Alle inzendingen over Voorbestemd?

me steeds spitst op een spontaan ontmoeten in verwachtingsvolle ogen zie ik al je welkomsgroeten ik droom je overal waar stappen zijn gezet onmogelijkheden heb ik naast me neergelegd het lijkt of je naar alles samen met me kijkt er zal een wereld voor ons opengaan eindelijk krijgt liefde weer ruim baan, zij is al zo lang voorbestemd…

als ik bij de eerste denk die gaat er in als koek zomaar uit een dooie hoek waarvan je niks verwacht nummer twee intens verkracht hindert bij het rijmen gooit de muze uit elkaar door onderling te lijmen derde diep zwartlokkend gat krullen krassen voorbestemd niets aan vast te knopen sta poëtisch in mijn hemd trek vier ledematen uit…

Zien zonder te denken, kunnen zien wat ik werkelijk zie, in de eenvoud van het erfgoed van een paardebloem die geduldig wacht totdat een zekere bries z'n zaad zal dragen naar een hem voorbestemd gebied.…

Hoe vederlicht vloeit veer en inkt de streling van mijn hand die zich gewillig leiden laat gaat boven mijn verstand heel zelfbewust vertalen impulsen in mijn geest de lijnen op papier en openbaren bovendien wat mijn ogen zien hoe danst de veer vol temperament met krullen, krassen voorbestemd mijn naam te dragen dankbaar ben ik voor…

De sporen die we trokken in het zand Waren steevast voorbestemd om weg te spoelen Op de vloedlijn staan weer jongelui te joelen Ze claimen onze plek daar op het strand Ons zandkasteel met zijn robuuste toren werd weggeblazen door een drieste golf Zoals het schaap wordt gegeten door de wolf Geen mens leeft eeuwenlang, is uitverkoren Burchten…

Maan in ruige zee, voorbestemd voor mens en dier rode lap voor mijn stier Olijf in kruiken, scherven stromende welvaart ontpit door eerste persing?…

Evenals een vrouw, die eens zich gaf, Baren moet, of ze al dan niet wil baren, Want het kind is groeiende in haar schoot, Is elk wezen zwanger van de dood, En het voorbestemde doel van 't paren Is niet minder dan de wieg het graf. -------------------------------------- uit Verzamelde Gedichten…

maar doet wat ze vermag- wordt ik bewust van het zinloos lijkend gekrioel van `t eigen steeds terugkerende verliezer zijn gevoel dan komt de zin van het geheel weer in mijn denken, als gras zo tijdelijk en klein de macrocosmos van `t insect mag zijn laat mij het doel dan zien van wat ik nu misschien nog in mijn leven niet herken als voorbestemd…

dié onverzadigbare gastronoom, met zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat uitsterft in een troebele tempel van mijn horizon, in contouren zie ik steeds beelden verrijzen, een wederkerende droom, een drempel die onherroepelijk mij is geërfd, bewijzen dat de laatste tonen mij verraden, verlangend naar een voorbestemd…

diep vervlochten zit jij in mij nooit zal iemand dat plekje innemen daar woon jij lief, mijn grote lief verloofd, om onze liefde te bevestigen voor de hele wereld al wisten wij, dat wij voorbestemd waren tot plots het licht doofde ons moment gestolen werd moest ik je loslaten veel te jong mijn hart versplintert mijn rots lief mijn…

leven de stilte lang en breed in diepte meet Het is lang geleden dat er stappen klonken de kraan, soms ruzie, een daverende lach Tocht betrok de woning naast ons heden waar stof het voortgaan van de tijd verzacht Maar nu klinkt dus sinds kort een nieuw geluid de schrille stem die om de twee minuten van een ingeprent circuit spreekt dat voorbestemd…

Daarop te wachten is bedrog, om met vaste regelmaat de vastgelopen pendule met voorbestemde richting te ontlasten. Het draaiwerk - naar vermogen - te strak werd opgedraaid, de verlichte wijzerplaat de draaikolk beschrijft waar we ons bevinden en alleen de liefde zich geruisloos door de tijd heenslaat..…

