Alle inzendingen over Vonken

toch altijd leidt tot nieuw leven En waar wij voor staan de vonk door te geven…

Jouw vlammen mogen eeuwig branden Verwarm mijn ziel, verwarm mijn handen Laat mij voor altijd bij jou zijn Het vuur vervaagt en wordt al klein Jij bent het waar ik naar verlang Het vuur maakt mij totaal niet bang De vonken van verwarmd genot Ik ga er langzaam aan kapot Vonken die spontaan verschijnen Zullen vaak ook snel verdwijnen…

Als een wild paard slaat de komeet met zijn ijzige staart vonken uit de dampkring. De Perseïden regen laat voor niemand iets te wensen over.…

Mijn ziel danst mee in een zee van kleuren door het holst van de nacht weg van zwaartekracht en in 'n vonk gehuld met de zonnewind..…

kwam hier voorbij en zag je staan nog iets dichterbij het was met me gedaan keek in jouw ogen jij in die van mij de vonken die overvlogen verrasten ons allebei een klik, een contact zo intens, zo echt samen compact samen in gevecht naar elkaar toe van elkaar af steeds weer is dat het wat ik doe en altijd die spijt achteraf gevoelens…

Ik zit alleen hier met de Pasen en ik zwem in mijn verdriet, het had een feestdag kunnen zijn maar dat is het uiteindelijk niet. Mijn allerdiepste gevoelens kan ik niet meer bij je uiten, het vreet aan mij van binnen, het wil zo graag naar buiten. Het vonkje dat er nog over is blijft bij mij veilig gloeien en ik hoop dat jij de brandstof…

Je hebt er uiteindelijk toch voor gezorgd dat de vonk aan het overspringen is, dat ik jou onbewust steeds vaker mis. Je gaf me telkens tekens van verliefdheid, maar die heb altijd afgewezen. Ik wou het niet toegeven. Je ontwijkt me telkens. Snap je dat dan niet dat je mij daarmee veel verdriet aandoet?…

ik zag bladeren dwarrelen maar voelde geen wind wist dat zon scheen en miste zijn koestering van voorheen geluiden genoeg helaas sprak niets me aan voelde als leven zonder bestaan jij voor even weg kende je verbondenheid met alles dat in jouw omgeving was de vonk ontbrak die altijd schitterde en een heel intense warmte gaf…

Ik kende hem alleen nog maar van naam Had hier en daar van zijn bravoure gelezen En dat hij nu met Eva blijkt te wezen Maar ook van wetenschappelijke faam In zijn college serpentologie Versloeg hij Bram als mediagenie…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

keer over, denk ik 's nachts na het plassen, terug in bed blijf ik het overdoen maar jij doet niet mee en ligt daar maar de slaap te slapen die ik zo hard nodig heb Ik wil niet vluchten maar moeite doen, vechten voor wie we kunnen zijn en toch krijg ik het koud van jou, ik bevries van een angst die ik niet ken Mijn hart, de vonken…

De vonk in het vuur de druppel in het water het voelt als jouw hartslag waardoor 'n beweging ontstaat Niet om het vuur te doven maar om warmte te verspreiden…

Nou is die Freek toch door een haai gebeten! Hij toont met trots zijn rode onderarm De kustwacht plaatst een bordje met ‘Alarm’ Daaronder leest men in de volle breedte in gestileerde letters, uiterst fraai: ‘Kijk uit: ADHD-haai in de baai!’…

Als twee druppels vliegen vonken 's avonds nacht tegemoet Vuurvliegjes lichten immer altijd bij Hoewel hun schaduw reeds de dood vonden verloor te allen tijden de nacht Door subliem samenspel van krach- ten moet nu reeds worden ingebonden door krokodillentranen te plen- gen, nachten te verlengen Hoewel inmiddels poes su- blimeert…

Verscholen in de kern van het ieder vers daar waar het slaan met de stenen die tegen elkaar de beste vonken laat voortbestaan een poëtisch verhaal van dichterlijk vuur uit eerzucht van pennen zijn ontstaan, ontsnapt aan de stroom van krachten in hun baan van blijdschap te bewenen in het literaire landschap maar herschept zichzelf…

Het zou van mij mogen als de vonken er bij jou uitvlogen En als ze zijn neergebogen zal ik pogen met al mijn vermogen enigszins ingetogen naar je te knipogen zodat je zienderogen weer lacht…

Handen hielden elkaar vast, vonken sprongen over, en weer, ratelend waren de harten, sissend toen het gedoofd, werd, alsof, ze het er niet mee, eens was, toch bleef het, Kloppen.…

opgeladen energie spanning een vonk werkeloos wachtend spinnen we een draad ragfijn maar voldoende? hoeveel weerstand kan ik nog weerstaan?…

Ik zie je lopen daar Jaren niet gezien Ik vind je mooi, als vroeger Maar, die vonken van weleer Ze zouden mij verteren Ik wil zo naar je toe Ach 't kan niet meer, het kan niet meer 'k Zou oog in oog vergaan al zouden wij ontmoeten Want in de hitte van jouw liefde Kan 'k niet voor je bestaan.…

woorden scherp en vol venijn lijkt de band even verbroken omdat wij onszelf niet zijn dan groeit er een kloof die niet te overbruggen lijkt er valt een stil onbehagen omdat de een voor de ander niet wijkt soms lijkt het bijna of wij elkaar niet verstaan allebei een andere taal spreken wij alleen door zullen gaan dan toch is er die kleine vonk…

Clara kwam langs het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgestrooid in de verstuurde brief die wij vandaag ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd de schemering haast donkert dan licht er aan de kant één vonk, een niet-verwachte zo tussen…

Ik probeerde te onthouden te luisteren naar wat je zei Maar steeds keek ik naar je ogen en je glimlach Die lach die ik toen voor het eerst zag En die …lach die was voor mij Het was zondagavond laat ik zal het nooit vergeten Die klik die vonk.…

Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

(tanka) Traag glijdt de stoomtrein door de nacht, hijgt bezadigd; een grote vonk zweeft en daalt, is een felrood oog, hard priemend maar levensmoe.…

Waar zal die laaiende gestalte van mij dan uit bestaan en waar kwam die al te late eerste vonk vandaan?…

Wat kriebelt er toch in mijn been, ojee Iets wat het daglicht nog niet kan verdragen Zit stiekem onderhuids aan mij te knagen Het bivakkeert er al een maand of twee Ik ben plat op mijn buik er uitgekropen Want op één been van Vonk kan ik niet lopen…

De eerste vonk waardering Voor de eenzaamheid in’t nu Wetende niet anders kunnend Te zijn hier met mezelf Onmogelijk te ontlopen Is hier de confrontatie Met mij met gij met God Alles te verdragen Dat is nu mijn lot…

Ogen ontmoeten, daar zijn de vonken Glazen prosecco die klonken De passie maakt me dronken Hoe diep ben ik gezonken Mijn hart blijft maar bonken Ben ik erin gestonken ?…

Lieve Geest Toon mij de weg naar de mooiste teksten laat mij gaan langs lief en droefenis Leid mij door de zee van diepe woorden naar de juwelen van vergetelheid Geef mij de vonk dat heel het hart doet warmen laat vonken doven op papier Leid mij door het web naar de digitale roerselen van de dichterlijke ziel Nee nog beter: Laat…

Digitale taal virtuele vonken Beeldscherm en toetsenbord een woord, nog een woord als vanzelf elkaars klankbord gevonden op het net Liefde jij, ik en een "klotsend waterbed"…