Alle inzendingen over aanraking OR vertederd

Zo'n gifmenger noemt zich dus; 'Chickenfriend' Dat doet me denken aan de dikke biggen Die lachend op een slagerszakje liggen Want zo misleidt men ons als consument Maar voor de pluimveesector is het pech Die is een tijd behoorlijk van de leg.…

vertederd kijkt ze in het wiegje naar het kindje uit haar schoot ze schoof een generatie op haar baby ademt lief en zoet de handjes voelen teer en klein het huidje zachter dan satijn als moeder niet onsterfelijk blijkt zal`t kind uit haar nooit kind meer zijn ook dat schuift dan een plaatsje op…

Een kleine aanraking Met jou oogjes We kunnen even niet echt knuffelen Maar... Wij knuffelen Met onze oogjes hè Blij glimlachend kijkt mijn kleindochter van 2 jaar me aan Een kleine aanraking Groot geluk…

weduwe en weduwnaar zijn verliefd op elkaar hun handen zijn verstrengeld mensen kijken vertederd hoe zij samen genieten van hun broos geluk ze zijn bijna tachtig tellen elke nieuwe dag die hen gegeven is afwezig nu de dood die ginds om de bocht ze nog wat extra tijd gunt…

Ik kijk vertederd hoe je slaapt...zo..mooi. Streel met mijn vingers de lijnen bij je ogen weg Een zachte kus op je voorhoofd. Luisterend naar de zee die gelijk ruist met je ademhaling Met je lichaam dicht tegen me aan Gaan wij de ochtend tegemoet. Waar de zon ons wakker kust.…

Toetsen aanraken woorden worden er gevormd met een computer.…

fijngevoelige minimale aanraking doet u vibreren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Stil staan wil je je ogen op steeltjes De bloemen zien bloemen herkennen Soms aanraken aanraken met je vingers Je hoort uit de keeltjes van verborgen vogels: liefdeszang Wees niet bang liefde is hier waar aarde paradijs geworden is door mensenhanden.…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

Haar aanraken is warmte sijpelt via elke poriën naar binnen een stukje zelf beminnen. In foetushouding omwikkeld door beddeplooien zakt ze weg in haar beschermende womb. Het raakt, haar aanraken, als striemen van vergeten momenten beroert ze een hongerig verlangen naar tijdloos intiem.…

Met zilveren vingers raak je me aan. Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

een hand zoals die van jou ja, jij daar je gaat net voorbij die hand hij lijkt gedwee en is nog vrij zou jij die van mij willen raken voelen, pakken naar smachten met liefde vlakken of als gift ontvangen in de jouwe even omsluiten wellicht delen om te helen of gewoon uit vertrouwen mijn vingers zijn zacht omhuld met een…

ach, kon ik je maar een keer ontmoeten zonder iets te willen slechts genieten van uw ziele zoete een korte reis door de dromen van je bestaan kon ik je maar een keer raken en dan weer verder gaan…

fluweelzacht en zo frêle haar vleugeltjes het lijfje trillend van genot vlinder de tuin vol geurende bloemen waarin ze van de honing snoept de vrouw kijkt toe ze ziet het ze bewondert dan vlieden haar gedachten elders meisje, mijn meisje vanaf de allereerste seconde dat men jou in mijn armen legde hield ik meer van jou dan dat ik ooit…

Ik twijfel nog over wat je hebt aangeraakt een tere ziel of diepe wonde het is nu in de natuur die vertwijfeling en verwondering het heelt de stilte en mijn zonde er is niets meer dan die aarzeling in rust aangeraakt door wat jij misschien vergissen noemt.…

strelen, spelen voor velen die dit niet delen onbekende taferelen hongeren en dorsten naar huid en handen aanraken, betasten strelen delen voor velen helen…

Nog raarder dan dat we niet meer kunnen lachen praten elkaar aanraken is dat ik je portret heb neergezet en dat je nu al bent veranderd in verhalen.…

Het was er smal en schemerig zijn hand en arm streken huid over mijn huid vertrouwd en aangenaam als van mijn lief: hoe vreemd is een vreemde in een onbewaakt ogenblik? Met hoeveel mensen intiem zou ik kunnen zijn als... Welke verschillen maken mensen tot vijanden, als het geen probleem is om bemind te worden door iemand die je…

de bloem bloost door de vlinderlichte aanraking ze voelt zich geliefd…

Donkere wolken Een aanraking en een zoen Regen op mijn huid…

Het is religieus dat ik jou wil aanraken -- jouw kracht ontvangen.…

Kom je, met jouw Huid naar mijn Lichaam, de Tempel -- van het aanraken?…

Verstrengeld in warmte vertederd door armen het kriebelen van woorden zo waar ze raken mij diep van binnen. De neiging ontstaat om mijn geluk weg te geven - ik vind wel weer nieuw - weerstaat zonder twijfel de roep van verbondenheid waarbij ik speels een lach bezorg in de glinstering van jouw ogen.…

een knuffel Zonder een aanraking Zonder je te zien Zonder je echt te kennen…

Wat is een gedicht Meer dan de vleesgeworden Uiting van hem die Het geschreven heeft - Het is aanraakbaar, Durft tegenstellingen Uit te spreken, Breng horizonten Bij elkaar tot op de plaats Waar verticaal en horizontaal Elkaar snijden - het gedicht Blijft aanraakbaar dichtbij Voor hen die het lezen, Nog lang nadat de dichter…

verdwaald op het strand waar overal dezelfde zandkorrels liggen gestrest en gestoord ik hoor een stem in mijn hoofd die mijn naam roept een klemmende kaak het hoge woord moet er uit een open kerkdeur de drie engeltjes die je gevonden hebben glimlachen slechts het vlees van de roos wordt vertederd tot zijde en een stukje zeep…

Je ligt zo stil in je wiegje Ik kijk met vertederde blik op jou neer. Mijn engel tranen lopen over mijn warme wangen, ik weet het niet meer. Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht, maar je schreeuw kwam te laat. De zuurstof naar je hoofdje had gefaald.…

zij had losgelaten keek vertederd hoe de jonge loot in nieuwe grond ontsproot boog haar takken in verwachten tot zijn kroon het licht bereikte om samen te gaan kijken hij groeide haar voorbij in zijn ontdekken van de hemel ontplooide frank en vrij zij ziet hem gaan ondanks samen wortelen voelt zij zich verlaten in bestaan…