Alle inzendingen over Vroeger

Boven de doden staan, een handreiking naar het eindig, zoals ze vroeger leefden, zijn de overlevenden van nu, hun schaduw gisteren verweten, draagt de baar in eigen zicht, en zonder het te weten, schijnt de zon in ieders graf, de dood als maatstaf werd gemeten, werd voor hen, die de waarheid hebben voorgeschreven, de grootste straf.…

ondanks haar bange zelf bracht toen de stroomversnelling haar gedachten naar een open water een zee van tijd maakt plotseling haar leven onvoorspelbaar wijds en alles kan zo lijkt het naar haar hand gezet wat vroeger zo ongrijpbaar leek, zoals het eindeloos geluk ze rekt het uit en trekt het naar zich toe als was het een gedicht…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

Ik hoor niets meer van haar, en vroeger Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde; Leeg en stil staat haar zaal, Stof hoopt zich op, ongestoord, Blaren ritselen verlangend langs 't raam – Hoe kan ik haar dan missen? Daar dat gordijn, Gleed haar schim er niet langs? Ruiste haar rok niet? Kom, kom toch terug!…

soms heb je het gevoel dat niemand je begrijpt dat niemand om je geeft en er niemand met je meeleeft soms heb je het idee dat je er alleen voor staat dat je in de steek gelaten bent het is net alsof niemand je meer kent op dat soort momenten wil ik dat jij hier bent me even vasthoud zodat het is als vroeger oud en vertrouwd…

Misschien dat je me vroeg over vroeger te zwijgen omdat het niet mocht niet ging over lijken of over de heuvels zag de ochtend wat bleek ik had niet in de gaten dat je toch naar me keek wilde je het liefste negeren om je een lesje te leren maar talloze keren viel je mij weer op bij de spiegelmeren leg ik mijn handdoek en geef…

Ze lag daar, alsof ze al dood was Te liggen Haar huid bladerde af Net zoals het plafond waarnaar ze staarde - bevroren Niemand wist aan wat ze dacht Niemand wist of ze wel dacht Of ze wel kon denken Ik raakte haar voorhoofd aan Voor de allerlaatste keer Ik vroeg nog over vroeger Ze antwoordde niet meer…

Vroeger was-ie een vlerk, wat-ie na het verlies is gebleven.…

Geen God meer van almacht geen God meer van vroeger geen God meer ver weg, hoog in de hemel geen God meer om bang voor te zijn. Maar machteloos als mensen een God hier en nu een God hier dichtbij een God hier haast tastbaar aanwezig: zo wil Hij met ons zijn Mens onder mensen delend onze liefde en pijn brekend door onze grenzen.…

Als ik in de spiegel kijk zie ik een ander mens ik wil weer van mijzelf gaan houden het lichaam dat ik vroeger vertrouwde brengt mij nu in emotionele banen van binnen zitten heel wat tranen dit maakt mij kwaad en dan krijg je een verkeerd resultaat ik wil terug naar mijn eigen ik voordat ik in mijn gevoelens stik.…

Mijn vader kijkt opzij Mijn moeder toont haar lach Ik weet, het is voorbij Het is wat ik vroeger zag Ingelijst staan jullie samen Zo oud als ik nu ben Jullie gezichten, jullie namen Ze gaven mij een stem Aan het bureau van mijn vader Door de jaren verweerd voel ik het nu nader Hoe de tijd ons verteert…

vroeger, toekomst, heden... Die naam afkomstig van rivier heerlijk meanderend huidig Congo, voorheen Zaïer levens veranderend…

vroeger nooit gedacht dat de dichter zich ontheemd zou voelen zonder een goed functionerende laptop mijn gedichten toevertrouwd aan dropbox ben ik zwaar onthand nu ik er niet bij kan niets was er zo betrouwbaar als destijds het aloude 'bloc de brouillon' zo'n kladblok dat je heden ten dage alleen nog maar kunt kopen bij de plaatselijke…

Ondertussen bevind ik me waar ik nu ben, op weg van heel vroeger naar veel later. Verlangen naar waar ik ooit was. Verlangen naar waar ik wil zijn. Dat smaakt verleidelijk goed, misleidend, maar toch zo zoet.…

ik loop de bekende weg van vijftig jaar geleden langs de kerk naar school nu is daar V&D nog steeds de vrijdagmarkt waar ik vroeger schooide om kaantjes bij de viskraam zo vet en o zo zout de markt is er nog steeds met vertrouwde waar bij een kleinzoon van de visboer koop ik een kibbeling…

