Alle inzendingen over Verwelkoming

blijmoedig, bontgekleurd en zo bloeiend slenter je lachend langs de waterkant opgeruimd, opgetogen en zo opgewekt met je voeten spelend in het warme zand zingend begroet je de stralende zon de bloemen in je haren verwelkomen het leven bruist en kleurt alles zo keurig fideel…

Krachten zijn gebundeld samen kunnen we het aan we verwelkomen de dood en bieden jouw leven aan Ik ondersteun je hoofd je gezicht betrekt van pijn nu is het bijna afgelopen het laatste van samenzijn We hebben je los gelaten niets wat op weerstand stuit jouw lichaam wil niet meer het eindigt na 46 jaar door een morfinespuit…

Mijn hoofd bonkt en het ruist bij elk woord dat ik zeg ik ben er keihard ingeluisd en het vertrouwen is weg Ik had prachtige dromen over jou, over mij, over later maar jij hebt ze mij ontnomen nu staat mijn hart onder water Ik verwelkom de leegte die er is zeg vaarwel tegen wat ooit was ik realiseer mij niet dat ik jou mis dat komt veel…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

ik heb de dood in al zijn eenzaamheid kunnen verwelkomen met witte bloemen mijn kist wist niet dat ik nadat mijn laatste uur geslagen was nog steeds gezelschap had aan ruimte was er geen gebrek voor het maatje dat ik altijd bij me had ik bedankte hem voor al die goede jaren hij lachte wat zei zacht ik wachtte op je grijze haren…

Als het donker van de nacht door het morgenlicht is weggekust en ik de zon verwelkom op m'n gezicht de blauwe lucht zie met witte wolkjes die tot aan de horizon reiken en de vogels hoor zingen in met glanzende knoppen gehulde bomen neerstrijken Dan besef ik ineens dat de lente de winter heeft uitgeblust en ik nog even op de schoonheid…

Achter het licht van het venster zit ik verscholen in hoeken van beschaduwde gedachten uit het binnenst van mijn gevoel waar woorden slechts geborgen voorzichtig daglicht betreden zoeken zon en warmte als in omhelzing van mijn lief schuwe naaktheid terzijde leggen verwelkomen zonneschijn en licht dat de horizon beschijnt in ruimte opnieuw…

Ik laat ze niet meer toe, al die emoties-niet-van-mij overdosis aandacht maakt me moe leed en lief met jou staat wel op het menu behoedzaam hou ik hart en longen open geen zoete broodjes meer voor mij gevuld met desillusiepijn ik zoek aloude wijsheid op die spirit wakker houdt en wentel mij erin, met kussen uit mijn hart verwelkom…

Gun je zelf die ruimte En verwelkom deze dag.…

Was ik maar een auto van blik Met hier en daar een kleine deuk Dan zou je mij vast verwelkomen Als plaatwerker vind je dat wel leuk Je zou je vast over mij ontfermen En stond je in je garage knus en klein Mij met je mooie handen te betasten Wat een heerlijk gevoel zou dat zijn Ach was ik maar een auto met schade Daarvan kreeg ik vast geen…

Verwelkom je mij in het schilderij op de gang.…

Van onder Mijn huid Borrelt het Langzaam op Als zijnde Een magneet En ik Ik reageer Zonder het Te weten Te bedenken Te willen Het is Chemie of Een klik Magnetisch veld Nabijheid Vergroot de Spanning tussen Twee velden, ons Klein verlangen Gaat over in Stille hunkering Doet zeer Een zoete smart Verwelkom ik Ik blijf…

alsof het hoogseizoen nog moet beginnen ons dorp in zon en zeebad het strand tot de laatste dag genoten onverstoorbaar bloot en bruin op slippers door reeds afgevallen blad ons dorp is nog even badgast morgenvroeg is weer fris september en ben ik aangenaam verrast dan verwelkom ik de mooie herfst met haar kleuren en haar rust dan…

de woorden waren oud gesleten in herinnering hun warmte was steenkoud kussen waren uitgebloeid in geur en kleur de werkelijkheid ontgroeid ik moest je zien in lichaamstaal weer met je spreken onze liefde kon ik niet vergeten je huis is één verwelkoming in uitgestrekte armen je kus is als mijn warme thuis ik til je nu de…

naakt lig ik in de sneeuw het gevoel van absolute verlatenheid midden in de natuur die onverschillig is Het vriest berijpte weilanden weerkaatsen in het licht van de maan Kromme geknotte wilgen vormen aan weerszijden van het pad een erewacht voor mijn langgeleden gestorven ziel Hun kromme takken verwelkomen mij nemen mij in liefde…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

