28603 resultaten.
windorgel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.279 wuivende wind zoemzindert traag trillend
de tropische trance terug
meeuwen miauwen als kirrende kauwen
bevlogen hun vloeiende vlucht
bijen die brommen met fris gesis
en slurpen de bloeiende blommen
kakelend kwakende kikkers bekijven,
beklijven, als bronstige schapen
bulderend donderen de bolders
rotsig ribbelend bergaf…
lanzarote
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 907 wandelen
hand in hand
langs het strand
eindeloos
de horizon als doel
miljoenen lavakorrels
rollebollen
in de wind
zachtjes klotst
de branding
het geluid kietelt
mijn oren
het wordt vloed
een rode gloed
de lucht bloedt
hartverscheurend
twee meeuwen
vliegen schreeuwend
de zonsondergang
tegemoet
vakantie
een bewuste vlucht…
[ Iets kleins dat groot wordt ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 29 Iets kleins dat groot wordt:
je ziet een schroefje liggen –
dat ergens ontbreekt.…
RITJE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 571 Het paardje reed zo klinkend
met hoeven tinkellinkend
al op de klinkerdijk.
Zij droegen róse hoedjes
op roodgeverfde snoetjes
en voeren langs de dijk.
De sleepman had een zweepje, slap,
en zweepte 'hurt' bij elke stap
van 't paardje op de dijk.
Zij hadden gouden zon gehuurd,
en 't tuigje was zo blank geschuurd
dat voerde over de…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.312 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.096 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.382 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…
Het krullend wit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 de meeuw
scheerde laag
in een vlaag
van speelse
weerspannigheid
over spattende
golven in de
hoop op wat buit
ook jij volgde
de reis die hij
maakte op de
vlucht van wind
met het plezier
van een kind
hopend dat hij
zijn doel zou raken
danste op
het krullend
wit van de zee
proefde het zilt
dat hij heeft
genomen om
samen aan…
Jachtseizoen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 579 bliksemstralen en donderdagen
wachten op de wind
die onweer zal razen
wanneer Thor hem vindt
‘t is tijd voor kale takken
zwiepend langs de muur
het splijten van spanten
in de schrankende schuur
knetterende ruzies
in de zwaarbeladen lucht
kokhalzende meeuwen
holbewoners op de vlucht
platgeslagen helmgras
gezandstraalde brillenglazen…
Vlucht....
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 514 De eenzame vogel in mijn hand
rust al dagen uit
met gesloten ogen,
angst om te vliegen
Kijk, op wisselende hoogte
maken tien zwaluwen
een prachtige vlucht,
ze maken zomer
En boven het water
gaan de meeuwen paarsgewijs
op zoek naar lokkend zand
en golvende verten
Tijd om mijn blik te verleggen
van zachte zekerheid
en glanzende trouw…
Souvenir
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 469 Wind
weerspiegelt mijn wankelen;
vel over been
verwaaiend
tussen dikke lagen schaduw
en meeuwen die vluchten.
Morgen blijft
zonder tegenspraak
wanneer mijn mond zich
gehoorzaam sluit
ongewijzigd door het zout
alsof het nergens bijbehoren
me achterlaat
onder invloed van wandelaars
en het huilen.…
Het strand beleven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 83 Rust gegeven
Je voelt het aan het strand
Hand in hand
De beleving
Vrij
Als een meeuw in de lucht
Overzicht in een kalme vlucht
Ieder golf die er gedijt
Kalm
In oneindige blikken
Samen, hand in hand, kicken
Zonlicht zorgt dat de zeespiegel walmt
De zee
Kalmerend kabbelen golven
Tien tenen door strandzand bedolven
Je bent er met…
meeuwen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.400 hoe krijsende meeuwen
elkaar bevechten om
elk stukje brood
hoe ze lijken op mensen
die nooit van delen
hebben gehoord…
meeuwen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 593 Ach , de meeuwen ,
die relaxed maar vastberaden
richting IJmuiden zeilen
op de lucht van zongestoofde duinen
Als wij de rosé ontkurken
en de zalmsalade keuren
keren zij chagrijnig terug ;
gadverdamme ,
alweer makreel en lekkerbek…
Als een meeuw
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 865 de lucht
En me van het verleden kan scheiden
Maar nu weet ik wat je moet hebben
Voor het leven van een meeuw
De kracht om het te doen
En de moed van een leeuw…
DE MEEUW
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.907 Tussen de hemel en de zee
Volgde ik het zweven van een meeuw,
Hoe hel zij steeg, dan nederglee,
Een zonnevonk, een vlokje sneeuw.
