Alle inzendingen over Verloren

Samen kijken we naar de lucht, de zee, de vogels golven beuken op ons in voeten worden nat de wind blaast jouw sjaaltje op Het zand zo heet onder ons de zetel uitgeplooid de parasol open gevouwen boven jouw hoofd Ogen vallen dicht armen voelen licht benen gevlekt voeten gezwollen uitkijkend naar elke straal De goden zijn met ons vandaag…

de grote stroom die nu onophoudelijk over de rand verdwijnt zand, droger dan de zon verdragen kan verliest haar grip op de werkelijkheid de grote vloed die straten dansend stof omringt, blote voeten smelten glas eerst delven, dan kloven en slijpen tot de pijn boven komt en schittering bekoort blijf kijken niet alleen naar de grote…

ik kan het niet ontkennen ik ben jou een stukje kwijt ook jij bent wat verloren jouw passie en jouw vrolijkheid het is moeilijk te verwoorden wat ik merk of wat ik voel ik kan alleen maar zeggen dat ik het goed bedoel het is ook mijn eigen onmacht het is zeker mijn verdriet om niet tot jou door te dringen 't is net of je…

zwart, wit, niets, alles ik weet niet wat ik voelen moet je blik breekt mijn pijlers als een toren gebouwd op een moeras weerloos en verloren ik ben de boom die bloeit in de winter en de sneeuw die valt in de zomer ik ben het slachtoffer van je ogen.…

Verstoord verlangen Veloren gegane dromen Verdronken in verdriet Onvoltooide toekomst Stil gezet En in eeuwigheid gevangen…

Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…

Verdoken gangen Leiden Naar Geheime kamers Treuren Om Een Verwonderd hart Gevangen dromen Breken In Rustende geheimen Tranen Door Een Wenend hart Verloren vluchten Drijven Langs Aangespoelde jaren Verscholen In Een Stervend hart…

Mijn hart heb ik verloren Maar het is niet zoek geraakt Het is gewoonweg gestolen De zoektocht is gestaakt Want ook al vind ik haar terug Ik krijg haar toch nooit met mij mee Ze heeft het nu zoveel beter Dus gehoorzaam ik haar gedwee Mijn allerliefste liefste Dit was dus het motief?…

veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog ongezegd want aan het leven zo gehecht...…

Verloren in het niets, Schreien voor het onbekende, Hopen op een toekomst die er nooit was, Streven naar de vrede met geweld, Houden van maar niet mogen, Zoeken naar de vrijheid die niet bestaat, Hoop bouwen maar weer verliezen, Begrip tonen maar niet krijgen, Zijn maar niet zijn.…

Het water hoog, aan mijn lippen voorbij Met lijf en macht, hou ik geen stand De stuwing groot, en dan, en dan Ze breken door, het is te laat Hoop, ideaal. Al wat leven geeft Niet fier, noch vrijelijk in de wind En alles volgt, nu naar benee Mee, mijn gebroken weerstand achterna Eén voor één zoeken mijn resten ik, een zacht en koud plekje…

Ik rende haar achterna dwars door het hart van duisternis verdwaalde gazelle van het niet kunnen verwoorden schaduwenen, wildernis en waan, flarden van eens al gedroomde dromen zij rende mij achterna dwars door de duisternis van het hart verdwaalde gazelle herinnering aan jouw gezicht en handen dat samen met het licht en vertrapte ochtend…

Met daarin het beeld van jou Langzaam uit m'n ziel gegleden Glinsterend vocht op mijn wang Een zee van opgehoopt verdriet Het gemis gevormd in elke druppel Vanaf het moment dat jij me verliet Mijn hart huilt en schreeuwt om jou Maar jij kunt mijn verdriet niet horen Ik verdrink langzaam in mijn tranendal Mijn grote liefde ik heb je verloren…

Als de lucht niet meer blauw zal zijn en de aarde verschroeid Het gewas lang verdord en de mensheid geboeid Dan pas zal men de zonde zien die men hier heeft verricht Dan rest enkel het wachten op het eind van het licht…

