Dwaler?
Over toppen van de
duinenrij, stampt ze de
schelpen fijn tot nieuwe
paden, de wind borstelt
de helm en het golvend haar,
gebleekt door zilte zon
en het natte zand, waaruit de
meeuwen van haar dromen
zijn voorbestemd, zij stijgen
met elkaar naar hogere
regionen, verre uithoeken
van de ‘zielezeeën’, zich
van geen kwaad bewust.
Zonder aanstoot ‘des persoons’
vliegt al wat lief en toekomst heeft
met haar mee, het zout stolt de
sproeten op de wangen van die
kleine dwaler aan de kust, ze klapt
het kristallen gruis van jurk en handen,
de parels van een groot verlangen, zij gaat
verder in weer en wind, door menigeen
bemind, langs wegen waar ik haar niet
kan volgen en waar geen mens haar vindt.
Ze heeft het overwogen in mijn
gedachten te verblijven, toch niet
gezwicht of heb ik mij dat slechts
verbeeld of voorgelogen, mijn leugen
is verdwaald in het eerste morgenlicht.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 29 juni 2011
Geplaatst in de categorie: lightverse