Alle inzendingen over Weer eens

weer tongen vurig alle talen de verhalen van verrijzenis jij bent nu thuis in het huis van vader zoon en geest jouw kruisdood loste onze erfzonde in jij bent waarlijk mens geweest…

ik kijk je uit het dal de helling spreekt mijn echo lacht de diepte klautert hoogte ze lift je boven al je blik omhoog gericht je handen wijzen vrijheid ik ben er nog kom ken me weer ontmoet me maar geniet mijn blijheid…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Opeens was ik in gedachten weer 8 jaar. Hoe ver heb ik het nu gebracht? En schaam mij diep.... Vroeger op mijn trekkertje kwam het niet zo nauw. En kreeg niemand een snauw. Ben ik er op vooruit gegaan? Van het stalen ros laat ik het gas los voor het fatsoen, en denk bij mezelf,; "wat ben ik ook een OEN" Was ik maar weer als toen....…

In Canada maakt men het weer te bont, Want hoe ze daar op jonge robben jagen Die uiterst bloedig worden neergeslagen Daarvan gaan beelden heel de wereld rond. Al wordt er door ons nog meer meegeleefd Als Arjen Robben een blessure heeft.…

Vanochtend zat ik toch weer kant en klaar Om hier de burgemeester te ontvangen Die sprak, als hij mijn lintje om zou hangen: 'Uw tomeloze inzet ieder jaar' En: 'Versjes die we allemaal verslinden' ... Waarschijnlijk heeft hij het niet kunnen vinden.…

Al zijn de pro’s en contra’s goed beschreven, de uitkomst is bekend: je blijft weer zweven. Elk jaar zit je er flink mee in je maag. Je moet die oproep snel de deur uit zwiepen die doet je immers al op voorhand griepen –…

Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een ijsvogel maakt een nest van kroos In de herfst worden wij verliefd op elkaar en we gaan weer dood in het voorjaar De zon schijnt zo hard dat het kraakt het regent gouden bladeren in mei De elfstedentocht die rij ik naakt…

De Heer bracht ons weer nader tot voor Gods aangezicht, opdat wij zouden leven van angst en schuld bevrijd, elkander hoop weer geven ook nu, in deze tijd. Dat liefde moge bloeien zelfs in de koudste nacht, dat moed en vreugde groeien die Gij, Heer, hebt gebracht.…

We zijn de laatste tijd niet zo content met U; we willen graag op U vertrouwen maar steek dan eens de handen uit Uw mouwen U bent ook God van ’t Nieuwe Testament Stop nú het moorden in ’t Nabije Oosten Dan kunnen we weer bidden, danken, troosten…

ik zie de schetsen van je hand jouw koolstof brandt weer in verwisselbare lijnen je verblaast het stof en scherpe contouren laten je hart weer in het zichtbare verschijnen zacht in pastel ben je gaan kleuren voorzichtigheid in rozerood toenal proefde ik je geuren je beeld komt op uit onverwerkte contrasten herboren laat jij je…

Maar morgen huil ik het hysterisch uit: Ik zie mezelf weer in de abri-ruit.…

Hoe vaak al, heeft zij hem dit toegefluisterd, hij ziet het beeld weer op zo'n fijn moment. Hij voelt weer de pijn van de weemoed, dit is eens geweest en komt nooit weer naast droefenis heeft hij dit ook eens gekend.…

Nee hè, Niet weer.…

Ik lees je schrijfsels van weleer, heb me weer kinderlijk bezeerd Zag weer de hoop in eigen ogen, mijn roep om mededogen niet gehoord En waarom is het toch dat ik steeds weer val in ‘t zelfde gat?…

En dan word ik weer wakker. Wakker in een nachtmerrie Al de dingen komen weer terug. Mijn vrienden om me heen zijn weg Ik ben weer alleen op de wereld.…

Eenzame weg zonder aandacht het duister als de overwinnaar gaf creativiteit maar licht En maar wachten op iets de nacht is de meester daarom loopt hij Die hatelijke donkere straat waar hij zo van houd een lege straat zijn straat Ooit lukt het hem weer dan zal hij weer ideeën krijgen dan zal het lof hem weer toewaaien Tot dan loop…

