Alle inzendingen over Vergeetachtig

doorgaans in gedachteloze woorden ik heb wat in mij bruist zelden gemeden maar nu dan het ongewisse het uitschuiven van mijn voelende hengel het in optima forma vooruit doen gissen helaas dan ook wat ik na een nachtje slapen zeker zal missen een ding weet ik zeker het daglicht wordt opnieuw geboren ook al gaat dat wellicht aan mij voorbij de vergeetachtigheid…

Langzaam zie je hun vergeetachtigheid toenemen en in gedachten heb je een stille traan. Moedeloos moet je het ervaren. Het ergste is, je kunt er zelf zo weinig mee, alleen er voor ze zijn. Als kind probeer je je gevoelens niet te laten zien, want ze hebben het al moeilijk genoeg.…

als ik de halve waarheid spreek is dat nog geen leugen enkel als ik niet zou deugen geraakt mijn geloofwaardigheid week als mijn geheugen hapert zo nu en dan is daarvoor niet altijd een enkele reden soms ben ik blij dat ik vergeetachtig ben, heb zo minder aan het verleden geleden.…

vooral mezelf moet zijn -de kat heeft inmiddels zijn behoefte in de cactus gedaan- what 's in a name zou ik zeggen Op de volgers die me pas laat ontdekten zij hebben nu de grootste mond, op hen valt niets aan te merken, de boeken geordend in de kast, en vrij van vooroordelen behalve dan die enkele keer dan toch maar zoals altijd: zalig zijn de vergeetachtigen…

bar maken grappen over anderen waarmee zij zichzelf ontzien, niemand vergeet te drinken, er staat een buitenwacht voor de deur, het is een vreemdeling zeker, een rillend lijf een klepperend kunstgebit, de muziek is bijna geruisloos maar draaglijk de vloer lijkt geveegd, de lucht ruikt naar ingehouden adem men mist elkaar, bijna vergeetachtig…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik stukken van mijn leven vergeet, het is precies dat ik ergens ben geraakt Allerlei gebeurtenissen zelfs enige persoonlijke herinneringen zo dichtbij en toch zo ver van mij, het hart en ziel volledig verdwaald. Als op een dag mijn geheugen zal kiezen om mij in de steek te laten, is dat heel vreemd want ik ben aanwezig…

knielen tuinstoelen vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning vergeet-me-niet oogt vergeetachtig…

Dolend door vergeetachtige waarheden leg ik mij dwaze woorden in de mond. Door in het nachtcircus op te treden dood ik donkere uren tot de morgenstond. Daglicht toont littekens in het blanke hout dat monter tegen elke verdrukking in leeft. Doofheid verbergt signalen van grof en oud, zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft.…

De lucht is zo blauw als vergeetachtigheid. De lucht is zo blauw als het blauwsel waarmee destijds linnen werd gewassen om witter te zijn. ---------------------------------- uit: 'De lenige liefde', 1969.…

in de pauze van de MP en ik dacht wat is dat een homo, dat dacht ik, ja ik, ook homo Simonis was alleraardigst op het vrouwelijke af kletsen, praten, gilletje, lachen en weer kletsen glaasje in de hand met priemende pretoogjes Simonis bereikte de top van de Katholieke Kerk het instituut dat meer uitsluit dan in met volhardende robuuste vergeetachtigheid…

Hier kun je vrij en blij je scharen onder het volk van foutenmakers, en hongerstakers, van mislukkelingen, en afkrakers, vergeetachtigen, halfslachtigen. Om je menszijn te vieren in al je beperkingen. En met al je kwaliteiten. En eigen..aardigheden. En liefde is de lijm en liefde is het geheim…

Waarvoor zit die koop in mijn zakdoek? Mijn brein zoekt naarstig naar het hoe en waarom, in de trage, draaikolkende rivier van mijn gedachtestroom, waarin mijn flexibiliteit schijnt te zijn verdronken. Kalmte kan me redden, dus ontknoop ik de knoop in de hoop de vage herinnering alsnog opnieuw te activeren. Als troost…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch..…

Ik weet het niet zeg je met opnieuw hélp, jij weet niet waarom je het roept en ik denk zomaar dat je help roept omdat je hulp wil, hulp om uit die cocon te komen van vergeetachtigheid. Als ik je help weet je ook weer wie ik ben, er biggelt een traan.…

Op het moment dat wind vermoeidheid en vergeetachtig begint te waaien zullen zijn rillingen zich hechten aan een jeugdige hartstocht tegelijk voel ik stijve vingers waar verkrampte ideeën vloeien uit Losse puzzelstukjes van dromen en wensen zwerven ergens hier ver vandaan rond.…

Op het moment dat wind vermoeidheid en vergeetachtig begint te waaien zullen zijn rillingen zich hechten aan een jeugdige hartstocht tegelijk voel ik stijve vingers waar verkrampte ideeën vloeien uit Losse puzzelstukjes van dromen en wensen zwerven ergens hier ver vandaan rond.…

Ik ben vergeetachtig en licht in mijn hoofd En zelfs de televisiegids lezen is al iets ongewoons. Maar het maakt niet uit, ik doe mijn ogen wel dicht, En ik laat me verdwijnen in het volle maanlicht. Ik ben zo moe. Ik word niet begrepen.…

Heb ik mij gekozen toen ik nog licht was, een vergeetachtig soort latere engel? Woorden zijn vals, woorden zijn katten die krols zijn van wijsheid. Ik wilde wel slapen als een kind op het strand, als het kind dat ik niet geweest ben, de man die niet uit het kind kon groeien, de mens die nu dan hardloopt in mij, gekke sprinter.…

Zij trouwden jong Dol verliefd Hij droeg haar op handen Zij was net zo dol op hem Als hij op haar Hun huwelijk werd gezegend Met drie fijne kinderen Jaren van geluk Af en toe wat kleine donkere wolkjes Maar die losten op Tot het noodlot toesloeg Sluipend, ja dat wel Ze werd wat vergeetachtig Het werd niet zo snel erkend Zeker niet herkend…

ligt niet aan het meisje hoor maar aan de kleur je zal het zien jij denkt ooit nog wel eens aan me terug sprak een man ooit op de bouw dat moment is gekomen dat lezen jullie nu samen met mij zie bij jou en je moeder in de ogen een lichtje betoverd bruin toveren we dit verhaal verder held in mijn eigen waanzin om te ontwaken in een vergeetachtig…