Alle inzendingen over Verdwenen Zelf

Je vertelde mij dat het uit was tussen ons ik zag je niet weer Pijnlijk traag verdwenen de echo's van je bestaan…

Als woorden niet En nooit Of letters weg In het niet verdwenen Dan neemt een mens Beter maar de benen.…

De inhoud is verdwenen.…

ik droomde dat de wereld streeploos was ik werd gelukkig wakker de zwaluw was verdwenen wachtte ik op zijn terugkomst?…

Als theemuts geboren, Was ze - Nooit iets Zinnigs te melden Temen en flemen Was het enige Dat ze kon - Tot ze opeens verdween Op Noorderzon Noorderzon: jaarlijks tiendaags theaterspektakel in het Noorderplantsoen in de stad Groningen…

Men leeft vaak in het verleden Dingen van vroeger nog niet verdwenen Men leeft vaak in het verleden Oude problemen nog niet verdwenen Oude liefdes nog niet vergeten Uit je hart nog niet verdwenen Blijf niet stil staan in het verleden Men moet denken aan het heden Wat de toekomst heeft te geven Niet stil staan in het leven Blijf lekker bewegen…

ja we gaan en verdwenen allebei in het grijs - ‘t spoor bracht ons samen - lieve ogen warmden winter kou verdween koffie met geklets glimmende koontjes - een schater lachte ons toe - de verlate kok bakte wat moois en lekkers van het vers gesneden vlees en net gevangen vis - blikken wisselden met woorden - tevreden tikte de…

Maar na een minuut van stilte, als de kruitdamp is verdwenen in Parijs en in Beiroet, de sirenes zijn verstomd blijf ik het staccato horen zoveel ging voorgoed verloren...…

aan onszelf en aan elkaar Die tijd is helaas verdwenen Het is over, het is klaar…

Ik kan ze weer zien, de foto`s aan de wand zijn verdwenen.…

waar ik die lach in jouw ogen niet langer ontwaar het speelse verdween in gelaten tranen verkrampen woorden gebroken door pijn worden onhoorbaar in de vraag waarom zoek ik het antwoord in betraande ogen aanzie het smeken dwars door mij heen schenk jouw de troost die woorden vermogen geef ons de lach die even verdween…

Een sterke jongen die mij laat slaan Het geweld is al lang verdwenen Woede lost op Met het vuur aan de schenen Het hoofd getekend in een strop Netjes voor de dag verschenen Vriendelijk lachend, met een brok in je keel, geef je het op…

Je bent weg, verdwenen, voor altijd uit mijn leven. En toch, je bent hier bij mij, voor altijd bij mij in mijn hart, in mijn herinneringen, daar zal je leven, eeuwig leven.…

Die strijd Verdwenen verleden Verloren tijd…

Voortkabbl'end het gesprek Afdwalend mijn gedachten Aan de einder al verdwenen M'n Ik - vakantie vierend - Weg.nl…

Argentinie: goed voor God (Franciscus) Koningin (Maxima) & Voetbal (Messi) en wat slecht was is verdwenen!…

waar nooit aflatende pijn reeds al jouw dromen beheerst weet jij mij steeds te raken door jouw glimlach heen maar nooit geheel verdwenen die licht verborgen angst tastbaar in jouw wezen verhul jij dat gevoel maar ik merk in die ogen door die ene lach heen jouw verholen wens dat die pijn verdween…

dag sprak de nacht terwijl zij haar schaduw toedekte en verdween in diep duister onder het vier seizoenen dekbed even was glanzende zijde haar zijde niet meer het arme schaap, ooit wollig en gewillig gaf hem kaal geschoren van katoen nog dieper kroop zij vergat even dat na elke verdwenen nacht een nieuwe dageraad ontwaakt…

en zo gebeurde het dat ik de glazen klapdeuren met HEMA doorging en ik je zag bij de rookworsten moedertje in je grijze mantel onmiskenbaar mijn moeder te zijn van alles ging er door me heen en ik snelde naar je toe moeder, moeder maar je ging verder, alsmaar verder en verdween, zo verdween je die middag ben ik weer gegaan moeder…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

mijn leven beheerst door stormen bracht jij tot bedaren dit hart gedrenkt in zorgen vindt bij jou de rust verdwenen is de kilte het beklemmende gevoel doorbroken werd de stilte liefde schreeuwt mij toe liefde zo intens in mijn leven geslopen eventjes een wens voor altijd een droom en stormen verdwenen zorgen vervlogen warmte…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

was verdwenen Was jij verschenen En liet mij nooit meer gaan…

Weg is de eenzaamheid nu ik in jouw leven leef er is geen schaduw de duisternis is verdwenen het ongelukkig zijn is uit mijn lichaam verdwenen ik volg de weg die voor ons bestemd is om tot een hogere niveau te komen het verleden vaart weg zoals de dood in de nacht leven is elke dag een nieuwe start de lucht is weer schitterend…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

een geel blad valt uit het laatste uur september is verdwenen en in een gedicht sterft een roos, onaangeroerd…

geboetseerd en voortgedreven door de noordenwind zeilde hij mijn raam voorbij te onrustig om te blijven verdween hij in het blauwe gat…

Tranen komen tranen stromen Zonder reden meer en meer Blij is dan weer eens verdwenen Zo gaat het elke keer…

Die elk geluk oversteeg Kloppend hart in m'n lijf Gevuld met dikke tranen Vlinders die er verdrinken En zich in de hemel wanen Gedachten blijven komen Ik voel me zo erg bezeerd Je beeld zo dichtbij en echt In mijn ziel geprojecteerd Mijn dagen zijn lang en stil Druppels die regen wenen Een schaduw valt over mij Nu de liefde is verdwenen…

Nee ik zal je nooit laten gaan Diep in mij zal je voort bestaan Ik zag je natte traan, ik voelde je om mij heen Zachtjes wou ik je hand pakken en kussen Maar je verdween..…