Laden vullen
Een stil kind steekt de oosterkim over
het stapt een ander hoofd binnen
een kamer zonder vensters, waar
niets begint, ook niets eindigt
alles is er vederlicht
zoals jonge wijn van de eerste pluk
de dunne wanden transparant
takken van buiten spiegelen
als ranke balken tegen de zoldering
alleen een verlaten schommel
vult de ruimte met de trillingen
van gepasseerde seizoenen
trage bewegingen scharnieren
eindeloos door een melange van tijden
waarin alle momenten worden stilgezet
klaargezet om lege laden te vullen
met in maanlicht gemaaide herinneringen.
Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/
Schrijver: Kees Keizer, 5 september 2014
Geplaatst in de categorie: afscheid