Alle inzendingen over afgeworpen?

Guttegutgut laat zich gaan naar plekken waar nog geen pleisterplaatsen slechts ongebaande wegen wildpaden met afgeworpen huid ritselend in de struiken In de modderige oever sporen van een faun het water draagt een blauw afgeworpen kleed de wereld gaat niet aan vlijt ten onder slechts aan kreten van genot…

Afgeworpen in de tijd in een doel wat heiligt, door innerlijke strijd decennia gepijnigd en gestenigd, oneindig rollen stenen af en aan om in het volste uur van de waarheid tegen elkaar te slaan.…

Onderhuids blijf jij mij vervellen aan flarden word ik afgeworpen niets buitensporigs maar in wezen kom ik er nooit heelhuids van af…

Twijfel afgeworpen als ballast. De kern van hun bestaan zijn zij immers zelf.…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Kruip in mijn huid lang geleden afgeworpen ...eigenlijk afgegleden zonder enig geluid Omhul je met mijn vel en voel het levenloze ...misschien dat ik je ooit mijn verhaal vertel…

weinig woorden waren nodig om pijn te voelen in de blinde nacht afgeworpen tot aan de laatste draad de kleren van de taal de zoute poëzie van afscheid brandde weerloos op onze lippen…

Het rusteloze kleed met stekende voering, ongemerkt afgeworpen ...door jouw beroering. De zachtgeurende liefde, warm sereen vertrouwen die de vele droomdemonen ...meedogenloos neerhouwen.…

Zij heeft haar vleugels afgeworpen vliegensvlug en bezweek in zijn gelaat Het licht dat zout uit haar ogen spoelde kraakt vanmorgen hem uit slaap Lang is geboren ademloos gebleven in volle hevigheid kwam zij thuis Hoe kan vrijheid zo bevangend zijn als nevel op ruiten eens liefde las?…

een voile om haar ragfijne figuur doorzichtig als in het eerste uur soepel in bewegen moeiteloos vallend wat opstandig in het afgebieste kant een hand als invité de catwalk schrijdend op de lijn van dwars geplaatste voeten ik neem haar mee voor de finale die flitsend licht in haar afgeworpen voile…

zonder verweer is de mantel afgeworpen het boek tot papier aangevreten de verf tot olie verteerd aarde afgegraven tot het skelet van een schim zwarter dan, verlaten van door aangetast ontwijken ontdaan in onbedekte termen zonder weerwoord hoor ik mijn woorden zeggen luister naar stil zwijgen en blijven onbewandelde wegen onaangeroerd…

Het sneeuwt over de kristalen herten aan het ijsmoeras, wat maant tot stilte, bewegingen verstillen in kilte, warme harten ademen alert op elk gebaar en blaast kapok uit neus en ogen, kool van transparante inkt maar even zichtbaar, onhoorbaar in de slag van snelle vleugels afgeworpen, verdwijnen schaduwen op het parelscherm van de avondwind…

Welk een stilte kan de aardkloot regeren als de drempelwacht de koningszaal ontruimt, terugbrengt tot een museum van afgeworpen affectie, vervallen kamer met een vogelveertje als afscheid.…

losgekomen en zichzelf hersteld compleet alles afgeworpen, en zichzelf officieel afgemeld nog een niet ter zake doende ritueel gebaar en het slot kan eraf, het is klaar iets wat langzaam in hem omhoog stijgt werd een steeds sterker wordende zekerheid de schakels konden worden ontboden hij had zichzelf gevonden en nu hij ook eindelijk naar…

Eindelijke wordt het juk afgeworpen Met de worpen van de bal Een voetbalwedstrijd welke veel heeft Van een oorlogsslagveld met loopgraven Maar het meest Noordelijke land Van het continent Afrika Neemt de leiding in het Opstuwen van de Afrikaanse volkeren Genoeg onderdrukking en uitbuiting Heel veel halen, weinig brengen En vooral veel…

vechten tegen brave wil en stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven is door alle afgeworpen…

Haar dekentje afgeworpen, haar knuffel in de kast verdwenen en 's nachts niet plots meer wakker wenen, dikke blauwe wallen en een warme fles. Sesamstraat, gebrabbel, spelen in de tuin met de dochter van de buren en de hond, vlinderkriebels, haren kammen, chips zo voor het slapen gaan. Al dat ik zo vreselijk mis.…

zo ook het water ligt vol afgeworpen schilden, raapgoed uit levens die hun rijkdom geven met een gulle hand dwaalzicht loopt nog mijmerend langs vloedlijnen -terugtrekkend inzicht verderop - de wereld op z’n kop, in plassen die voorbij drijven altijd wel dat volle ogenblik meeuwen kijven dat het allengs later wordt terug op schreden…

Hij zelf heeft het niet bedacht maar is een speler in dat grote spel dat “leven” heet Het harnas heeft hij afgeworpen, onbevangenheid is zijn troef De vrees om te verliezen heeft hij niet, daarmee heeft hij zijn vrijheid gekocht. Starheid is de vijand en de eer het allerhoogste wat hij kan behalen.…

Het onderdrukkende juk met z'n noodlottige ban Van je afgeworpen, geen zonde meer, geen eerste steen, Je werd er geen lichtvoetig danstype van, Maar het leven was licht en draaide om jòu heen.…

Afgeworpen in de tijd in een doel wat heiligt, door innerlijke strijd decennias gepijnigd en gestenigd, oneindig rollen stenen af en aan om in het volle uur van de waarheid tegen elkaar te slaan.…

Alsof ze iets te verbergen hebben - winterbomen met in gure wind wandelende takken - gesluierd in de wiegende vrieskou geworteld in winterbeelden ruw behangen met de dood in nerfstructuur aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren…

ik voel de oogst in het zacht nazomer rijpen geen storm meer van verwijten maar een samen kijken naar wat het jaar ons heeft gebracht er is geen vergelijken met seizoenen die in goede doen hun vruchten hebben afgeworpen zon en regen laten zich niet korven maar jij bent lente en een nieuw begin ik dacht mijn leven terug daar kwam…

is dit de ongezien aan Bachus gewijde priester alle offers reeds geplengd kind nog bijna donkre wimpers op rode wangen krullend haar op `t voorhoofd en naast zijn oren de kunstig geknipte lijn van zijn kapsel Prins op het blauwe paard van wilde en verwarde dromen boven alles wereldveroveraar zonder schromen tot hij als afgeworpen…

Mijn hoorntjes weg, dit was mijn deel: hun oude afgeworpen rokken ter begluring.' ---------------------------------------------------- Uit: 'De tweede ronde', zomer 2000…

De appel is in de lucht ontstaan, uit wind en wolk, Uit regen en zon, uit het roepen van duizenden vogels Die hun schroom hebben afgeworpen. De appel heeft geen weet van zijn ontstaan. Is appel zonder het te weten, Eenvoudig en magnifiek. -------------------------------------- uit: 'Ook al is het niet zo', 1998.…

Bezie de bloeiende weelde, haar zanikende nazaten van beneden vruchten afgeworpen tot weeromkeer waarmee mijn tijd wordt. De mijn verwelkende tijd vervaagt de wiegende bloem aan het span. Wie zal haar liefgehad haar vrucht gezet hebben dan, zo kort.…

kledingstukken afgeworpen en onachtzaam door kamer verspreid. Van snelle gang naar plaats van daad geen milliseconde spijt, Hartstocht, begeerte, lust vervangen razendsnel gezond verstand. Eindelijk verstrengeld in elkaars gewillige, hunkerende armen beland. Zolang fantaseren, erotische gesprekken en nachten oneindig smachten.…