Alle inzendingen over Verdwenen

ik je claim gooi die deur dan maar open en laat mij je leiden naar je lach die verdween je lach verdween je lach verdween je lach verdween…

Ik denk maar ik weet niet meer wat ik denk denk ik niet.…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten vloeiden, traden soms overboord. Mijn vriend, als de computer het overnam werd onze samenzang overal luid gehoord. Verschuldigd ben ik je, oneindig veel dank Ik mag hopen dat je niks ergs overkwam. Als je hem vindt: zijn naam is Mont Blanc.…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog wanneer ik mezelf denk te troosten keer ik de gemoedswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van een gevallen engel eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijf ik jou over eenzaamheid onze vriendschap blijft in mijn genegenheid een…

naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijft hij jou over eenzaamheid de voordelen van het alleen zijn jullie vriendschap blijft in zijn genegenheid een hart vol heimwee met oerwoudgeluiden zonder postzegels, op weg naar nergens in een brief is jullie vriendschap verdwenen…

wat ooit bijzonder was is verdwenen weggevaagd alsof het nooit heeft bestaan het bijzondere opgeslokt door het alledaagse maar het was er nog wel een glimp schitterde en straalde in diepe duisternis je zei, dat je het ook zo voelde maar vermorzelde het bijzondere smeet de stukjes weg en verdween nu is het weg dat bijzondere…

Is het echt zo lang geleden, dat we jong waren Of zijn we dat nog steeds Is het echt jaren geleden dat we speelden Of doen we dat nog steeds. Is het echt verleden tijd dat we " bokkensprongen" maakten Dat lukt nu echt niet meer De tijd van toen, komt niet weerom Toch hunker ik steeds meer Naar die mooie tijd, die vroegere tijd Van…

Voordat iemand of iets de vlucht verstoorde, Waarna het vliegtuig wel leek uitgevlakt Was er met de bemanning nog contact, Historisch worden dan de laatste woorden. Niet dat het nabestaandenleed verzacht, Maar het is haast symbolisch: ‘Goede Nacht’.…

liefde en haat zo dicht bij elkaar ik weet niet waarom het gaat maar verwijten zijn daar de woorden die we zeggen zo hard, zo gemeen hoe kan het dat we van elkaar houden terwijl onze liefde verdween verdween op zo'n moment zo'n moment van pijn en verdriet verwijten en woede dat niemand van ons ziet anderen zien een gelukkig stel…

Opeens waren de bomen in het woud verdwenen. Weg was het weiland, geen gras noch kruid.…

als vandaag zou verdwijnen morgen niet meer verschijnen een lach zich wil verschuilen in tranen nog te huilen een ster de aarde raakt de wereld liefde smaakt bloemen niet meer opengaan dromen in de stilte vergaan zal een stem in zacht gefluister jou leiden door het duister waar een dag verdwenen gisteren was verschenen…

Mijn tante had ooit een valse egoïstische man Enkel in de kroeg vond hij vertier en vermaak En zij bleef dan verbitterd thuis achter alleen Tot op een zekere dag toen dacht ze aan wraak Hij had haar jaren geen aandacht gegeven Kwam nooit eens thuis om samen te eten Maakte al het geld op aan vrouwen en drank En was zijn driftaanvallen snel weer…

emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw emmer liep over jij verdween…

kappok en dansen voor de gesloten ramen tot ze vermoeid inslapen in de kille nacht dan krommen ze als foetussen onder het lage landen dons en achter de gesloten ogen droomt de hoop Ontwaakt, rukken de armen en trekken de kettingen zwaar in donkere gesloten containers met geopende ogen in juten zakken en geluidloze kreten van angst verdwenen…

die nacht was er een van de meest sombere uren zo zwart en onpeilbaar diep, een ven waarin een verdwaalde reiziger verdronk moeizaam verscheen de ochtend en aan de keukentafel zat ik lange tijd met verkrampte handen de hele dag -gisteren- was immers verdwenen vaak blijft er iets achter, een voetstap in de sneeuw een lach in een kamer of de…

