Alle inzendingen over Waarheid

Als gif van roddeltongen spuit dan is de waarheid heel ver zoek behoren wij ook tot die mensen die als roddelkousen staan te boek ? Het gif door roddeltongen verspreid verpest een ander zijn leven want dat geroddel en geklep wordt maar al te graag doorgegeven.…

‘k Gaf mijn glimlach aan de stilte, een stilte waarin leugens zich nestelden en jij, zwaar gewond, jij wist niet beter, wist niet dat ik geen andere ogen had om de waarheid te doorbreken.…

hun patroon natuurlijk is er vrijheid van keuze maar de pressie tot accepteren is niet zomaar af te leren blijft een uitvloeisel van macht die zich niet enkel door woorden en indrukwekkende gebaren gedragen zag er zijn manipulaties lichte malversaties waarbij een oogje dichtgeknepen is geniepige chantage die alles van de hun waarheid…

Fatale druppels drijven op de waarheid, traag wordt je bewegen. Tot aan de rand van vandaag werd je verdriet zo lang verzwegen.…

Leven in een waarheid die niet echt blijkt Geloven in een liefde die nooit heeft bestaan Vertrouwen op dat geen vertrouwen was Vrijen zonder liefde Voor mij was het echt en waar Natuurlijk zag ik wel de seinen Hield mijn ogen stevig dicht En hoorde selectief Wat heeft het leven met me gedaan Waarom zag ik het niet in Blijf ik hangen…

te vlot een toost ondoordachte woordenvloed spons over het bord het binnenste binnen weet van waarheid: roetplekken kruitdamp geen phoenix die verrijst…

soms lig ik wakker naast je in de nacht en luister naar de zachte fluister van je ademhaling huid aan huid, maar lichtjaren van elkaar in dit huis waarin jij en ik alleen bestonden heeft de tijd toch haarscheurtjes gevonden en allengs bleek, dat wat eerst waarheid leek, gewoon gelogen was hartstocht afgezwakt tot sleets gebeuren…

Verbogen uitzinnige onjuistheden Verwarrend bijeen gebracht Verlaten valse lippen Overtuigende woordenstroom Waarheid wederom verkracht Wulps bemint zij in overvloed Geeft zich gewillig over Judas in mij maakt gebruik Gif absorberend wat zij verwoordt Wetende de ziel vermoord Daar het keerpunt de steen gegooid Verminkte slinks met…

sinds die droom ben je in mijn geest herboren je staat er duidelijker dan ooit tevoren jaren was je er zo goed als uit verdwenen nu ben je weer terug in mij verschenen men zegt oude liefde roest niet het lijkt de waarheid zoals je ziet oude liefde komt weer boven het is nauwelijks te geloven maar je leeft opnieuw in mijn hart zoals…

kade haar blik verhuld in jade brachten mijn spieren in verval heupen wiegend holle rug en 't kontje een plateautje had even ademnoodje en riep haar sprakeloos terug één oogwenk van haar ogen een zoute zwoele zeebries bereikte toen mijn neusvlies keek zonder gezichtsvermogen groen hoewel ontwapenend ontnam tevergeefs mijn zwaard waarheid…

Na het blijken wordt het duidelijk welke overtuiging achterblijft sprekend lijkt ze bang voor ongelijk zeker als de tijd haar kracht verdrijft Vol geduld te wachten, bij de tijd op een zeldzame gelijkenis met de waarheid en haar duurzaamheid geeft gedachten hun betekenis Tijd gebruikt zijn eigen procédé om te doden domme veinzerij lange…

bedachtzaam Voor publiek dus helder en doorzichtig Meer dan duizend handen klapten samen Op hetzelfde ogenblik bevlogen Open monden die haar overkwamen Allen waren even opgetogen Welke woorden klinken als haar bochten Hebben harmonie met wat we denken Kunnen mensen nog verbazing schenken Als haar lijf met tent en mens vervlochten Heeft de waarheid…