En dacht, genesteld tegen het duin,
Waar ik dit spel zat aan te zien:
Als ik de meeuw vanaf deez’ kruin,
Bespiedt een engel míj misschien.…
Meeuw.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Meeuw, met je vleugels
allebei zo wijd gespreid.
Je vliegt, over de rimpels
van de grote zilveren zee.
Gedragen, door de wind
op weg naar de horizon.…
DE MEEUWEN
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 367 De meeuwen zijn nu eindelijk vrij
ze zweven in het rond
gevangen vissen vliegen van bek naar bek
het krijsen houdt niet op
wat eens een geestrijk ideaal weergaf
verging in scherven vensterglas
die in de zee verdwenen
maar door de blauwe golven heen
bleef schittering bestaan
de toverkracht van het zonnelicht
brengt iedere dag
een jubelend…
MEEUWEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 595 Gij koninklijk gediert,
dat met uw rode poten
en hermelijnen mantel zwiert
en vaart onder de zon.
Hoe blinkt uw dons, als sneeuw
zo fijn,
hoe is de glans op 't
hermelijn
als van de zonne zelf.
Gij vaart en scheert
onder blauw 't gewelf
en laat de zachte winden gaan,
en doet de blanke vleugels staan
als blaren van 'n bloeme…
MEEUW
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 De roep van de meeuw
om zijns gelijke
scheert vroeg
over het water
zijn kop geheven
op de wind
zijn roep onbeantwoord
alles stil
en toch
zo
veel later
vlijt zich het water
langs het schip
aan lij
als hij neerstrijkt
op de mast
voel ik zijn vrijheid
dan sta ik op de boeg
en haal het anker
voor de tros
we gaan weer los…
De meeuwen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 890 De meeuwen vechten, vleugels hol,
en hangen aan de wind. Zij vallen
in 't bouwland neer, - en, neergevallen,
maken ze 't langs de voren vol.
Zij namen overland de wijk,
en zochten langs de brede stromen
hun toevlucht, - om op kracht te komen
achter de hoge winterdijk.
De snavels, onder pen en veer,
herstellen de geleden schade.…
Meeuw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 202 Ik zag mijn moeder
in een meeuw veranderen
tijdens de lucide dromen
van mijn onrust
er stak een wind op
die over het verleden blies
mijn ingewanden lagen hulpeloos
op een tapijt van brandend zand
de meeuw kwam naar mijn rug
naar mijn maag, longen en hart
met een onheilspellende oorlog
in de lethargie van haar schaduw
ik schreef een…
meeuwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 vliegen over de gracht
zijn er echt niet zo veel
maar straks
als het kouder wordt
zullen er veel meer zijn
en ze krijsen lelijk
op zoek naar voedsel
in de storm van morgen
vergeet je
hun vleugels…
meeuwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 open brug en de ongrijpbare meeuwen
en een moment dat je denkt, maar…
meeuwen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 131 in de lente gaan
de meeuwen terug naar zee
waar zijn ze nu toch…
Meeuwen
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 309 De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen
’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht
Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht
en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen
Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor!
Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 565 't Water ruist en meeuwen keilen.
Gevleugeld schuim,
de baar onttrokken,
vliegen ze in 't ruim,
en vlokken.
Een tuimelvlucht!…
meeuwen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 je loopt langs de grachten
en je vraagt je af in de lente
waar zijn die eeuwige meeuwen
nu natuurlijk op de warme zee
ze hebben ons niet meer nodig
vliegen boven oceanen vol vissen
achter duistere schepen aan
in onrustig en onverschillig water
zien verder niet
wat daar nog meer drijft
of aan het zinken is
waar ze naar duiken…
Meeuw.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 121 Staren naar de lucht,
luisteren naar de stilte,
dan een meeuw die krijst.…