Alle inzendingen over Verdwenen Zelf

toen de sneeuw verdween werd de stilte verbroken in en om me heen…

wel een opgave in Ter Apel de kloosterenclave weer zichtbaar te maken omringende gracht is half verdwenen je ziet wel het klooster niet het omringende kloostergebied fundamentstenen van de verdwenen watermolen worden weer zichtbaar in de Molen Aa naast de Ruiten Aa als je weten zou waar het verdwenen poortgebouw stond het bakhuis…

De pinksterbloemen zijn al weer lang verdwenen, bloeiden met Pasen…

Veel vogelsoorten zijn echt voorgoed verdwenen. Heb jij ook verdriet?...…

Door mij Op de ander Te richten Verdween Mijn eigen pad Uit het zicht…

Verlaten parkbank mijn liefdes zijn verdwenen weggejaagd door tijd…

als de wind de deur beweegt denk dan niet ze komt er aan want alles wat verdwenen is kan niet langer meer bestaan het is een harde les wellicht maar het past in dit gedicht…

Mijn leven Opnieuw Bekijken Na een leven Van veel zorgen Voor De ander Er zijn Terwijl ik Verdween Voor mezelf Dus De vraag is Kan dat wel Was ik er Dan wel Voor de ander Als ik zelf Verdween Bij de ander Ja Ik leek Er niet Toe te doen In mijn Hoofd dan Altijd Maar bezig Met kijken Naar de ander…

Te jong nog om aan de dood te denken verdween je, verdween je in de nacht. Met zoveel nog om aan ons te schenken verdween je en werd niet terug gebracht. Je stem zal niet meer worden gehoord, en je ogen, ze zijn voorgoed gesloten. Je leven werd vroeg in de kiem gesmoord, nog voordat je één seconde had genoten.…

bloemen belovend gaf hij haar modder en slijk waarin zij verdween…

Hoe jaren verdwenen na enkele woorden ‘iets’ ‘iemand anders’ -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

De mist in flarden De weg terug is verdwenen Ook vooruit geen zicht…

De lente gestart De kou voorgoed verdwenen Mijn zon dat ben jij…

Verdwenen stranden Maken plaats voor grazend vee De inpoldering…

Als een komeet verscheen hij aan de hemel En verdween uit zicht ---------------------------- uit: 'Genadebrood', 1993.…

Het rietveld en de roerdomp grotendeels verdwenen is er haast geen nood meer aan het camoufleren…

spitsneus kraaloogjes stil stekelig opgerold en plots verdwenen…

Een arme jongen uit Rhenen Mocht nooit geld van vrienden lenen Nu zijn die zogenaamde vrienden Die hem toch al niet verdienden Zelf in grote armoede verdwenen…

Boze inborst Klaag’lijk zweeft het geluid door de ruimte; rillingen lopen over de rug, een nachtmerrie verdwenen, zoekgeraakt een kind, zoon, dochter gekeurd en weggehaald, meegenomen en kwijtgeraakt Een algemeen gevoel van ontsteltenis neemt plaats verdwenen, de veilige rust een onvolmaakte wereld.…

Vroeg je ooit En je bleek het te menen ~ Helaas blijkt zelfs de oprechtheid Van 's werelds meest eenvoudige vraag Te zijn verdwenen…

na verdreven stormen kleurt de ochtend rood zwart en grijs verdween de nacht verborg haar tranen liefde schonk haar dromen bitterzoet geween wat ooit zal worden geboren draagt zij in haar hart en al het grijs verdween stil is haar verlangen ogen berusten zacht in wensen ooit vervuld…

Nacht'lijke demonen verdwenen, verloren door ontwakend gloren hun duivels gezicht.…

Maar nee, ik wijs u slechts op vreemde zaken Lee Harvey Oswald deed het niet alleen In Dallas, toen de president verdween…

De vlinders verdwenen Maar de geuren bleven hangen In een vacuüm van Het verleden Geuren zoet en wrang Die onweerstaanbaar Worden opgenomen door De vroegste dauw Tussen de struiken Vervaag je in de grijze lucht En spreid je vleugels Ver van mij vandaan De vlinders verdwenen Samen met jou En lieten mij achter In een schimmig verleden…

soms groet ik 's nachts de mensen die in het niets verdwenen vermist noch doodverklaard wie zoekt de verlorene de naamloze mens op bodems van vele zeeën bedolven onder aarde koud en zwart mijn doorwaakte ik denkt aan de vergetenen het kind de vrouw de man de ontelbaren ze keren niet weer hoezeer ik groet denk…

Kolderiek periodiek (nr. 38 uit een reeks van 100) Nadat een medewerker tijdens een raadsvergadering getrakteerd had en iemand was "vergeten" bleek de bewuste collega van de taartbodem te zijn verdwenen……

Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Weg koude handen, wangen, neus en tenen De school gaat weer beginnen zo te zien Een jongetje, gelaarsd, speelt vliegmachien Er dansen paraplu’s over de stenen Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Vervaagd zijn kaarsjes, goud en haute cuisine…

Als de lampen zijn verdwenen of gewoon op of uit zal het donker zijn in deze kamer. Als je op de kalender kijkt Ach laat dit gedicht maar zitten kom mee naar buiten er is van alles te doen. ----------------------------------------- uit: 'Aan de oever van iets staan', 2001.…

hij opent de deur naar de donkere kamer de gebarsten spiegel op de gebutste vloer het uiteengevallen versplinterde gezicht gebroken stukken in een rafelig decor bijna verdwenen…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…