Zonder geluid krijst een man weet niet waar de waarheid slaapt waar komende dagen zich verborgen houden Het kind in hem, el niño, verstoort de seizoenen drijft onophoudelijk de vloed op lege strand De wind waait dwarser dan voorheen.…

de tijd heeft niet stilgestaan hier loopt de stad mondiaal vooruit op wat eenieder te wachten staat dorst en dorst en ook wel dood de bodem van de vijver staart groen in opperste vijandigheid naar de verdwaalde toerist - voor water moet je elders zijn de vele papieren in haar buik wijzen naar de Leien, de straten opgebroken stukjes waarheid…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

beeld vervaagt lichtjes gekrompen tot punt niet niets, dus niet geklaagd Je ziet iets… Gedachte door verbeelding vergroot zie je dit of is dit niets kan nooit… Wacht..snel voordat het zicht zich verlengt dit rijmde niet of zie ik het verkeerd ik zie wat denk te zien maar ik denk wat ik weet dus waarom laten vangen door het zicht als de waarheid…

groei maar de vitale vibraties zijn over in het geluid van het lover hoor ik niet meer je bloei in het tasten naar warmte voel ik rust en gelatenheid in de groen bemoste basten nog staan ze fier torenen hoog boven mij uit in het samen beleven van tijd is ook voor mij de spirit voorbij het zachte avondrood legt lieflijk de waarheid…

wel acht , vier aan de ene kant vier aan de andere onder het hoofd en ruggengraat een peluwtje van wit satijn, de wervels rustend op decubitus matras zo lijkt het wegvoeren iets zachter niemand hoeft toch zo bloot te zien ontdaan van kostuum of mantelpak door vreemde handen gepoederd en gekapt de lippen onzichtbaar vastgeplakt de waarheid…

Stoer van buiten zacht van binnen Je kunt de buitenkant wel zien Mensen zeggen gelijk kijk die Patser uitslover stoere man Maar de binnenkant zie je niet Een goed hart te klein misschien Eerlijk en trouw vastberaden Verteld altijd de waarheid Om zijn eigen eer te bewaren Oordelen over een mens doe je pas later Dat laat je niet door het uiterlijk…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

lentelicht springt uitbundig met aan haar voeten de kansen die ik zou wegen, uitvergroot en wetend dat waarheid het hoofd zal buigen jouw geloof in mij, als stenen vuisten die woorden bewaren jonge veldbloemen achterlaten onder de bast van een volle zee en uit trage bomen zou het zout de boodschapper brengen met in zijn hoofd…

de maan vermoeit verlaten elke stap die schreeuwt om dichtgeknepen ogen alsof ik er niet ben; de uren met jou zo vreemd de kus met tussenpozen jij kijkt op, neer mijn woorden en stenigt het geluid van uitgeteerde stilte de steeds herhaalde vrees tussen waarheid en waan en alles wat ik daarbuiten nog ken de vogels zwijgen…

Demonen bij het raam vragen aan ons kunnen jullie mee gaan naar onder er is gedonder de donder en bliksem hebben hun werk niet goed gedaan zij hangt nog aan die pilaar zij is achtergebleven er werd haar beloofd het eeuwige leven O mijn godin mijn afgrond maar win win win de waarheid overal in In dit bestaan het zal de engelen…

geef me geen dagen van gebeden wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp maar geef me een lichaam waarin ik kan wonen ongewijzigd gillen tegen de schrijvers en de makers van een dichtgemetselde eeuwigheid waar ik kan rouwen om de leugen steen per steen geworpen in woorden van het lot bewaak mijn huis en het eenzame…

Geen dag meer hetzelfde als toen, als naakte waarheid het hele gebeuren. Terug bij af, thans weer kind, maar toch met liefde en warmte omringd.…

liefde soms verdwenen lijkt de wereld vernauwd tot een boek je komt er wel achter het leven is toch niets de heer is mijn herder besluit zij dan zachter je kunt wel een goed mens zijn maar toch nooit voldoende als het belangrijkste ontbreekt mis je de hemel zodoende meestal laat ik haar maar praten met haar leeftijd op haar smalle pad waarheid…

Kwijt raak ik het niet vrij kom ik er niet van soms verscheurt het me onttrekken kan ik me niet plaatsen kan ik het evenmin het achtervolgt me dagelijks riep ik het over me af verdiende ik dit gedrag fouten zou ik erkennen nalatigheden worden aangedikt verwijten kan ik niet vermoeden wil ik mij wel verdiepen de waarheid te achterhalen…

De meesten van hen wonen in landen met antieke waarheden om zware offers te brengen aan God niet wetende... het oude kerkelijke wetboek luidde, ware liefde behoeft geen betoog.…

Wat heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele zonnen ouder was, vergeleek me toen ik geboren werd, leken beiden helften even echt, in gevecht met een al verloren duel , leven met de dood begint nu pas, zocht naar de bron van kwalen in het hof van Eden, verzonnen waarheid reikt verder dan het adamsblad, ogenschijnlijk lagen parels verder…

Jezus zegt: ”Ik ben de weg De waarheid en het leven Ik zal je met liefde omgeven Kom dan maar tot mij.” (Uit de Bijbel)…