Morgen ben ik terug En hij sloot de deur Maar het bleef stil Leven verloor kleur Morgen kom ik terug Ik beloof het je echt Starend achter glas In stil tranen gevecht Morgen ben ik terug Je hoeft niet te wenen Ik ruik in mijn kussen Je geur nu verdwenen Morgen kom ik terug Dan blijf ik voor altijd Verlangend hart naïef Realiteit…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

Weg, gewoon verdwenen. Alles achter gelaten, jij nam de benen. Laf, dat vind ik er van. Ons leven overhoop, zeker voor je kroost. Maar we zijn er niet aan onderdoor gegaan, We zijn er weer boven op, vergeven je besluit. Terug naar je vaderland, je wou weer naar huis.…

liefdesvuur geweest maar het te weten doet toch een beetje pijn Het was net als met de vier seizoenen een heel groot en hemelsbreed verschil de kinderen krijgen straks twee huizen en dat maakt mij stiller nog dan stil Liefde kun je niet dwingen zie ik nu maar het raakt me meer nog dan ik dacht heel eventjes is er nog hoop geweest maar het verdween…

Donderdagmorgen Een stralend kind Mama vangt het geluk op Warme ochtendknuffel De tijd kent nog geen pijn Een schoolwandeling zonder retour De verwachte stem blijft in de toekomst Draaikolken vegen de rust weg Het opgejaagde hert vermenigvuldigt zich De onbezette plaats stelt steeds dezelfde vraag…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

Platanen langs de laan pathetisch van bestaan, staan hun plaats af aan nieuwe twijgen in de wind om tegen de verwachting in dood te gaan, gespreide takken in een hol gezicht, geheven armen naar de lucht en naar de grond, het licht maant voorzichtig om niet meer te bewegen, ontleend aan stramheid in de druilerige regen, ze zijn verdwenen…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

Die bewuste duistere Kerstnacht, niemand had het ooit verwacht, jij zo immens groot en krachtig, je bestaan werd twijfelachtig. Je lichaam zat onder zware druk, onderuit gehaald van je voetstuk, bedolven onder bevroren emoties, ten val in grote proporties. Je had plots ongekende wereldfaam, overal klonk jouw Lutselus naam, iedereen was…

Kolderiek periodiek (nr. 38 uit een reeks van 100) Nadat een medewerker tijdens een raadsvergadering getrakteerd had en iemand was "vergeten" bleek de bewuste collega van de taartbodem te zijn verdwenen……

Als het leven op zich zich vertakt in levens op afroep gespeeld automatisch, bedreven ruist onderhuids onbestemd een gevoel overstemmend de stilte van zwijgend verleden buigend naar beelden, uitgelicht achtervolgd door het mysterieuze komt de overkant langzaam in zicht, begint in het beeld van een tuin vol licht het…

ik ruik en ik zie en ik hoor je, maar je bent er niet, jij ruikt en ziet en hoort me, maar ik ben er niet, we zijn er niet, maar toch wel, ons lichaam verlaten, en onze geest vergaan.…

Waarom heb ik 'm niet gezien Die grijns achter jouw lach? Waarom niet genegeerd, woorden Zonder betekenis? Zinnen zonder waarde Het verloren gegaan Verzonken gevoel Waarom heb ik niet geluisterd? Mensen die jou kennen Vertelden mij exact waarom Weinig woorden. Duid'lijk Laat haar gaan. Zeker los Onbetrouwbaar. Echter Met pijn in mijn…

Als theemuts geboren, Was ze - Nooit iets Zinnigs te melden Temen en flemen Was het enige Dat ze kon - Tot ze opeens verdween Op Noorderzon Noorderzon: jaarlijks tiendaags theaterspektakel in het Noorderplantsoen in de stad Groningen…