De nacht verzacht mijn gedachten Het moment van eindelijk rust Als alle mensen slapen En de maan de sterren kust Dit is mijn tijd voor ruimte Voor ontspanning en voor vree Want als de zon weer opkomt Moet ik een dag weer mee Weer mee in alle drukte Waar een mens zo moe van wordt Ik laat de gordijnen nog even dicht Mijn nacht…

het is weer zo'n grijze-grauwe zondag een dag waar niets hoeft, maar alles mag achter pc, mailen en telefoneren nieuwe spelletjes proberen tv is ook iets voor zo'n luie dag boer zoekt vrouw is wat ik zag morgen weer een nieuwe dag op het werk na onze doorstart staan we weer sterk…

Intens verdriet deed alles verdwijnen wanneer komen de letters toch weer tussen de lijnen. En zal het mij weer gaan lukken op papier een gedicht af te drukken. Ik heb dit zo enorm gemist maar letters, woorden ze leken wel gewist. Nu wil ik er weer voor gaan ook al kost het mij menig traan.…

Het is al weer zo lang geleden Dat ik van jullie afscheid moest nemen Mijn Ouders Ze zijn er al zo lang niet meer En toch zie ik jullie steeds weer In mijn dromen en herinneringen Dan voel ik weer mijn verdriet En dan een glimlach Want ik zie jullie blijde lach Dan weet ik dat jullie dicht bij mij zijn En dan zeg ik heel stilletjes…

Voor vandaag zit het werk er weer op Pennen in de dop Computer afgesloten, scherm uit Kijk nog even door de ruit Een werkdag is weer voorbij Nu de avond lekker vrij Bureau opgeruimd, alles aan de kant Pak mijn boodschappenmand Thuis wachten weer andere taken Zijn er hongerige kaken Als het aanrecht is strak getrokken Kan me de bank…

kan nu het licht weer doven er is weer even troost…

Zoals ieder jaar smeden we met Nieuwjaar weer nieuwe plannen… De kalender toont zijn maagdelijk gelaat Elk blad is hagelwit en onbeschreven We dromen stiekem van een luizenleven En ook dat elke wens in vervulling gaat We hebben weer plannen, dat hoeft geen betoog Ook dit jaar ligt de lat weer torenhoog…

Warme zonnestralen drogen de regen weer En 't spinnetje probeert weer te klimmen keer op keer) Liefde blijft altijd De kracht die je hart verblijdt Die is voor de eeuwigheid (Spinnetje zo dapper, beklimt de regenpijp 't Regent pijpestelen, spinnetje valt gelijk Warme zonnestralen drogen de regen weer En 't spinnetje probeert weer…

zal de sneeuw de bergtop zwaar bedekken maar als het ijs weer smelt en de vogel met spriet zich meldt gaan planten weer ontspruiten als ik het groen nu al bezie en al vlinders voel in buiken weet ik dat ik mij waande pijnlijk in zwaar gevaar als leven weer gaat ontluiken komt er weer een zomer los waarin ik pure rijkdom weet van…

De kloven zijn weer gedicht en de rivieren stromen weer rustig. Even voelde jouw hand koud aan, maar nu voel ik de warmte van het moment en geef jou een zachte glimlach, die alles zegt over vandaag. Morgen is er misschien weer dat diepe ravijn, maar we weten nu hoe wij er samen weer uit kunnen komen.…

misschien komt ze zelfs met rente en wordt het weer zo fijn als toen met ontluikend plezier, het gevoel van geluk. Het zal zeker wel weer komen, waarom maak ik me druk? Nog eventjes alles trotseren, nog even slapen in de kou. De warmte ontberen en weer op voor dag en dauw…

Blijft denken: het komt weer goed!…

Met volle bewondering zag ik al die prachtige kleuren en ik begon weer helemaal op te fleuren. Ik zag de tuin als een mooi schilderij, Speciaal op dat moment alleen voor mij. Maar plots was mijn droombeeld weer kapot En ging mijn gevoel weer helemaal op slot.…