Netgedichten

netgedicht (nr. 5.505):

De vissers in de nacht

Als de schemer was gevallen en het licht onvindbaar
de kinderen van het dorp lagen te dromen van de morgen,
dan waren de vissers langzaam uit het zicht van de haven verdwenen.
Afwezig in de avondrust waarin ons dorp reeds was beland,
kon je hun peddels horen ploeteren in het water van de Maas ver van het land.
Daar waar het dorp was omgeven door de rust van de nacht
visten zij voor hun bestaan, zoals hun vaders al hadden gedaan
Aan dat alles kwam een eind toen de hoge heren met hun kracht,
besloten dat ons dorp moest worden geofferd aan hun macht.

Schrijver: Jacob W.L.Looij, 14 september 2004