Alle inzendingen over Verder

Kwetsbaar lig je daar in je bed steeds verder weg van de wereld weg van het leven rust is nu waar je naar verlangt en dat je in vrede mag gaan waar het eeuwige licht je vangt…

Niet langer dan een ademtocht lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer zo lang al hou ik van je en dan niet zo maar even, nee de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. ---------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde' 2006.…

Wat zal ik de regering adviseren Als ze daar verder toch geen fluit mee doen. Het kost ook nog een heleboel miljoen, Dus klopt het wat ik altijd hoor beweren: (Wat tevens een der wetten der natuur is) Dat goede raad doorgaans geweldig duur is.…

Er wordt een streep gezet door Sesamstraat Er komt een bord te staan met; ‘Afgebroken’ En daar wordt verder niet over gesproken Omdat een manager daarover gaat Je hoort alleen een boze meneer Aart Die nu ook onbewoonbaar wordt verklaard.…

Met jou verder naar het leven van mijn dromen.…

voordat je een voet op het dak van de wereld zet laten monsters je zien dat ijs en sneeuw zich met rasse schreden uit de opgewarmde voeten maken een drempel is hier de plaats om niet verder te gaan…

Een en zes, zestien Twee cijfers ergens naar toe maar ook weg vandaan de kindertijd nog in je schaduw de volwassenheid slechts een paar passen verder nog even nergens volledig moeten…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

overleven vertrouwen in het lichaam weer op een nieuw dieptepunt wonder lijkt verder weg dan ooit maar wat kun je anders doen dan te wachten en te hopen en dromen van betere tijden…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan het leven draagt altijd verder in hem/haar die is en hem/haar die was ook voorbij de horizon, dat einde, dat, naar blijkt, doorzichtig is als glas in het boek 'eindeloos bewustzijn' zet Pim van Lommel zijn…

Wat voorbij is is voorbij je kunt het laten rusten laat het maar hier nu verder gaan met in het heden te berusten.…

waar rijkelijke zuurstof jouw lichaamstaal vervoert op de vleugels van een vlinder verder mee de zomer in en je geeft me een kus kolibrie op zoek naar zoetigheid bemerk hoe mijn hebzucht verandert in alleen nog maar voelen en in liefde ondergaan.…

de wind steekt op ik raak vermoeid wanneer het ruisen zich laat horen, uitgestrekt in het neervallen misschien om het gemis van de ochtend waarin bloei gulzig en ongeremd golft naar het oor van verbeelding om verder te gaan verder dan de broodgedichte dodenakkers die, verward, hun verlangen nooit meer kwijtraken in telkens grotere…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

wel plezier beleeft Als leven lijden wordt een leven te zwaar om te dragen de liefde niet geloofd wordt geen zin meer om te vragen waarom ik eigenlijk verder leef daarom de keuze die ik maak, Sorry voor ieder die achterbleef…

mijn vader ziet naar mij voor het raam in de ogen een mengeling van verte en nabijheid zie hem daar nog staan voelbaar, nu diep in mij gewijd de zwaarte was zijn lijf gewoon de ziel bezwaard door de jaren hoe verder af van het heden is zijn gang te verklaren?…

als het grijs komt of kaalte toeslaat en jong groen verder ontluikt schijnt een beeld te ontstaan waarbij de toekomst morgen is en het heden al is vergaan ik zou met die gedachte toch zelf niet verder gaan ook al vertragen de jaren de ziel is nog steeds van vandaag ik zou het kind in mij niet tot verplichte rust verklaren het is nog…

verstaan Ziet verder en dieper ; De weg die ik bewandel Is nooit enkel-voudig Hij is breed van aard Soms niet simpel te begaan Maar intens en zoveel meer Ook aldoor met klanken gesierd Ja, over een stilte heen Spreek ik keer op keer En worden mijn woorden In een scheppende leegte Ontvangen en gevierd…

als dagelijks brood niet dat je ontkomt aan verlatenheid in volle omvang of gewenste schaarsheid, doch kleuren van oorspronkelijke woorden zullen mij dan dragen, verder op weg, naar nog ongekende oorden…

Waar je slaapt verdwaal ik altijd in geduldige dromen en zwijgende wolken die niets willen verliezen of laten eindigen en fluisteren waar jij wilt ontwaken als ik glimlachend dichtbij verder slaap…

Dus ik laat je verder vrij. Je mag van mij de wereld zien, maar denk dan af en toe aan mij!!…

Mijn gedachten gaan mijn gedachten gaan verder naar het onbekende.. het onbekende wat ik niet ken het voelt zo goed het voelt zo fijn.. ja fijn voelt het met jou...…

Eindeloos verzonken in de diepte van jouw ogen Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen leef ik, Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen met jou verder naar het leven van mijn eindeloze dromen…

Niet meer of minder zwart dan de dag de nacht moet ik verder op de tast mijn oog gericht op eindigheid.…

als sterren konden spreken als sterren konden zien zou je dan vanavond hèèl eventjes misschien naar ons willen lachen en twinkelen als groet zodat wij hier beneden weten hoe het zonder JOU verder moet…

ademen neemt soms de must van rennen in de tijd die nimmer wacht of even rust en telkens verder glijdt hoe nietig kan een mens zijn die in zichzelf verdwaald en tot de conclusie komt: ik heb mij ingehaald!…

Geen woord meer te delen, Maar steeds verder op zoek Naar zijn ware eiland In de zee van liefde Steeds meer omarmend Van wat slechts herinneringen zijn, Trotseer ik de telefoon, Want, Is het wel beter op te branden, Dan nooit een kaars te zijn geweest?…

Zij was en blijft voor mij een zegen waarvan het spoor steeds verder gaat.…

Voor even, Heel natuurlijk Wel vertrouwd, toch vol geheimen, Wetend dit gaat verder. Niet op wachten, laten gaan. Vanzelf…

Pijnlijk ingevreten graven Ongemotiveerd verlaat in Het thema zijnde onervaren In een blok van genegenheid Verstrengeld als eigen pijn Uiteen felle bewoordingen Stromen zij verder toekomst Steunend op wat eens mij was…