Alle inzendingen over Voorbestemd?

Verdwaald in de lusten van een ongelijke strijd vallen voorbestemde woorden in het niet, zullen bruiden blijvend bloeien in voorspoed en verdriet, daarmede is dit verhaal nog lang niet uit, wat echt is bleef, de rest verwaaid in een stil geluid.…

Verdwaald in de lusten van een ongelijke strijd vallen voorbestemde woorden in het niet, zullen bruiden blijvend bloeien in voorspoed en verdriet, daarmede is het verhaal nog lang niet uit, wat echt was bleef, de rest verwaaid in een stil geluid.…

Verdwaald in de lusten van een ongelijke strijd vallen voorbestemde woorden in het niet, zullen bruiden blijvend bloeien in voorspoed en verdriet, daarmede is het verhaal nog lang niet uit, wat echt was bleef, de rest in een verwaaid geluid.…

Angst was er niet, hevig die uitzichtloze dadendrang, de dieren en merkwaardige planten die hun energie vergaarden uit een voorbestemde wind, de aarde zwart en roerloos onder bomen die ons niet zagen.…

Onvermijdelijk voorbestemd ten onder te gaan. Menigeen zal zich in haar verliezen – telkens weer. Sporadisch resten aangetroffen – amper enkele keren. Hoe zelden komt de bedding droog te staan. Velen bezonnen erin teloorgegaan – telkenmale weer.…

Als een doffe knal in de verte Waardoor de vloer begint te beven en alles begint te trillen Daar staat ze en houdt me vast in haar hunkerende pupillen Ze brengt het voorhanden Een plotseling smachten naar iets nooit eerder gevoeld Als licht in het duistere voorbestemd, exact zo bedoeld Het hart haar dichterbij smekend In een verliefdheid…

ik bleef niet hangen in een sprookjes syndroom waar ik als kind telkens dwergen moest tellen nu weet ik langzamerhand wel dat het er zeven zijn ik koos liever voor die stakker Assepoester hoe zij haar muil verloor op de traptreden van het paleis waar zij was voorbestemd voor een prins op het witte paard ze wist allang dat ze vóór klokslag…

De innovatieve beloning lijkt dé nieuwe ideologische openbaring het onzichtbare zichtbaar te maken op elk pad dat we betreden, de toekomst in lijnen uitzet naar een hemels genot van ruimte maar tevens in wordt beknot het lijkt te zijn voorbestemd, een ‘mindset’ dat elke stap en gedachte is uitgedrukt in cijfers, elke voetprint is een…

maar alleen nog van binnen in mijn lichaam, in mijn lijf heel veel winst, zelfs overwinst alhoewel het pijn blijft doen zijn plotselinge ziekte, zijn sterven, zijn dood dat verlies voelde als verlaten, verloren emmers tranen, emmers vol flessen leeg, volle flessen heel leeg hij zag mij dan en dan toonde hij z’n lach als mijn voorbestemde…

Voor de juf, een zoetzure non, is hij voorbestemd Voor de lauwe kudde Onzichtbaar in spijkerbroek, flanellen hemd Blonk hij enkel uit in zwijgen Ze noemde hem Grombelijn de prof Om van te proesten Zou je er geen suf punthoofd van krijgen Zoals hij mijmerde over maanstof Hoe hij het galgenaas aan de drieste degen zou rijgen Ma staarde zuchtend…

Niet wij: maar juist daarom voelen wij ons voorbestemd Tot rustloos pogen. Gij en wij saam, wij moeten doen, Niet overwijs, niet over-koen, Naar ons vermogen. Wie waarlijk leeft, heeft in zijn hart Een onvernietigbare veer, Een stille kracht, die iedere weerstand tart.…

Een plooier, die de rust bemint; Een denker bij het lezen; Een voorbestemde voogd en vrind Van weduwen en wezen; Een baken voor een dwaze stap; Een walg van kwade tongen; Geen vijand van een losse grap, Maar wel van kromme sprongen.…

Dit is voorbestemd riep de uitzinnige vrouw, Lekkere Sint, ik had altijd al een oogje op jou. Zij kriebelde hem eens verliefd in de baard, En sleepte hem toen mee naar haar open haard. Daar vleiden zij zich neer op een tijgervel, En deden zich te goed aan het liefdesspel. Rond negenen riep Sint, verdorie, het kind!…

Jij bent voorbestemd te leven als de wind. Jij moet leven in eeuwigheid, zodat niets meer ‘is’, zelfs als je zoekt en vindt.’ Ik zag het voor me, een leven langer dan het leven. De zon kende me bij naam, de winter lachte om mijn streken. En alles liet zich onontkomelijk verbleken bij de vraag wat er nog was te streven.…

maar het wit is het wit en dat van papier en hij borduurt een zin die is voorbestemd het toch al wankele evenwicht te verliezen - zo is het goed: het moet hem verscheuren III heb je ooit papier horen scheuren?…

Ik kijk op mijn mobiel, 3.12, tijd om huiswaarts te keren en neem afscheid van Tietje, wellicht was Tietje een kreng, want wie zou ooit een lief klein geboren meiske nou Tietje gaan noemen…het was zo voorbestemd, geen wonder dat de maden zich nog steeds voeden met het kruimelige merg in haar beenderen.…

I Hoe treurig blijkt een liefde als het plots ontvalt aan twee geliefden die elkaar zijn voorbestemd, wanneer het lot voltrekt en wreed de kaken klemt, waarmee het elke kans tot nietig klein versmalt?…