Netgedichten

netgedicht (nr. 30.455):

hoge horizon

het staren boeit hem
hoe het door straten wandelt
en herbegint

als een licht geroezemoes
de reis
die hij alleen moet maken, verdonkert
in een eindeloze vlakte met zijn denken
er tegenover en waar alles
zo ontzettend groot is, dreigt uiteen te vallen
tot het herbegint

zich langzaam
weer inlijft

met spoorzoekers en vleugels
en waar de nacht
vergeten wordt in een ruimte die fluistert
dichtbij lavendel en de zekerheid
van korenwind

onaantastbaar
uitgespreid
en waar hij over zichzelf beschikt

vruchtbaar in beweging
door wie hij is

---------------------------------------
afbeelding: schilderij van Heide Renier
titel: de geboeide denker

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 januari 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

hoge horizon

3.4 met 18 stemmen

665

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

jan haak, 15 jaar geleden

Mooie overpeinzingen voorbij horizonten...

elze, 15 jaar geleden

een gedicht om van te houden

Hanny, 15 jaar geleden

Ik zie hier een denker die vanachter de horizon
de wereld overziet. Fantastische beelden op mijn netvlies door dit wonderschoon gedicht.

Quicksilver, 15 jaar geleden

Bijzonder mooi gedicht!

pama, 15 jaar geleden

Een gevoel van waardigheid, in principe voor iedereen gegeven maar niet uitgedragen.
Mooi gedicht

wietewuiten, 15 jaar geleden

een horizon is een lijn waarover je kan kijken, je kan buigen en met je ogen kan terugblikken naar binnen. ontwaar dan schilderingen en woorden die gemoed en denken kleuren. die horizon vind je hier.

Manuel Van den Fonteyne, 15 jaar geleden

Boeiend gedicht Kerima. Hoe je mij als lezer in beweging zet tot nadenken. Langzaam, op een bekorend ritme. Dat herbeginnen in de straten deed het 'hem' voor mij.

Geef je reactie op deze inzending: