Alle inzendingen over Verwachting

Vol verwachting klopte lente sluimerende camelia, prunus, ook magnolia tot volle bloei. Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

een loszittende SIM-kaart zegt ze verklaart de slechte verbinding tussen ons en sorry seems to be the hardest way om te duiden het doet er allemaal toe maar veel minder dan verwacht zij drinkt haar milkshake op en brengt in Leuven stormen in Den Haag tot bedaren…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten ---------------------------------------------- uit de bundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer…

zij kende de vraag in hun ogen legde het antwoord in haar lach zij waren uitgenodigd werden verwacht helend luchtte zekerheid alle oordelen op vol liefde en warmte sprak hun hart zonder woorden verloren agressie en boosheid hun kracht lege handen zijn gedaan zij kunnen weer van elkaar op aan…

ik voel mij in de rust van je schoot droom daar tijdloos genieten uitdijend als kringen in de sloot waar ik over schrijf zijn de koesterende blikken en strelende vingers, over mijn vragend lijf ik spreid mijn letters over stille gedachten waan mij even in jouw paradijs wat mag ik meer verwachten op deze herscheppende reis…

zijn verbaasde ogen keken mij doordringend aan wij hadden hem belogen over Sint Nicolaas’ bestaan zijn hersentjes verwerkten de informatie traag maalden en bewerkten een te verwachten vraag “de Kerstman en de Paashaas zijn beiden een verklede vent dat geldt dus ook voor Sinterklaas papa . . ., ben jij wel wie je bent?”…

Droom maar over de liefdesnacht, het wordt zoals jij verwacht. Droom maar warme dromen in een zee van geluk, jou leven kan niet meer stuk. Droom maar in de golven van de slaap, ik ben er als jij ontwaakt.…

Ik mis je zo, je telefoontjes, vragen hoe het met me gaat, zachte vragen die je sommige dagen stelde, zonder antwoord te verwachten... Ik mis je glimlach, je omhelzing die we kregen, bij het komen én bij het gaan, Ik mis je, je bent er niet meer we moeten zonder jou verder voortaan. Mijn hart huilt Ik mis je.....…

Yvonne had dit al verwacht, aangezien ze die nacht had gedroomd, dat ze niets had gewonnen.…

soms droom ik het grote diep en ik duik in al mijn naïviteit jeugdige zorgeloosheid en zweef ja weer op verwachtings - volle wolken en ik lach en gil en proest als nooit tevoren en ik leef en zweef en iedereen mag het horen ik leef en duik en zweef en droom soms wel…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

De duif naast het kantelraam op zolder maakt geluiden als van een krolse kat En aangezien ik de wereld ook vandaag wel weer niet zal begrijpen Zal ik van de kat gekoer verwachten Zelfs de vraagtekens in mijn hoofd klinken niet thuis te brengen vreemd Over de antwoorden maar helemaal te zwijgen…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

vandaag is alles anders de oude man op het bankje in het park liep z'n vertrouwde loopje in de verwachting alles bij het oude, vertrouwde te vinden glansden eens zijn ogen bij het zien van kinderspel nu voelt hij de lus knellen in zijn binnenzak een boom van een vent geveld door oud zeer wat eens was, hij komt niet meer…

Jij was teder geweest Vannacht, mijn liefste, Wat ik ervan verwachtte Bleek ook waar te zijn. Zongen wij even Ingehouden, niet meer Of minder lichtzinnig.…

gezeten aan tafel en stoel bezeten vol gedachten, een heleboel gedachten, woorden en beelden verbeelden mijn werkelijkheid jou zie ik zoals ik denk ik zie wat ik weet leeg kijken, zonder beeld leeg kijken, zonder verwachting ik ontrafel steeds weer een mens, een mysterie…

anders dan men had verwacht ligt iedereen door elkaar achter de mouw van een kleine groep voorname mensen wordt kunstmatig gekiemd graan weer gedroogd en op de schouder van een bisschop gelegd…

wij botsten niet zij lichtten op in een ijlend passeren er was geen tocht maar energie ioniseerde in een tintelend manifesteren geen angst maar wel een mystiek verwachten van positieve krachten zij fluctueerden op onbegrepen frequenties in een warm pulseren fenomenen uit een dimensie zo dichtbij ik voelde mij volmaakt gelukkig…

Bodemloos diep in mijn hart Werkt enkel de helende kracht Die ik van jou verwacht…

het gevoel alleen van haar een weg er in vinden zonder te verliezen wist ze maar hoe dilemma met schaduw diepgravend schuldig of slachtoffer niet zichzelf maken tot ongeschreide tranen een kolkende vulkaan van binnen toch maar weer zwijgen verwachtingen ach beter laten gaan stil verlangen moed verloren…

Besef van afgenomen kracht vlugger dan verwacht, kinderen weggedreven in hun werelden, sneller dan gedacht. Gemis, verlorenheid, om te veel lege kamers, in te grote tuinen.…

ze liggen te drogen onder mijn hand mijn nu nog zo vloeibare gedachten tot ze eerder dan ik verwachtte naakt en hulpeloos nog dichttrekken aan elkaar steun zoekend om te blijven staan hoeveel onbegrepen ogen ze ook vinden mogen ze blijven trouw verdedigen dat wat ik voelde toen ik ze vroeg me te helpen en zelfs nog als ik ze ontrouw word…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

Soms gebeurt het, soms worden woorden, als men ze niet verwacht, vallen ze moeiteloos uit de palm van de nacht, ze komen als de maan gunstig staat, als ik drink, adem, proef in wat ik dacht te schrijven, zonder bitterheid, in de nasmaak van de taal, om me in te warmen, een grootse taal die alle talen in zich heeft, niet vervreemd…

De tijd raast voort aan alles voorbij tot aan vergetelheid De tijd kruipt om stort in mijn brein onrustige leegte De tijd komt er aan belooft alles goeds stralende verwachting De tijd lijkt oneindig verpulvert eeuwen tot seconden maar blijft onbegrepen De tijd gaat door al is het einde daar geen beginnen meer aan.…

De Schepper ziet Zijn wegzwevende ademdamp met arbeidzame ogen boetserende verwachting steeds even liefdevol... welke weg die nevel gaan mag eeuwige dwaalster zijn? op aarde bestaan als teer speenkruid strenge woudreus zorgeloze vlinder of Amerika 's regeerder?…

Hoge verwachting, bespeelt de toekomstmuziek, vervalst de tijden. Geweest is geweest, verpulverde gedachten recycling van de geest. Het is soms beter de stilte te beschouwen tussen teksten door. Wereldmuziek raakt gevoelssnaren, vibreert niet in elke toonsoort.…

Liefde is toch niet gebonden aan een man of een vrouw gevoelens kan je niet verstoppen al is je liefde niet voor een persoon zoals ze van jou zouden verwachten.…

. ---- Het KNMI verwacht onstuimige dagen. De NS garandeert niets.…