Alle inzendingen over Zachtjes

Het regent zachtjes witgele krans om de maan een wolk schuift erlangs…

Laat zachtjes smoren.…

Licht Het ochtendgloren Een vrouw ontwaakt 'Dag', groet zij zachtjes Naakt…

zachtjes vallen de vlokken neer op mijn gelaat verbergen de tranen die ik ween de tijd is gekomen daarom zeg ik je ga nu heen je bent hard weet zelf niet wat liefde is jouw lieve gelaat met je mooie ogen begrijpen en vragen om vergiffenis maar bedenk dat ik je niet meer kan geloven de sneeuw zal stilaan smelten en mijn wonden…

ik speelde met vlaagjes wind zand en wat water wist de zon in het blauw met zacht witte wolken ik kende haar hand die ik af en toe zag lange vingers gevuld met snoep of een glas hoorde haar lach boven het geruis van de golven uit keek om me heen alles vloeide ineen zuchtte zachtjes geluk…

Zachtjes wiegen op de wind, kijken met de ogen van een kind; de herfst weer voelen in de lucht en weten dat het goed is zo. Geen grootse dromen dromen maar mild worden als de kleuren die in goud en rood de bomen sieren.…

Ik laat je los nu, liefste mama. Dit doet vreselijk veel pijn. Maar jij en ik moeten nu voort. Ik met mijn leven en jij verdwijnt achter de hemelpoort. Jij begint nu aan een volgend hoofdstuk En ik wil komaf maken met dit verstikkende verdriet. Een loodzware opdracht, we zien wel of het lukt. Maar dat ik verdrink, dat wil jij zeker niet.…

hoor geluiden op de achtergrond een harde stem gevloek terwijl mijn hand jou zachtjes zoekt voel weer de paniek je hart verstenen nu even niet zie je ogen en je lichaam gaat niet open pas later in een lucht geklaard kom je weer los mijn hand dichtbij en jij geeft eindelijk je adem vrij…

Jij, die zachtjes aait over mijn arm, en rustig langs mijn schouders omhoog gaat. Jij, die met je vingers krulletjes in mijn haar maakt tot heel laat. Jij, die me zachtjes in mijn nek kust en wel een hapje MIJ lust. Jij, die rustig mijn blouse uittrekt, mijn rokje losmaakt waarbij speeksel langs je mond lekt.…

Kijk maar naar mij speel maar zachtjes mee sluit je ogen zing maar zachtjes naar de toon van de vogels. Kijk maar naar mij je bent hier veilig kijk naar buiten tot het morgenrood je angsten wegschroeit. Kijk maar naar mij vergeet de muziek slaap rustig ik zal er nog zijn als je wakker wordt.…

Zachtjes stroomt het over, Je komt eventjes bij mij. We dansen samen naar hoger, De douchekop... Ik kan er maar niet bij.…

De wereld draait door terwijl mijn gitaar zacht kermt, mijn ziel zachtjes huilt…

voetstappen sterven langzaam weg een moederhart huilt zachtjes dag lieverd…

laat me je troosten fluistert de wind zachtjes geloof me, ik kan een regenboog aan tranen dragen…

brullende passie ontstijgt de waterspiegel waar riet zachtjes ruist [haiku]…

Er zijn vogels die kruipen, zachtjes fluitend. Niet wetend gehoord te worden. Rare wezens, die vogels.…

Het licht strijkt soms zo zachtjes over bekend tafereel dat het opeens als nieuw geworden is.…

Onze handen versmolten met elkaar Je kijkt me aan Alsof je iets wilt vragen Mijn hand glijdt langzaam door je haar Het lijkt eindeloos Die ene blik Voor altijd veilig opgeborgen In mijn gedachten Ik geef je een kus Tintelingen Over heel mijn lichaam Minutenlang “Ik vind je lief” Fluister je zachtjes in mijn oor Ik antwoord zachtjes…

Laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel wat liefde was gaat nimmermeer verloren Laat mij uw vleugelslagen weder horen en herinneringen worden opnieuw herboren onze roos gaat mooier bloeien dan voordien laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel…

Zo stil lig ik in mijn hangmat Het minimale wiegen Schrijf ik toe aan mijn hartslag Of dat klopt maakt niet uit Alleen mijn hart is in beweging Heel zachtjes diep ver weg Haakt het slagen aaneen Tot elke vorm van tijd Mijn adem is er niet Mijn ogen drijven af Gedachten zeggen zachtjes Wieg mijzelf tot mezelf…

Ze werd wakker van de stilte, oorverdovend was het geluid alsof er buiten haar niemand was Zachtjes schoof ze op, naar hem de afstand leek mijlen ver maar eindelijk was ze er! Zachtjes legde ze haar hand op zijn rug, heel teder, wachtend tot ze reactie kreeg.…

stil, zachtjes niet bewegen hier was het dat wij zwegen dit plekje paradijs begin … of einde van de reis…

Ik leg mijn handen op de kop van de bok maar hij rukt zich los en schuurt zich zachtjes tegen kaalgevreten populieren.…

Roosjes geef je water Vampiertjes geef je bloed En mij geef je een kusje ALs ik zachtjes huilen moet..…

hij speelde mozart op de knopjes van haar bloes was ze in haar nopjes dan zuchtte ze zachtjes was ze ontregeld dan speelde hij blues…

in de polder legde iemand je ijzeren ziel zachtjes tussen witte schermbloemen minutenlang was je gelukkig…

gedachten gaan verloren als schaduw in de nacht waar sterren zachtjes doven mijn droom niet langer wacht in het sterfelijk dwalen reik jij mij de hand hoopvol, zachtjes leidend tot waar het duister breekt en twee stralende ogen mij vol liefde beloven dat waar sterren doven jij steeds op mij wacht…

mijn lied Dood leeft en leven laat gaan Zing zachtjes mijn verdriet Tranen vergaan en doen vergaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat mijn lach zachtjes met je meegaan En haal weg je verdriet.…

Bomen fluisteren uren aan elkaar ik hoor het ruisen in de stille bries Hun heimwee is welhaast tastbaar als ze praten over het stilteverlies Bomen praten zachtjes met elkaar rondom zerken uit ’t hardste steen ‘t Lover ruist zachtjes, jaar na jaar bomen staan als ik ..eeuwig alleen…

wees niet langer ongerust maar wezenlijk uitgerust gevoelens onzichtbaar geblust zachtjes in slaap gesust…