228 resultaten.
Alles rijmt
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 491 Ik ben stukken jonger dan ik ben
onderuitgezakt mijn oudheid ken
jong van geest waarin ik mijzelf verwen
te dikke buik verdring voor dunne den
ik laat mij in de waan van het gewen
tussendoor de echte waarheid onderken
in werkelijkheid veel ouder dan jonger ben
ondanks ik dichter naar ontslapen ren.…
Biertje drinken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 125 Als je bij binnenkomst de voordeur dichtslaat
en nog realiseert hoe fijn en gezellig het was,
zie je bij bedtijd in de spiegel je grauwe gelaat,
besef je: dit is de tronie die mìj het beste staat.…
Blinde Nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 916 Donkere wolken
Die de nacht dimmen
Een eenzame ster
Wordt gesmoord
Zonder één spoor
Zonlicht
Een woord zonder betekenis
Maneschijn
Vervaagt met de herinnering
Aan jou
Regendruppels
Verdringen mijn blinde tranen
Het donkere pad
Verslindt mijn toekomst
Ik ben het, alleen
Verscholen in de schaduwen
Mijn handen reiken
Naar de dageraad…
Deun
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 232 Een merel wil de zoele nacht verdringen
met zijn juichend jubelzingen.
Dan en onverwacht verstoort
gekreun eerst zacht zijn rust:
De zoete deun van vrouwelijf in lust
verwekt zijn onvervuld verlangen.
Het laken niet meer onbevlekt ontvangen
geblust door haar die hij slechts hoort.…
Tijd
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 7.091 Vervang mijn gedachten
ik krijg teveel klachten
En heb onrust in mijn geest
moet vast van een verkeerde donor zijn geweest
Of zou het zo kunnen zijn
dat ik nog leef met teveel pijn
Het verleden heeft zijn sporen nagelaten
maar daar wil niet meer over praten
Geen pijn meer voor mij
ik leg alles opzij
Verdring het onbewust
en heb daarom…
Er gebeurt iets...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 616 boos
pijn
woede
onmacht
agressie
stilte
verbergen
inhouden
opkroppen
verdringen
denken
malen
hoorndol
woelen
krankzinnig
gerommel
lekkage
gedonder
storm
herrie
onhoudbaar
uitspatting
agressie
onberekenend
dodelijk
spijt
schuld
verdriet
pijn
leegte
er gebeurt niets...…
Overgebleven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 514 De tijd teruggeven in momenten
die niets verdringen.
Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven
in dankbare gedachten.
En de klok een glimlach tekent die zwijgt.…
ververs
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 637 verwarrende gedachten
verstoren zijn versteende rust
vermeerderen gespaarde krachten
verhogen zijn beleefde lust
vergroten de intense vreugd
verfraaien een gefluisterd woord
verdringen zijn vergeten jeugd
verslappen het gespannen koord
verbazen jan en alleman
vergeef hem alstublieft
verzeker u dat het echt kan ...
... verdraaid, hij…
vergeten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.067 Je probeert me te vergeten
terwijl wij beiden weten
dat een geluid
een geur
een moment
maken kan
dat je gedachten niet te controleren zijn
ik voel je vaak
nog steeds
merk dat je aan me denkt
herinneringen in je opkomen
je probeert dat te verdringen
onze band
is onvergankelijk
niet afhankelijk
van of we elkaar zien en…
verwoorden
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.611 verzegelde lippen
verzwijgen geheimen
van duizenden tranen
verloren in tijd
verkies ik te praten
verlies ik een vriendschap
vergeet ik beloftes
verkeer ik in strijd
verlang zo naar vrede
verzand slechts in woorden
vergis mij in mensen
verdrink in verdriet
verdring de gevoelens
voor vrienden en vijand
verboden te praten …
verwijt…
Uit vrije wil
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 752 Ik zwerf met gevoel langs paden
die zich verdringen in mijn geest
mijn geheugen moet zich beraden
over wat ooit van mij is geweest
Warmte, genegenheid en geluk
drongen zich tegelijk aan mij op
nu is alles gezonken of stuk
en liggen depressies op kop
Mijn bestaan staat nu even stil
mijn gevoel voelt niets meer
ik zwerf verder uit vrije…
Tweede jeugd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 Mist en ochtenddauw hangen
Zwaar over het landschap
Van mijn tweede jeugd -
De weg die ik zoek
Is moeilijk te vinden, nog,
En toch torent boven alle
Nevel uit de ochtendzon
Die zich zichtbaar aan
Het grauwe ochtendlicht onttrekt
En hem weldra verdringen zal -
Voorgoed nieuw leven,
Jong zijn waar de ouderdom
Zich al zo lang…
Verloren
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 569 Zo, n verdriet om jou
En mijn verloren dromen
De schemer in mijn kamer
Weerkaatst diep in mijn ziel
In godsnaam hoe kan het
Dat ik zo diep viel
Ik zal je beeld moeten wissen
De herinneringen verdringen
Zodat ik op een dag
Weer kan dansen en zingen
En dan, verlost van alle pijn
Zal ik pas mezelf weer zijn…
Een kus op mijn wang
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.500 Mijn tranen verdring ik
Toch heb ik verdriet
Ik zou willen schreeuwen
Maar toch doe ik het niet
Wanneer ik alleen ben
Heel dicht bij mijn gevoel
Ja dan laat ik me gaan
Met vooropgezet doel
Om weer te voelen
Als was ik een kind
Het maakt weinig uit
Wat een ander dan vindt
Ik hoop op een arm
En een kus op mijn wang
Oh God laat de zon zien…
Eclipse
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 237 Het ongerijmd verlangen
dat glansrijk de schemer bood
de dagen mijmerend doen galmen
met de ranke souplesse van de nood,
laat voldoende ademscheuten
om schamelheid te verdringen,
een schouwspel adembenemend
wanneer men de dichtregels kent,
mijn hart zal dan niet nodeloos tikken
maar met fantasie krachtiger dan ooit
wannneer het de onherroepelijke…
Het bankje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 254 Ik zie de mannen van tachtig
Stoer willen ze nog zijn
Zo verdringen zij hun pijn
Wanen zich toch machtig
Zij schuilen bij elkaar
Bij het bankje op de hoek
Eentje slaakt een vloek
De ander rookt sigaar
Daar loopt een jonge meid
De blikken buigen mee
Vol vergane viriliteit
Zo verglijdt hier de tijd
Tot in de eeuwige zee
Van de eenzaamheid…
Het bankje
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 355 Ik zie de mannen van tachtig
Stoer willen ze nog zijn
Zo verdringen zij hun pijn
Wanen zich toch machtig
Zij schuilen bij elkaar
Bij het bankje op de hoek
Eentje slaakt een vloek
De ander rookt sigaar
Daar loopt een jonge meid
De blikken buigen mee
Vol vergane viriliteit
Zo verglijdt hier de tijd
Tot in de eeuwige zee
Van de vergetelheid…
Gedachten
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 42 Sta ik open of wil ik mijn gedachten
verdringen. Ik weet dat ik zonder gedachten
niet kan. Bij al wat ik denk, denk ik er het
mijne van.…
Geluk en Verdriet
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.721 Iets kan met geluk beginnen,
Je voelt je intens gelukkig,
Maar verdriet kan dat gevoel verdringen,
Beiden kunnen zijn heftig.
