4047 resultaten.
as
netgedicht
3.6 met 11 stemmen 1.046 als mijn geest
jou zal verlaten
en jouw hart
de strijd verliest
waar zal jij
dan zijn?…
Op naar Nederland!
snelsonnet
3.1 met 73 stemmen 3.566 Men pakt zijn koffers overal op aarde,
Verlaat zijn huis van golfplaat of karton;
Op tijd nog voor het generaal pardon,
Dat LPF vroegtijdig openbaarde.
Mat Herben zegt: ‘We gaan er over praten,
Als ik maar eerst de hond nog uit mag laten’.…
Tweeling of dubbelganger
hartenkreet
3.6 met 9 stemmen 1.599 Ben ik het of is het hij
die daar wegloopt van mij
Mijn vergankelijke ik
verlaat mij en ik bangerik
laat mijn alterego gaan
angstig voor nog meer waan
Mijn geboren dubbelganger
loopt niet met mij op nog langer
Lichaam van geest afgevroren
ego verdubbeld verloren
Alleen is zo vreselijk alleen
zonder spiegelbeeld om je heen…
Vandaag
hartenkreet
2.8 met 4 stemmen 433 Vandaag
lijkt de zee verlaten
een grote vlakte
grijs en koud
zee van lege tijd
onpeilbaar diep
eindeloze golven
oceaan van herinnering
toch schijnt de zon
in het donkere water
en vult geheimzinnig
de stilte…
Ochtendstad
gedicht
3.2 met 32 stemmen 8.697 De bruggen zijn verlaten.
De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht.
Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift
van deze warse stad - alleen met wind en water.
---------------------------------------------------
uit: 'Vermiste stad' (2004)…
In de hoogste bomen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 151 's Avonds als de zon
langzaam de hemel verlaat
verzamelen ze in grote troepen
en kwetteren uit de maat
om wie het hardst kan roepen
dan bespreken ze de dag
in de hoogste bomen
met meer ophef en verhaal
dan politici en economen
tot het donker is
dan stopt het kabaal.…
In het oog van de naald
gedicht
1.5 met 354 stemmen 21.624 Ik zal je beschrijven oorlog
mijn oorlog
ik zal je schrijven
je tekenen
je mummificeren
ik zal je vertalen
met jou de oorlogswinstmakers verleiden
de psychoten
de psychopaten opdat je totaal wordt
ik wil dat je mijn taal verlaat
om een tekst te schrijven
die vrij is van gruweldaden
-------------------------------------------------
uit…
de mens alleen
netgedicht
4.2 met 10 stemmen 974 de tijden glijden
als korrels
op geblazen stranden
door mijn hand
eeuwig verzanden
dromen
in het niemandsland
waar alle tranen
zonder merkbaar
teken van verre
een bel of rinkel
het is verlaten
schoonheid
van eenzaamheid
adembenemend
de tol
in het hersenhoofd…
Dichtbij
hartenkreet
3.9 met 14 stemmen 2.291 Je hebt het leven wel verlaten.
Maar zo blijf je toch dichtbij!…
Gekke herfst
netgedicht
3.6 met 40 stemmen 502 Lekkere kleuren
geuren rijp verlaten
wegversperringen
roodwit holle kegels
kabouter huizen
lachende vergezichten
blinde mol
colbert diversiteit
melig lachende jeugd
zo slecht nog niet
stadsfile
even de tijd.…
Een hart is iets....
hartenkreet
4.9 met 9 stemmen 1.164 Een hart is iets breekbaars,
Wat breekt als iemand je verlaat.
Een hart is iets sterks,
Wat nog sterker is als jij bij mij staat.
Een hart is iets wat je kan delen,
Dat ik deel met jou.
Een hart is iets wat je gevoel verandert,
Het kan sneller kloppen of het kan breken.…
Vergeten.
netgedicht
3.3 met 11 stemmen 2.139 ik ben niet vergeten
te weten van jou
het verlaten om niets
dompelde mij in rouw
je foto werd bleker
mijn herinnering onzeker
mijn liefde voelde weker
gevangen in trouw
alleen in onze brieven
wreed van tederheid
kwam ik je tegen
als oprechte vrouw
1969.…
dwalend
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 280 ik ben het weeskind
van mijn gedachten
roerloos in de schemering
met een energieke boodschap
beiden hebben mij verlaten,
zwalkend honen doorgaande straten
sturen mij de laan uit,
doodlopend bewandel ik de steeg
pleinvrees resteert,
ik kom niet meer buiten, bang
dat ik de weg kwijt zal zijn…
Slapen.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 901 Weer heeft mij
de dag
verlaten
dit wordt weer
een lange nacht,
niemand komt er
met mij praten
of zegt
wanneer ik
slapen mag.
Wil de
eindeloze slaap
wel slapen
wil de dagen
niet meer zien,
heeft iemand
mij nog iets
te vragen?
Nee?
Vind ik nu
mijn rust
misschien.…
Blind verlangen
netgedicht
4.6 met 24 stemmen 1.213 aldoor
verwachten
is trachten
een onthecht verleden,
al dan niet gewild,
in pijn te hervinden
en verschijnt
verlatenheid opnieuw
als het sterven dan herleeft
en mijn ziel zich spiegelt
aan de blinde linde
zal nimmer
de dolende echo vergaan
die het verlangen
in de toekomst weeft…
Een dag uit vele
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 129 De lantarens spiegelen
de ronde keien
glanzend parelmoer
de straten somber
en verlaten
de wieken
van nachtmolens
draaien op
volle toeren
in de denkovens
wordt het
vuur opgestookt
ik zit achter
mijn bureau
zonder
verwachting
en geef mijn
bloemen water…
alleen op papier
netgedicht
4.3 met 18 stemmen 342 alles past buiten
de bloemen en het kruidje-roer-me-niet
de uitgeslapen lucht
niets wordt daar bedrogen
bomen worden woorden
en spreken oevers toe, eenzaam
tot de eeuwigheid
een vonk van poëzie
alles
of het niet meer verlaten, het teruggaan
naar de uitgeputte dood;
het pseudoniem
van een ongepaste leugen…
Gebroken
hartenkreet
3.7 met 13 stemmen 419 Als een gebroken vrouw verlaat alle vreugde haar gezicht,
de zon verdwijnt en daar gaat ook het licht.
Het licht dat ooit zo helder scheen,
gaat nu elders heen.
Ze is bitter en koel,
is alleen en heeft geen doel.
Ze is gebroken,
gebroken,
gebroken.…
Schaduwwacht
netgedicht
3.8 met 12 stemmen 366 De avond draagt het licht al
naar de nacht wanneer ik
aan het water zit en wacht
- zoals een oude reiger
die van vluchten moe
zijn vleugels
niet meer wil ontvouwen-
tot verloren leven
mij als een schim verlaat
en in de ochtend dauw
stil op mijn wimpers rust…
Het afscheid
netgedicht
3.9 met 22 stemmen 1.460 rode ogen
verkleinen
in het donker
zij sterven in de nacht
genadevolle tellen
worden door eeuwigheid verpacht
harteloos verlaat uit mij
een vloed van schuimend wellen
wat heb ik vaak
de getijden veracht
als de kleuren van jouw stem
weer mijn verwachting kwellen…
geen titel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 kijk aan
de Nephilim
zij hebben de aarde
waar zij eens waren
verlaten,
ik ook
er zijn er twee van mij
daar en hier
opgeteld vier
celdeling was aanvang
een unificatie evident
treurnis?
nee!
onuitputtelijke potenties
wij keren terug
groots, schitterend
al omvattend licht van liefde!…
Vergezicht
netgedicht
2.9 met 10 stemmen 507 Vanuit haar stoel
dicht bij het raam
kijkt ze over de velden,
weerspiegeling van
braakliggende akkers
achter haar ogen
waar oude bekenden
ooit verwaaiden,
haar gelaat
bleek en verlaten,
het licht dat langzaam
achter de einder verdwijnt.…
jouw stem
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 169 zoals tere druppels
van verlate lenteregen
zachtjes glijden langs
hunkerende bladeren
dat geluid
nauwelijks waarneembaar
maar wat oren doet spitsen
klinkt
als je, op jouw manier
zacht mijn naam zegt
in mijn linker oor…
Exit Bats
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 245 In Haren heeft ie lang genoeg gezeten
Maar nóg een feestje zit er echt niet in
In ‘Project Exit’ hebben ze geen zin
De laatste keer zijn ze nog niet vergeten
Op 1 april gaat hij z’n post verlaten
Dat is een goeie...hou hem in de gaten…
Zodra ik spreek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 188 Zodra ik spreek zal mijn angst me verlaten,
want mijn woorden zullen zijn:
Ik zal worden een mens zonder angst.
Pas wanneer ik spreek, kan ik die wereld binnentreden
die ik haar voorheen alleen maar had vermoed.
Niet zichtbaar voor mijn ogen.…
Groningen geheel ontzet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 117 De aarde gromt, de scheuren door het boren
Schieten in boerenschuur en akkerland
’t Is Bommen Berend uit het Drentsche Land
De noodklok roept van de Martinitoren
Gij volk verlaat terstond uw woningen
Weldra gaat alles boven Groningen…
Vierde dag van stille week
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 En stil en verlaten
ergens buiten de stad
huilt de koning
om de toekomst
van hen die Hij
altijd heeft liefgehad.…
De filosoof
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 Heel zijn leven op zoek naar de zin
De zin van het leven
Een zoektocht vol waanzin
Zijn gezin vindt het onzin
Verlaat hem voor een nieuw begin
Heeft het leven dan nog wel zin?
Hij staakt de zoektocht
Hij bereikt het eind van de zin
Punt…
Ik zal wel zien
gedicht
3.0 met 8 stemmen 14.985 Ik zal wel zien
in dat rotgebied
van duisternis
of daar nog iets is
of opzettelijk niet;
ja ik zal misschien
nog even pogen
daarheen te kijken
met glazige ogen
net als andere lijken
of als een groeiende kreeft
uit mijn strak huidskelet
naar buiten breken
om wat mij omgeeft
te verlaten, met
wat ik beteken.
-------------------
uit:…
vra me
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 wat dan poezie
moet zijn
geen tromgeroffel
of amechtig roepen
dan nog liever rijmen
zo diep dat gaat
zeg me dat je me verlaat
deuren open
in de regen
zie jou lopen
kom je nooit meer tegen
daar ga je
maar vra me
mijn liefste
het diepste
daar ga je
maar vra me…