Alle inzendingen over afbeelding OR museum OR beweging

door wie hij is --------------------------------------- afbeelding: schilderij van Heide Renier titel: de geboeide denker…

Het Stedelijk Museum gaat weer dicht Al eerder was het 7 jaar gesloten Verbouwinkje, maar niet echt opgeschoten De opening is mijlenver uit zicht Er wordt voortdurend maar wat aangeklunsd Dat blijkt in Amsterdam totaal geen kunst. ---- Na een tijdelijke openstelling voor publiek, gaat het Stedelijk Museum…

zowel de oorvijg als de muilpeer liggen inmiddels al weer jaren in het museum van gedane zaken…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In exhibitionistisch wulps genot heeft op Louitje's bijltjesdag een zwerver geluk gevonden in vrolijk bewegen zijn blauwe dromen in memoriam Hier begint het, in het nieuwe land levend in denkbeeldige spagaat alleen zijn hier geen zomervogels meer…

Ze versieren zo lijf en leden, Van boven naar beneden, De afbeelding is weleens omstreden. Een tattoo is niet taboe.…

Zie afbeelding: http://www.harkeyahh.com/harkgall/Jan%20Vermeer/vermeer.milkmaid.jpg…

o wat zijn de rozen mooi het lijkt wel kunst uit het museum de doornen zijn vanonder afgeschraapt want de conservator krijgt ze voor zijn jubileum…

. ------------------------------------- uit: 'Het museum van de zomer', 1974.…

de zomer komt en gaat de kleur vertroost bij ‘Een zomerhaiku’ van Eugène Brands Dordrechts Museum http://bit.ly/dWo66n…

door ademnood en een lichaam zo pijnlijk zeer Je ziet alleen een afbeelding en vindt mij heel normaal een foto, een gewone vrouw maar nooit zie je mijn lichaamstaal.…

louter invitatie het erotische werk dat menig mannelijke kijker in vervoering bracht met rode oortjes in het Museum d' Orsay het levenswerk van Gustave Gourbet betasten met begerige ogen...…

Een nieuwe horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen een eigen groene toekomst uit. Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in een voldragen landschap. De vol gedekte tafel…

We duwen molenstenen over een rulle wereld de grond wordt zacht van de aarde die we helen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde beelden die ver over hun horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen…

kom op! ik bitch en storm kom om vraag bron staat droog mijn geest traag ik kras en worm wurm arremoe punch pro domino oratio pro sudoku hoe gum ik weg elke lach bekras elke eed elke start wurm als een worm? come on!…

Besef van 't eindeloze op onze planeet is hemelwaarts gericht in het zenit, niet in oneindigheid Niet in het grenzeloze van het tijdloos eeuwig niets der onzichtbare fatamorganisch oplossende uitgestrektheid zonder horizonten Noch in brahman's altoze eeuwige sereniteit der atmosferisch- stratosferisch peilloos diepe ijlten…

Er worden kinderen gehersenspoeld Zij worden omgevormd tot nieuwe Russen Waar zijn hun ouders, oma's, broers en zussen Waarop is dit soort wanbeleid gestoeld? De juf belooft de kleintjes gouden bergen Ze toont de potloden en het papier Maar daarmee maakt ze weinig goede sier Dan leest ze voor; een sprookje over dwergen Wanneer het…

Iconen als aanbeden stil Serene rust komt over jou Stilte deli- bereert verhaal dat zichzelf graag wil vertellen; geschilderde afbeeldingen die laten zien dat leven toen boven alles gratuit moest zijn Sofia/Bulgarije September 2013…

Hij spant Van kant tot overkant Al heen en al terug De brug.   Hij bindt En wint en overwint De wal en overwal Voor al. Hij bouwt, En iedereen betrouwt Al heen en al terug Zijn brug.…

Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen Met zwarte nesten in verwarde twijgen Kwam regen op verdorde halmen zijgen, Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen. Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs En eenzaam in een krans van groene blaren - Een lichte handdruk kon uw smart bedaren Maar wis zong nog uw hart bedroefd een…

Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven. Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door zomers blijde hoven Gedwaald of laat door de avondlichte…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen, De dag is triest en vol onduldbaar wee... Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen, Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee. Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen, Wellust verkoor ik boven zoele vreê. En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen: Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee…

Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde? Maar ruist de zee niet rusteloos haar zang, Nu zacht en klaar, dan war en wild en bang, Anders in stil, anders in stormgetijde? Zo glanzenrijk als wisseltintge zijde, Dan armlijk grauw en wedrom, voor hoelang? Eén blanke blauwte, en zò wisselt die zang Die eeuwig 't eeuwig spel zal begeleiden…

Ik ben heel blij Doch 'k weet niet waarom, 't Hart van mij, Klopt bom, bom, bom. O! alles blinkt, En trilt en beeft, En mijn ziele zingt, En droomt en zweeft. O! ik ben zo blij, Van blijdschap dronken. Doch wie heeft mij Deze vreugd geschonken? Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis, totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis. Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken, zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht, totdat de wachters weer de poorten…

Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen. Het water was heel stil, een witte rand van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen. 't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren. De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat…

Wat vraagt één ziel van de Aard behalve vrede? En vrede schenkt zij nooit, slechts strijd en streven, En kort geluk, gevolgd door snik en beven, - Zij stoort zich niet aan tranen noch gebeden. Zij doet haar wil, en strooit haar heerlijkheden, En werpt haar bliksems, door geen drang gedreven Dan Macht en Noodlot. Ach, en alle leven Trekt…