Zoek verder, maar niet meer naar mij, want ik, ben al verloren.…

Daar was ze O zo mooi Haar lokken dansend in de wind Haar ogen loerend naar een prooi Jouw hart gestolen Met haar lippen Zijdezacht en rozenrood Verloren in haar netten Jouw handen op haar lichaam Het stoot ze af… Als golven dansend op de rotsen Je zit vast in het ritme van de zee Je vecht voor vrijheid Maar te laat Je liefde als…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

Dat alles is al lang verloren, Nu voer ik meeuwen in mijn tuin. -------------------------------------------------------------------------- uit de Verzamelde Gedichten van Clara Eggink (1906 - 1991)…

Mijn hart verloren aan jou mijn lief het was zo goed als bevroren jij was op het eerste oog mijn hartendief Ik wilde het nooit geloven maar nu het zover is kan ik je beloven jij was een groot gemis Laatst mijn vriend verloren door een auto ongeluk zijn rug gebroken mijn leven was weer stuk Nu weer een beetje op goede gang een nieuw…

Onuitgesproken zinnen, vertellen hun verhaal, tussen de regels door, ik lees ze allemaal. Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

loeiende lavenis ik weet niet wat er is maar voel mij aangebrand tot aan mijn navelrand dit ranzig Nederland zet ik maar aan de kant ik eet niet langer pizza en heb straal genoeg van Rita geef me bloemenharten laat me geuren snuiven maak me haarscherp zien dat alles draait om mien en haar betonnen rozen vertolkt door holle dozen…

De nacht valt ik kijk naar de sterren en droom een leven ver hier vandaan duizenden kilometers zand de zon brandt zijn gouden stralen vertelt mij eeuwenoude verhalen laat mij emoties voelen bundelt oerkracht in mijn diepste zijn ik voel de rauwe pijn van een verloren leven God laat mij even, als het kan de beelden herbeleven…

nadien de klap van de deur ogen dicht zodat stilte klonk zonder echo van vloeken wat er bleef behalve stapels onbetaalde rekeningen en verstopte leidingen een jongen van acht die ongevraagd naar buiten zeulde zakken vol verdriet elk weekend als verdwaasde japanners op toeristische trektocht zien dat er meer was geen tijd voor…

Soms lijkt het leven zo zinloos verloren doorheen maanverlichte droomrijke nachten lig ik te wachten en in de sneeuwverwachte winterse dagen komen levensvragen mijn lijf vouwt zich in elke pose van bestaan laat gedachten gaan…

Mijn wereld viel uit elkaar Toen jij mij zei dat het over is. Je was voor mij niet meer bereikbaar. Ik ben voor jou enkel een leuke belevenis. Slapen is er niet meer bij. Er is niks meer om wakker voor te zijn. Want dat van ons is voorbij. Want dat tussen ons was enkel schijn. Ik schreeuw maar heb geen stem. Ik kijk om me heen met m'n…

Als ik zoek in flarden van herinnering Naar het verleden zoals ik dacht dat het bestond Kom ik soms deuren tegen die niet open gaan En zijn er gaten in de ruimte waar het bestond Ik mis mijn wortels, mijn thuis mijn ik Sinds zij niet meer bij mij is waar zij behoort Haar dood heeft alles wat ik ben meegenomen Ik mis haar ogen, haar handen haar…

de afwezige man zit er verloren bij, maar er is niemand die hem mist pas als hij zichzelf vergeet ziet men hem eindelijk staan in de ochtendkrant…

Ik voel me verloren, schuldig omdat ik niets kon doen om het te voorkomen. Een deur gaat open, een vrouw komt binnen. Haar ogen zijn vol medelijden op mij gericht. Ik weet al wat ze me komt vertellen. Woorden zijn overbodig, niets kan zoiets vreselijks uitdrukken.…

*** *** *** *** je lijkt nog zo dichtbij soms voel ik je naast mij alsof je naar me kijkt als mijn hand naar je reikt is er even helemaal niets en toch was er iets *** *** *** ***…

Waarom moest je mij verlaten we hadden het samen zo fijn en nog zoveel om over te praten maar helaas, het mocht niet zo zijn te jong en zeker veel te snel ben je van me heen gegaan maar het was voor jou een hel om zo verder te moeten gaan vaak voel ik me eenzaam en verschrikkelijk alleen dan verlang ik naar jouw armen heel zachtjes om me…