Alle inzendingen over Witte nachten

Dag dag, je wodt steeds korter. het wordt alweer duister en ik luister naar wegstervend daglawaai dat plaatsmaakt voor omfloerste nachtklanken…

Er is geen dag dat er geen dag is geen dagen zonder jou in mijn gedachten en als de dag verstreken is neem ik je mee in mijn nachten. Er is geen nacht dat ik niet drooom geen nacht zonder te denken aan jou omdat ik in die donkere nachten nog steeds zo zeker weet dat ik van je hou.…

Niet elke nacht is zo donker het zijn van die angstige vlagen, die mij opslokken en doen verlangen naar nieuwe zonnige dagen.…

Vrouw van de nacht je moet je lichaam verkopen op een beter leven kun je alleen nog maar hopen. Vrouw van de nacht straks zal de ochtend gloren en bij het vallen van de nacht zul jij weer mannen bekoren. Vrouw van de nacht men kijkt op je neer OOK de vrouwen wiens man jij aanspreekt met meneer…

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

dek me toe, Osaya bevang me met je adem van hars sluimer in de drang van stilte draag me over aan de goden van weleer het is nacht, Osaya de sterren deemoedig bewaren het geheim van ons verlangen de wind zwijgt over ons lot beken, Osaya hier in het zand van de gestrekte woestijn tieren geen leugens hier is alles waarachtig en…

De hemel Deze nacht bezaait met sterren schitteren mijn ogen helderlicht ik voel jouw warmte al van verre lees de liefde op jouw gezicht Eindelijk elkaar gevangen in het warm doch donk’re duister trillend vervuld wordt ons verlangen hete zoenen, zacht gefluister Kleine lettertjes die teder dansen vlinderlicht over mijn huid heeft onze…

hou me nog staande in een kleurenstorm met penselenpracht geschapen een dans –droomrijk mag ik me gelukkig prijzen- maakt zweverig genot ik schets de nacht die sterren meer verdicht maar ruimte laat me open tot morgen in een ander licht ontwaakt…

Daar waar het dorp was omgeven door de rust van de nacht visten zij voor hun bestaan, zoals hun vaders al hadden gedaan Aan dat alles kwam een eind toen de hoge heren met hun kracht, besloten dat ons dorp moest worden geofferd aan hun macht.…

De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven. Overdag komen de geheimen weldra aan het licht lichaam vol met blauwe plekken en een opgezwollen gezicht. Ze durft niet te gaan en blijft bij die tiran het is de vader van haar kinderen, en eens haar liefhebbende man.…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

doet mijn lijf en zinnen beven te scherp zie ik al wat ik heb gedaan en al wat niet, en al wat is verzwegen Selene kom, geef mij uw blauwe maan hoe wens ik enkel ’s nachts te hoeven leven want slechts door ’t duister kan het licht bestaan…

De nacht komt, liefdevol en vredig en sluipt op kousenvoeten door mijn huis waar ’k wakend dromen vul en glazen ledig waar alles slaapt en ieder weet zich thuis Het kind met tranen op de wangen, de jonge vrouw, de moeder, de godin in ’t droomkasteel heb ik ze nu gevangen de heks, de keizerin en haar slavin Tranen van bloed en wijn genoeg…

De nacht is stil en zwanger van symbolen de donkere hemel heeft een zilveren maan die magiërs en heksen rond doet dolen en allen die haar tovertaal verstaan Ik zie haar aan met mijn gesloten ogen zij die zowel daarginds als hier bestaat zo innig mild en zo vol mededogen het zwarte water spiegelt haar gelaat ‘n Toverdrank zal ik u toebereiden…

Ik kan de slaap niet vatten, maar geniet van jou aanwezigheid, heb vertrouwen inn de toekomst, en wat deze brengt, en hoop stil dat deze nacht een uurtje wordt verlengt. Daar lig je lief te slapen, ik streel je stilletjes en zacht, en zie hoe je al slapend, lieflijk lacht.…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die mij troosten kan of me in de armen sluit…

Wanneer de nacht valt, en jij niet meer bij me bent, dan pas besef ik echt, hoeveel ik van je hou, dan denk ik aan alles, alles wat we samen doorstonden, het goede en het slechte, het geluk en het verdriet, wat de nacht ook doet of laat, ik weet dat ik jou nooit verlaat.…

de koude nacht de Poolster lacht en ik.....…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

De dichter des vaderlands *Driek van Wissen* is niet welkom op de nacht van de poëzie. Pfeijffer, Komrij, Vinkenoog heftig aan het kissebissen vinden zijn werk te luchtig 'n rijmelaar op sinterklaasniveau, niet snobistisch luidruchtig geen homo, stoned, bezopen.…

Inktzwarte duisternis sluit ons in gevangen tussen twee koplampen ontrolt het smalle pad zich voor onze ogen nachtreizigers onder de sterren er vlucht een dier voor al het licht door de dansende auto de berm ingesmeten de duisternis slokt gulzig alle beelden op alsof er niets bestaat wij zijn slechts het dwaallicht in de verte dat uit…

Nachten duren nu langer, dan dagen. Ben gedachten alweer aan het jagen, Want ik hou niet meer van jou. Nu droom ik van de warme landen, Waar ik alles vergeten wou, In het niets stromen vele maanden Voor ik zie dat ik toch van je hou.…

Trillend lekt de maan zilte melk op je amberhuid zacht je vingers, los je haar wind waait lauwe druiven aan Ik drink je lach, je oogopslag jaag je tong op drift in mij hoor de krekel, hoor hem niet glijd en val in leegte diep Voor even één, de eerste keer voor even nergens, niemand meer…

daar op het hoge duin heb ik je ontmoet starend naar de avondzon op je haren lag een gouden gloed de horizon was vol van vermiljoen de zee doorsneden met een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen…

zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht de avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

schikt het zwijgen in ’t bleke ochtendlicht onder de grimmige wolken op de ruit verzamelt zinnen voor zijn stervende bruid wanneer zij het uur volgt zonder morgenzicht en in die stilte van lijdzame dromen heeft hij zijn liefhebben nooit verzwegen als was hij uit haar tere schoot geboren niet meer in staat om het einde te keren opent de nacht…

Ik draaf als een Berber door de bergen, zeef de sterren uit de nacht. Ik vind wat jij probeerde te verbergen. leef op ieder anders kracht.…

Ze loopt langs de gracht drinkt en flirt in kroegen heeft vele kontakten maar 't blijft bij een duel in de nacht.…

de avond valt ik groet de schemering en haal de nacht door naar de morgenstond ik glinster goud in de mond want ik lach naar een nieuwe dag…

Toen het avond werd in Spa en in de heuvels klom de mist, besloot de zon te gaan. De dag moest nu gewist. De bank in schemerlampelicht bleef leeg vandaag, de deken gevouwen, het tv-kastje dicht. De dagen die hierna verstreken, bleven lang als deze avond. Tot de piano een ander vond.…