2947 resultaten.
Op een kille dag is verdwenen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 413 Verliefd zijn, zijn we vergeten
Hebben er niet meer aan gedacht
Het is ons ontnomen op een kille dag
Gewoon zomaar zonder reden,
Binnen heeft er nooit iets gebrand,
Onze harten zijn niet meer aan elkaar
Los als een snaar, we vrijen niet meer
Diep in de nacht, onze liefde is verdwenen
We hebben er niet meer aan gedacht.…
Zo zal het gaan
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.421 Je roept ze binnen voor de nacht. Binnen is:
op zolder, in kinderbedjes onder kraakfrisse
lakens. Je zet de deur open en wacht.
In de verte nadert slechts de zware gestalte
van een hond. Een grijze damp slaat van zijn
rug. Hij gromt. Zijn poten dreunen op je pad.
Maar voor je het weet begraaft hij zijn snuit
al in je handpalmen en slaat met…
lege straat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 langs deze rustige straat loopt men bedaard
in een leegte zonder woorden
een nette glimlach, stevig geplakt over niets
altijd maar de schijn ophoudend
het gaat goed met ons hoor…
er wonen geen kinderen meer in deze buurt
ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach
tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop
de schommels werden verwijderd…
Menen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 775 Vroeg je ooit
En je bleek het te menen
~
Helaas blijkt zelfs de oprechtheid
Van 's werelds meest eenvoudige vraag
Te zijn verdwenen…
Laden vullen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 317 Een stil kind steekt de oosterkim over
het stapt een ander hoofd binnen
een kamer zonder vensters, waar
niets begint, ook niets eindigt
alles is er vederlicht
zoals jonge wijn van de eerste pluk
de dunne wanden transparant
takken van buiten spiegelen
als ranke balken tegen de zoldering
alleen een verlaten schommel
vult de ruimte met…
Verlaten beker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Meisje friemelt
aan haar tas en
drinkt koffie
op Eindhoven Centraal.
Kijkt, knijpend met haar ogen,
de hal in,
terwijl ze haar brillenglazen poetst.
En poetst.
Tot ze ineens
omdraait.
Haar bril nog in haar handen.
Gehaast of opgejaagd
de hal uit loopt.
Verlaten kartonnen bekertje.…
Grauwheid van het bestaan.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 571 vandaag opnieuw
de grauwe onzekerheid
van 't bestaan
omlijst door storm en regen
door oorlogen van huis verdreven
in een tentenkamp gepropt
waar uitzicht op een nieuwe toekomst
aanwezigen wat hoop doet geven
hopelijk is 't verblijf hier voor hen
maar voor een korte tijd
al lijkt hun eigen tijdsbegrip
door de oorlogsellende voorgoed verdwenen…
Boulevard impressie in Cannes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 539 op
moedervlek siert haar linkerdijbeen
opvallend fraaie, slanke, lange benen
nog niet door de zon gekleurd
groot contrast met de
vuurrode nagels van de tenen
staat stil om zich heen te kijken
hand beschermend boven haar ogen
haar blik zweeft over het strand
zwaait opeens enthousiast en
glimlachte even tegen mij
daarna is ze spoorslags verdwenen…
knecht
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 117 waar vind je nog
een echte knecht
die zich laat schoppen
voor de schenen
je vindt ze niet
ze zijn verdwenen
verdwenen van dit continent
Ze werden allen assistent…
wat geweest is
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 228 als de wind
de deur beweegt
denk dan niet
ze komt er aan
want alles wat
verdwenen is
kan niet langer
meer bestaan
het is een
harde les wellicht
maar het past
in dit gedicht…
Bezichtiging der landerijen
gedicht
2.0 met 9 stemmen 2.470 Aan Johan Egberink
Boekelo op twee mijlen van hier waar
oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon
rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen
naast de kalkovens der koeltanks het sein
op dat de constellatie verraadt van
de alerte apparatuur. Het kalfje
slobbert uit een emmer, uit de weiden loopt
op zijn gemak het vee de loopstal…
ALS DE ZON IS VERDWENEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 146 Als de zon verdwenen is uit je leven
je weg alleen langs duisternis loopt
als geen warmte nog wordt gegeven
geen licht het wolkendek doorboort.
dan slenter je langs kale wintervelden
met mist en eenzaamheid verweven
geen vogelzang die je komt melden
waar zijn die zonnestralen gebleven.…
een dunnetje
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 337 voor Jan Arends
ook
ik
heb
destijds
nog
wel
eens
dunne
gedichten
geschreven
maar
ik heb
geen
flauw
idee
waar
ze
zijn
gebleven...…
Het verdwenen pad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 als bladeren
zijn verdreven
dan gieren
hoge tonen langs
sprieterige takken
alsof het bos
zijn man zijn
heeft laten zakken
het donker
passionele is alweer
van even geleden
in zomerse
overvloed brachten
bladeren hun groet
nu schraalt schichtig
wat omzichtig door
het kale struikgewas
nog onbekend
met vallend blad
en het verdwenen…
Als de lampen zijn verdwenen
gedicht
2.0 met 61 stemmen 34.131 Als de lampen zijn verdwenen
of gewoon op
of uit
zal het donker zijn
in deze kamer.
Als je op de kalender kijkt
Ach laat dit gedicht maar zitten
kom mee naar buiten
er is van alles te doen.
-----------------------------------------
uit: 'Aan de oever van iets staan', 2001.…
VERDWENEN GITARIST
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.838 Getokkel van gitaarmuziek
klinkt zachtjes in m'n oren
een melodietje van de zomer
dat ik zo graag mag horen.
