inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.434):

wachten

het beeld
dat als vanouds
om verbeelding vraagt
draagt meer dan woorden

het verschuilt in een huis
of een enkele kamer, afgesloten
van daglicht

soms, lijf aan lijf,
bij elke gedachte dat zichzelf een huid geeft
groeit het dwars

bezwijkt onder het onzichtbare gewicht

"tijd is niet waar, dat weet jij ook
en stilte luistert niet naar zichzelf"

het beeld zwijgt even, laat huilen
zoekt een andere plek
ver voor mij

“wanneer ik je vind als bron van verbintenis
en evenwicht

dan zal ik
ja, zal ik
dan
mezelf dragen”


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=iTIf9-ORqjY

Schrijver: kerima ellouise, 7 november 2011


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.7 met 17 stemmen aantal keer bekeken 388

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden
het beeld spreekt, geeft inzicht
impressie dringt tot overdenken
over de bron, de oorsprong van het bestaan
het innerlijke dragen dwingt tot verder gaan

Mooi in woord en beeld!
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Het beeld als drager van menselijke emoties... Mooi weergegeven, Kerima!
arie, 14 jaar geleden
fraai! deze verbeeldende verwoording
julius dzs, 14 jaar geleden
wat knap en prachtige eenheid
wuitewieten, 14 jaar geleden
ben geen psycholoog, lees enkel beelden, meer dan voldoende groots om er mijn gedachten mee te ordenen. wat zwaar op de hand, maar dan reik ik mijn andere hand ter ondersteuning.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)