Nieuw Begin Het Einde is voor Ons in Zicht … Het Einde van het Oude … Een Nieuw Begin dient zich aan … Een Begin van het Nieuwe … De Dag voor ons breekt nu snel aan … Onze Verbintenis, de Hemel Binnengaan … Als een nieuw geboren Mens … De Ontmoeting op Hetzelfde Pad … Vanaf die Tijd heb ik je Liefgehad … Dit Moest gebeuren, voorbestemd…

tijdens drooglegging van aderen zoals turend door mijn raam vraag ik mij nuchter af zijn wolken wilsbekwaam of door toeval bevangen in de orde der onwrikbaarheid voorbestemd af te drijven gelijk aan hardste uren van de tijd laat mij aan indrukken onttrekken samengeraapt zonder doel door afwezige koudegolven stijgt de temperatuur van gevoel…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

slechts met de gedachten waarin ik verdwaal, op het einde te trots voor een beklag, onmogelijk de serene grond onder de wortels te verruilen van een voorbestemde plek, waarin ik schuilen mag.…

slechts met de gedachten waarin ik verdwaal, op het einde te trots voor een beklag, onmogelijk de serene grond onder de wortels te verruilen van een voorbestemde plek, waarin ik schuilen mag.…

Niet iedereen ziet wat die moet zien Soms zien we dingen niet die voorbestemd zijn Dingen die op ons pad komen lopen we zo voorbij Niet iedereen hoort wat die moet horen Soms zijn we oostindisch doof Luister eens naar andere mensen Bied eens een luisterend oor Niet iedereen voelt wat die moet voelen Soms blokkeren we onze gevoelens…

Ze stampt de schelpen fijn tot eigen paden, wind borstelt helm en golvend haar, meeuwen begeleiden dromen die haar zijn voorbestemd, van geen kwaad bewust waarop een aantal in het verschiet nog geen zegen op rust.…

terp van wilde papavers in het heem, geplukt als een dichtboeket het rood waarin zij verdween, daar ruist de rust in haar kalmste lied van vriendschap op de zonnesteen, kompas van gekozen teksten, reizen mee op het windroos van de natuur als levende entiteit op den lange duur, zoals we haar hebben gekend, was als lichtend voorbeeld voorbestemd…

Was alles maar voorbestemd Dat hoopte ik heel even Jij stond daar, een engel Weer terug in mijn leven Wat had ik je gemist al die jaren De vreemde woordjes die je zei De twinkeling in je ogen, je lach, je mooie zwarte haren Ja die gekke woordjes, dat blijft me altijd bij Bijna was ik vergeten hoe mooi je bent Je beeld vervaagde met de tijd…

Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren elkander voorbestemd van den beginne; nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!…

Goed toeven moest het zijn waar alles werkte, een voorbestemd, aanlokkelijk, zalig oord; extatisch, dringend roepen van de soort- genoten beloofde voedsel, onbeperkte vrede en verrukt verkeer.…

Al diegenen die niet voorbestemd waren voor kansen; doen er voor mij toe, staan voor mij niet apart. Ik mag ze wel; de onruststokers. De geïrriteerde nerveuze rokers. Ook voor de rebellerende zielen heb ik altijd een zwak gehad.…

Nee laat me dan maar hier met beide benen op de grond want als het was voorbestemd had ik vast wel in die vijver gelegen altijd nat, altijd in beweging altijd op je hoede, ach, ik kan er tegen.…

Een mix van gedachten verscheurd door een onvervalst gevoel, waarin de sporen van het Dante’s hel niet gedogen zal en voorbestemd haar kroon zal dragen in een tijdloze apocalyptische tragiek.…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze de schelpen fijn tot nieuwe paden, de wind borstelt de helm en het golvend haar, gebleekt door zilte zon en het natte zand, waaruit de meeuwen van haar dromen zijn voorbestemd, zij stijgen met elkaar naar hogere regionen, verre uithoeken van de ‘zielezeeën’, zich van geen kwaad bewust.…

Vandaag is zij de jubilaris En haar collega, Matthijs Maris, Die struisvogel, die secretaris Is voorbestemd voor actuaris... Die schopt het nooit tot jubilaris Zegt nimmer iets wat klip en klaar is 't Is "formuliris formularis" Maar nooit iets zinvols, iets dat waar is... Zie u hem staan, als pensionaris?…

Als in de late avonden mijn zonnen ondergaan herrijzen schaduwen op de mij voorbestemde weg tijd en ervaring lijken langer rekken zich uit in hun voortbestaan hun lichaam verliest aan kracht, lichten wordt milder, transparant in dat blazoen word ik gerangschikt, vrees voor de tempowisselingen van het hart, verwachting op de…

Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage symboliek en schuurt de kiel over ondiepten, voorbestemd zich met de ziel van de wereld te moeten meten.…