Netgedichten

netgedicht (nr. 32.020):

Requiem voor een meisje

Te jong nog om aan de dood te denken
verdween je, verdween je in de nacht.
Met zoveel nog om aan ons te schenken
verdween je en werd niet terug gebracht.

Je stem zal niet meer worden gehoord,
en je ogen, ze zijn voorgoed gesloten.
Je leven werd vroeg in de kiem gesmoord,
nog voordat je één seconde had genoten.

Te jong nog om de wereld te kennen,
om te zien wat je kon doen in dit leven.
Geen kans om aan het leven te wennen,
om te nemen, maar ook om te geven.

Ze zijn stil gezet, de wereld en de tijd,
niemand die weet wat de dader dreef.
Maar te jong nog zijn we haar kwijt,
een herinnering voor wie achter bleef.