letters gebakken woorden gemetseld tot zinnen en met strofen muren en dak mijn gedicht lijkt af niet iedereen weet plaats en bestemming het pad naar de deur die altijd open staat voor allen die komen om er even te wonen in het huis bepaalt ieder zijn kleuren richt kamers in naar voorkeur en smaak mijn thuis is dit gedicht ik verwelkom…

mannelijkheid en mijn woorden indrukwekkend opduikend in een poëzie die wetten breekt ondanks plaatselijke gebruiken zinnen die voorbijvliegen als een zwaluw die lente maakt in het venster van alle seizoenen en al cirkelend haar sporen nalaat zodat gretige lezers in de vroege ochtendspits kunnen lezen wat ik de vorige dag schreef zo verwelkom…

Langzaam trekt de zomer haar groene kleed weer uit en verwelkomen we de herfst die zal schitteren als een prachtige bruid gehuld in goudglanzend rood en okergeel getint brengt ze ons in vervoering met haar kleurenpracht tot ze haar kleed voorgoed laat vallen dat verwaait in de wind en ze de aarde bedekt met een zacht bladerentapijt dan…

Grenzen in ons hoofd waar het onveilig wordt en we op onze hoede zijn voor wie er binnenkomen met een mond vol vragen en kritiek die zich gedeisd houden als goede buren met democratische rechten om de overheid te ondermijnen waarbij ze verkleuren tot ze zich sterk genoeg wanen om verschillen uit te vergroten en andermans verlies te verwelkomen…

altijd weer op zoek naar dat ene gezicht….in dromen ben jij degene die ik wil verwelkomen avondrust… serene stilte, met gedachten aan een kleine gang de lentewende, eerste ontmoeting met die ene waarop ik al zolang wachtte, al zolang in dromen op zoek naar dat ene gezicht dat geen spatje ouder wordt in de stilte der jaren..…

witte wolken heen toen de mist in mijn hoofd verdween probeerde ik jou te bereiken mijn armen te kort om zo ver te reiken ik bleef maar zoeken en kijken zo lang als ik kon tot een eenzame traan langzaam opsteeg naar de zon maar...niemand kwam ik tegen mijn hart huilde toen de regen mij daar zo verloren vond verwelkom…

En met een glimlach sta ik op En verwelkom de nieuwe dag.…

Blijdschap In verwachting Van jou Elisa Voel me Zo goed Met jouw zusje Van anderhalf jaar En jou Onzichtbaar In mijn buik Op de fiets Naar het strand Naar de zee Waar ik Mij zo thuis voel Mijn hart en ziel Liggen daar Verbonden En jou Onzichtbaar Vreugdevol In mijn buik Verwelkomend In mijn Hart en ziel Jouw weg…

Solitaire generaal vuurt in poging tot rust z'n horden aan belopen hun triomf Verbleken bij verwelkoming verdediging schijnt zich op te boeien gaat weer openbloeien lansen worden langzaam opgericht geen ontkomen aan verstrengelen de ijle eigenwaan Zelfs ik word ervan bericht maar leg met stomend wolkenpakket beiden 't zwijgen op…

Engelen zullen hen daar ontvangen als ze staan voor de gouden poort die open zal gaan en hun verwelkomen met muzikale klanken hen omarmen met de warmte van het eeuwige licht. De poort zal voorgoed achter hun sluiten ze zijn thuis bij “de bron van het bestaan”…

Na de Tilburgse stortbui schitterde het verwelkomend licht gemeend tintelde zij voor één moment bedeesd haar warmte bruisend wendde deze seconde tot een levend volle minuut met een dromerige achtergrond van de dageraad die straalde.…

De verwelkoming en het afscheid, de distantie en de nabijheid. Kleur geven aan het bestaan verzinken in grijsheid. De afkeer, het verzet, het open gaan, en weer dicht gaan. Het leven verstaan. Het leven verdraagt het tot en met.…

ik ooit eens was je weet wat ik bedoel gun me toch dat weerzien dat symbolische gevoel ach ik weet het is illusie het weer graag samengaan ontstaan uit mijn confusie de eenheid die we zijn geweest wat zou het toch mooi zijn ik weer samen met meerder trouw hondenbeest strooi mij uit over hun graf en ik weet zeker dat ze me zullen verwelkomen…

laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop langzaam heelt in jouw geopende armen is verwelkomen…