zonder antwoorden spiegel ik mijn vragen aan uw zielsverlangen…

Als je stemmen droomt in fluisternis die zuchtend mijn gevoel vertalen wil jij de woorden dan luid herhalen die getuigen van onze verbintenis? Als mijn ziel in het hiernamaals glijdt mag ik dan in jouw hart blijven leven en je als herinnering warmte geven uit naam van liefde in eeuwigheid?…

zo heerlijk op haar gemak soms zijn ziekten niet te overwinnen dan moet je berusten in de lengte van je bestaan onzeker wanneer het einde zal beginnen is er de pijn van alles laten gaan maar jij en ik weten dat dit einde niet echt het einde is er zal altijd water van jou in mij blijven stromen jouw zijn zal ik dragen als een levende verbintenis…

Een verbintenis, gevoed door afwezigheid, gevuld met bloemrijke momenten zonder een zweem van vergeten. Innerlijk nabij in vrije vlucht, zonder vaste grond of horizon in zicht, in het strakgespannen lichaam gevangen en tegen klankbare muren in weergalm het verzoekende hart gelucht.…