Beide emoties kunnen je doen huilen,
De ene tranen doen zeer en de andere doen je zweven,
Soms wil je de een voor de ander verruilen,
Zo gaat dat in het leven.…
Opnieuw
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.562 En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien
en nieuwe dromen laat slapen
waar de stilte
elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin
van woorden en ontmoetingen
die niets meer verdringen en alles glimlachend laten ontwaken.…
De modeshow van Mark Rutte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 240 schenen elke beeldspraak
om eerlijkheid
te verdringen tot betrekkelijkheid.…
lentedag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 104 als mijn handen diep
de grond in gaan, de stenen
raken, die door jaren heen hun
weg omlaag hebben gezocht
het beeld verdringend dat jij daar
verborgen onder aarde ligt
maar vastgeklampt aan het gezicht
dat uit jouw glazen beeld
naar mij gericht- een glimlach geeft
daar leeft jouw liefde
in de grond mijn pijn
het bloed dat uit mijn…
Trauma Haiku
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 428 De wond kan helen
De tijd reist jaren verder
Het litteken blíjft
Beelden vervagen
De film vertraagt en vertraagt
Maar niemand roept 'cut'
Stemmen verdwijnen
Geluiden verminderen
Het gefluister blíjft
Geuren verdwijnen
Totdat ze er plots weer zijn
Terug in de tijd
Herinneringen
We kunnen ze verdringen
Maar weg zijn…
Korrels
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 ontelbare korrels
op het wereldstrand
duwen rollen
verdringen elkaar
in machteloosheid
in blinde razernij
stormen stenen
naar het strand
verstoren verstilde rust
veranderen de structuur
in wanhoop
verkrampen de korrels
lossen op in
nietsontziende golven
van brute macht
tot de zwartste nacht
het overneemt
ontelbare korrels…
Alexander de Grote
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 594 de Rooise Academie voor Schone Kunsten
heeft haar poorten wijd opengezet
voor straatbeelden van Alexander de Grote
in een ongeëvenaarde systematiek
heeft hij de eeuwenoude legkunst
van de verwoestende ondergang gered
al bij binnenkomst zoekt het oog
naar werken van deze gigant
die zonder maar een steen aan te raken
zijn gedachten legt…
Liefde overwint
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Ze laat zich nooit verdringen.
Daarom weet elk mens, die zijn eigen kleinheid vindt...
Dat liefde overwint.…
poëzie is net een circus
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 530 poëzie is net een circus
clowneske bewegingen
rechtopstaand balancerend
bibberend op de springplank
publiek in vervoering
jonglerende woordkunstenaars
verdringende zinnen
op wippende schommels
geacht publiek en
de toeschouwers krommen
snijdende ringen
jongleurs swingen
de clown een ware virtuoos
grootsvermakend…
Zwaluwen en een zuiver hart
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.237 het zijn zulke vreemde tijden
de dag verliest zich al vroeg in schemer
terwijl bloemen zich verdringen
in te kleine tuinen
iets verderop loopt de jongen met
het zuivere hart maar
met een getekende grijns
onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk
waar mensen als zwaluwen
hun huizen binnen vliegen
omgeven door geuren van vijf uur
-------------…
De Boom
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 699 Ik voel mij als een boom
wiens takken zich verwrongen
naar de hemel strekken
in blauw niets
Schreeuwend om aandacht
als kleine hongerige vogelbekken
elkaar verdringend voor elk eetbaar iets
Krachtenloos en talrijk boven
ben ik aan de voet geworden tot een massief geheel
verankerd in de aarde
Gesmoord, bijna geluidloos
komen er…
bier vilt je
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 2.377 en als je er nog bij rookt
dan krijg je een knappe ouwe kop
alcohol holt uit van binnen
maar je hebt wel een plek
waar je jezelf neer zet
en je ogen kringen
een tafel, niet aangeraakt
emoties verdringen
geflest, verzaakt
ontkurkt, ontdopd, ontgoocheld
de zwarte nacht bracht mij thuis
en ik nam er nog eentje
morgen wacht de glasbak…