Waar narcissen van dromen.
Een nieuwe horizon raakt
de haartjes in je hals,
daarachter leggen duizend
schaduwen een eigen
groene toekomst uit.
Het doel, mijn ongeduld zo
van de dromenwagen getild.
Gedeeld door beide lippen,
vanaf een tere huid, op handen
gedragen naar het gereserveerde
plekje in een voldragen landschap.
De vol gedekte tafel maakt de
spijs overzoet, ongewild geleid
door de blik vanuit een silhouet
een warme verleiding in het ongekuiste
honger van het liefdesalfabet.
Daar liggen we begraven op het veld
van hoop, de grond gedoopt in bloed
van alles wat men zaait en oogst,
waar de narcissen van dromen,
elk voorjaar weer vanuit hun
oorsprong tot aan het stervensbed.
... Afbeelding: Dreamtime ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 11 december 2014
Geplaatst in de categorie: liefde
Alles wat men zaait 4.0 met 2 stemmen 
165
165
Geef je reactie op deze inzending:
'prachtig!, mooi!, bijzonder!, dus kwalificaties,
zonder te zeggen waarom ze zo schreeuwen
en vervolgens vrijblijvend achterover leunen.
Ik probeer iets meer uit Pama te halen, Peter G.
Die narcissen komen pas aan het einde aan bod.
Jouw voorafgaande dromerijen leiden alleen maar af.
Jouw doelen zijn affecties, hooguit frasen
met vreemde, machteloze, ijdele beelden:
'Zie ons staan, zijn wij niet mooi gevormd?