De tegenstander die ‘de bus parkeert’ Heeft het besluit tot die tactiek genomen Om zo een tegendoelpunt te voorkomen, Want de verdediging loopt dan gesmeerd. Zo eindigt elke wedstrijd in nul – nul, Voetbaljargon is vaak een hoop gelul.…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin.…

Vrouw van monden en wonden, vroeger was je nog mooier dan een gewoonte. Stil was je als tijdens een lange droevige reis en ik hield van je als van mijn dood en het zaad van pijnbomen. Vrouw met de duizend lippen die danst met een luid lachend lichaam tot je achterover stort in de nacht.…

De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer Ik ben alleen en heb een peer De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer Ik schil de peer en snij de peer In weemoedige, herfstige sfeer Peuzel ik mijn stukje peer De koude sluipt nader en de regen druizelt neer Ik ben alleen en zonder peer ----------------------------------…

De vooruitgang, nee, die hou je niet tegen, maar toch zou je wensen, dat al die mensen, die vroeger zouden hebben gezwégen, ook nu nog terug zouden denken aan de tijd van toén. Overdoen nee, geen optie, maar denken aan wat je ooit niet had en nú in overvloed, moet je toch aan 't denken zetten. Alles moet maar gróter, móóier, méér...…

ik zag je lichter worden intenser stralen alsof jij nieuwe energieën in jezelf had ontdekt je ogen leken te verdwalen in de nieuwe horizonnen die zich openden op een vroeger wat diffuse plek de magie in je lach reikte aan de mystiek in nieuwe sferen die meer bij het universum pasten dan bij de oude aarde van weleer…

Vogels vliegen door de late avondzon Ze lijken mij te bedriegen ik bedacht dat het niet kon Want ik ben niet meer hier ben weg van iedereen Ik had nooit plezier wist niet waarheen Nu heb ik er spijt van dat ik niet meer leef Want wat ik nu niet meer zeggen kan is hoeveel ik om mijn moeder geef Vroeger kon ik het nog niet echt weten…

Vroeger was ik blij en vrolijk op de boot gelukkig met mijn familie pappa, mamma, zusje maar nu is alles anders nu woont mijn pappa alleen op de boot gelukkig met zichzelf en zijn nieuwe vriendin ja, nu is alles anders mijn pappa, de boot de leegte in huis de leegte op zee waar hij naar verlangde die leegte maakt alles anders…

suikerriet moet minstens tweehonderd meter van de weg geplant worden preventie vroeger werden vrouwen en meisjes tussen het riet gesleurd en verkracht wegens verlies van hun eer werden ze daarna door hun broers vermoord zelf was hij in Europa op zoek naar een vrouw maar vond slechts dames- ondergoed in warenhuizen…

Wou je vroeger nog zo slank zijn als je dochter Anno nu is dat zelfs heel erg ongezond Kleuters kijken al misprijzend naar hun kont Zuigelingen zijn niet zeker hoeveel vocht 'r Wel niet vrij komt bij het zogen, da's niet goed! Graag 't vruchtwater van nu af ongezoet…

gaat heen en vermenigvuldigt u de natuur geeft beweeglijk in vele kleuren fladderend buigend flirtend naaiend stuivend zaaiend barend groeiend bloeiend springend uit vliegend zichzelf weer door meneer pastoor zei vroeger ik weet niet hoe het moet maar als ik veel kinderen zie doen jullie het goed…

de golven zijn verdwenen het water spiegelglad doorzichtig tot de bodem die in vroeger tijden nooit echt aanwezig was de wind is langzaam afgenomen in het eerder schuimend kielzog drijven nog de laatste dromen toch ben je hele dagen bovendeks en checkt omstandigheden de toekomst lijkt helaas steeds meer op het verleden…

Hij zegt, dat hij heelt de wonden, geldt dat ook voor hen die vroeger dansen konden in het door het lot beschenen en ondoordringbaar bos?…

Waar is de loopplank om als dichter bij je aan te leggen, help tijdsbrokken te verleggen in het onvoltooide lied van vroeger, als dwaas te dromen van reizen en te zeggen ik ging vrij jouw wereld rond, wordt die valreep mij ontnomen, hecht ik waarde aan elke herinnering en leg het oor aan elke rechtgeaarde schelp.…

Ik heb geen ogen in mijn achterhoofd, ook al zei ik dat vroeger tegen mijn kroost, die het klakkeloos aannamen. Maar ik kijk naar voren, en zie dus niet, wat er achter me gebeurd. Dat is maar goed ook, want teveel achter je om kijken, is ongezond!…