Adios
een levensteken in duisternis
een sprankje licht gloeit op
de mist verlaat de bergtop
in verlatenheid belevenis
hoop geeft weer vleugels
al is de bergtocht zwaar
toch klim ik er naar boven
al voelt de weg nog naar
links en rechts nog beren
maar nauwelijks op de weg
gelukkig is het nog najaar
zodat de beer ongevaarlijk is
voorlopig zal de sneeuw
de bergtop zwaar bedekken
maar als het ijs weer smelt
en de vogel met spriet zich meldt
gaan planten weer ontspruiten
als ik het groen nu al bezie
en al vlinders voel in buiken
weet ik dat ik mij waande
pijnlijk in zwaar gevaar
als leven weer gaat ontluiken
komt er weer een zomer los
waarin ik pure rijkdom weet
van mijn gezicht de luiken
adios
Geplaatst in de categorie: welzijn
Het ´licht´ kunnen zien terwijl iemand in zwaar weer verkeerd, dat getuigt van een enorme innerlijke kracht.
Diegene komt er wel!
De titel Adios, zal je bewust gekozen hebben, als ik de titel mocht bedenken zou ik het ´Licht aan de horizon´ noemen.
Maar even goed, heel graag gelezen.