Ik weet niet wie het heeft geschreven
maar deze tekst kent vast geen pijn,
ik weet alleen dat deze muziek
een lust voor ieders oor zal zijn.
Ik wil de gitarist graag vinden
maar jammer genoeg blijft hij zoek
nu heb ik weer een…
In armoede verdwenen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 622 Een arme jongen uit Rhenen
Mocht nooit geld van vrienden lenen
Nu zijn die zogenaamde vrienden
Die hem toch al niet verdienden
Zelf in grote armoede verdwenen…
verdwenen illusies
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.083 waar de nacht mij zal leiden
door het dal der dromen
het tastbare verdwijnt
illusies bekoren
ontwaar ik jouw beeld
waar de sluiers breken
nevel verdwijnt
in hoopvol licht
beleef ik het dromen
van wij ooit samen
ik loop door het dal
de illusie verdween…
stormen verdwenen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 556 liefde zo zacht
nacht zonder zorgen
alles tot rust
verdreven stormen
Jouw lach brengt liefde
beheerst mijn leven
stilte na storm
zon na regen
nooit meer tranen
pijn en verdriet
jij kwam in mijn leven
stormen verdwenen…
verdwenen twijfel...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.042 als de rust
van gesloten ogen
het geprevel van een stille naam
mij ontwaken schenkt
vol vertrouwen
is vertwijfeling
die nacht
vergaan…
Verdwenen passagiers
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.021 Er rijdt een lege tram door ’s-Gravenhage,
onmerkbaar bijna, nauwelijks verlicht.
De ramen en de deuren blijven dicht,
in scherpe bochten kan hij schuchter klagen.
De ouderwetse tram met aanhangwagen
doet alle dagen, rusteloos, zijn plicht.
De eindeloze reis gaat doelgericht
langs sporen van verdrongen onbehagen.
En niemand die de vragen…
maar half verdwenen
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 2.456 was ze slechts ten halve henen
ontastbaar in het zwoele licht
aanwezig buiten werkelijk zicht
maar half uit hem verdwenen
deed zij hem vol verlangen wenen
hij was alleen gezwicht…
mijn verdwenen tranen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 528 Waar zijn mijn tranen,
wie heeft ze weg genomen
Als ik huilen moet dan komen ze niet,
en zit ik alleen met een stil verdriet
Het doet zo'n pijn als de tranen niet willen komen,
maar ik blijf dromen dat ze ooit nog eens terug zullen komen…
Verdwenen straat
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 754 Toen ik vanmorgen
opgewekt mijn huis verliet,
vond ik de straat niet meer.
Nochtans was ik er zeker van:
de dag voordien lag zij er nog.
Wat doe je dan?
Je draait je om
en wilt het schokkend nieuws
vertellen aan de uwen.
Helaas, het huis, je thuis,
was ook verzwonden.
Er zat niets anders op,
zo dacht ik toch,
dan in de witte, zachte wolk…
Verdwénen tijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 577 In zwart-wit
Is alles kleurloos
Lét-ter-lijk
Welteverstaan
In zwart-wit
Het huis. De meubels
Feestjes. Taart
Voorbij. Gegaan
In zwart-wit
Vakantie vieren
Binnenland
Met soms die vaan
In zwart-wit
Uit het buitenland
Memorie
Zwart-wit. In kleur
In zwart-wit
De nachten dagen
Herin'ring
Mooi. Zoet. Die geur
In zwart-wit
De…
De verdwenen verbeelding
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 nog zie ik het glas
geblazen in elke vorm
waterdicht en zondoorlatend
spelenderwijs met je vinger
dirigeren, de muziek beheersen
zonder klank of stem
nu krijt de zon dwergen
op de straat, het zoet van smaak
is niet meer proefde ik nog maar
het bitter dan was mijn hart
in evenwicht en dichtte ik het
leven naar mijn wens
tijd lijkt verankerd…
VERDWENEN SCHUWHEID
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 277 Op een hoog flatbalkon vinden twee duiven
een bloembak zonder planten, vol potgrond.
Daarin wroeten ze, draaien om elkaar rond:
dolle veren en verschrikt aardkruim stuiven.
Eitjes, uit wit marmer gehouwen druiven,
verwachten lijdzaam hun opwekkende wond,
die zacht openscheurt, met ijl getik verkondt:
" 't Mensennest mag nieuw leven overhuiven…
De verdwenen reddingsboei
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 313 als ik in het donker stond
tastend naar mijn reddingsboei van wit
verdwenen zonder enige duiding
‘t gewicht van het leven niet meer vond
golven van blijdschap of plezier
die vanwege gewenning als
vanzelfsprekend beschouwd werden
noch de stormen die er waren
behoren tot mijn werkelijkheid
doch als mijn ogen het duister
omhelzen en haar…
Als het rumoer verdwenen is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 192 OUDJAAR 2012
Het helse kabaal
Achter ons gelaten
Pijlen die zinloos de
Hemel hebben bestormd -
Als uiteind'lijk al het
Nutteloze rumoer verdwenen is,
En het ogenblik van de
Stilte aangebroken is,
Die zo weldadig over ons
Gevallen is - stilte,
Vallende stilte die zwanger
Is van tijd die open staat
Voor een ieder die wacht…
Verdwenen gezicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 150 totdat de
laatste adem wordt gehoord
Het is de tijd, het is het leven
dat wordt afgeremd, blijft steken
als kreet in de kiem gesmoord
Jouw masker verwerd tot craquelé
ons leven daardoor in stilte
in boeket bijeengebracht
Het is nu tijd, dit was jouw leven
dat jij ruimschoots hebt ge-beleefd
Het is de tijd, het is het leven
Door jouw verdwenen…