72 resultaten.
Pijnlijk vermoeiend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Het proces van
Aftakeling is onzichtbaar voor de
Wereld om je heen.
Met pijn vermoeit reuma zich door
De dag. Geen dagje zonder, geen
Vrijwaring van die pijnlijke lach.…
erectioneel verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 800 mijn ogen hunkeren naar het licht
dat zich telkens afwaarts keert, het
leven draagt de stervenden in het zicht
van mijn witte handpalm, was er een god
dan zou ik bidden, maar de hemel heeft
de christenen gespleten tot spijs die
reeds gegeten werd
wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde
van het vorstendom, een monarchie…
niet meer langs start
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 360 over zijn top hangt hij
de gebarsten kop geplooid
naar de zinnen van een ander
er blijft slechts stoom over
waar hij vroeger zo kon koken
nog lang na de overwinning
een veeg teken aan zijn wand
van aftakeling, spoedig voorbij
de dokters spreken niet meer
hullen zich in mysterie
met te dure woorden
veel ervan al vergeten
nog voor goed en…
Vriend zonder vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde voeten…
Vriend zonder vader
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 202 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde…
Rampen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 540 De wanorde en chaos na de aardbeving
een tremolo van binnenuit het moederhart;
een huivering, die waarschuwt voor de aftakeling
als Gaia vecht, waar mens het noodlot tart.…
pijn
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.091 naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden en hoewel
ze vervagen, toch
blijven de details
nog goed bewaard
komt dan de uitbarsting
of blijft het smeulen
en werkt het zich naar
binnen op weg naar
een langzame aftakeling…
Diepe stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 376 horizon
die niet meer beweegt
rond de rimpels van jouw lach
toe omarm nu de stilte
geef mijn hart nog een kans
en gun mij de benen van een antilope
wij zullen in dit stilteland
een nieuwe zon gebaren
naar diepere wortels
rauw en ongekookt
voor diepere lagen
geilere vibraties
en een rijper verstand
zal zich openbaren
tot aan het aftakelen…
Gouden hart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 324 Hij bracht de kleuren van de papegaaien en
de regenbogen onder woorden, soepel als een
lasso, hij zalfde ons met de zachte golven
van zijn geurige lichaam, terwijl aftakeling
hem tergde als een gifslang in zijn bloeds-
omloop, bleef hij tot zijn laatste adem
poëzie halen uit het diepst van zijn longen,
de gouden blaasjes naast het gouden hart…
Flonkerspel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 133 beekdal
Zittend aan een bosrand
De akkerrand met kruiden ingeplant
Het hemellicht in harpen aan het stralen
Aandachtig geniet je van de spiralen
Vol bewondering volg je het natuurfenomeen
Warmte die op je voorhoofd verscheen
Het flonkerspel voelt aangenaam
De gloed is heilzaam
Het gevoel zal snel omschakelen
Het bewustzijn laat zich aftakelen…
Dementie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.491 een grijze mist dwaalt
over de kapotgeschoten akker
der herinneringen.
eens beploegd, bezaaid, geoogst
nu een vieze bruine plas
tussen aardkluiten
« En wanneer komt moeder nu ? »
je moeder is al dood
een hele tijd
ook de boer op de akker
is niet meer :
het veld ligt braak
kilte en koude
dringen door
dringen door de dunne huid…
Onzekerheid schrijft
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 ik heb stilaan je
kleuren zien verdwijnen
haren pieken waar
ooit de zon zijn
licht in blonde krullen
heeft laten schijnen
sferisch omhullen
kleren het vroeger
goed getrainde en
gespierde lijf dat nu
met wankele stappen
onzekerheid schrijft
je bent een schim
van je vroeger extraverte
persoonlijkheid die in
bedeesd teruggetrokken…
De laatste Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 784 u aarzelt
de zon een schaduw
in het oor
leven bestaat
in uw ogen gaat een
plan de ronde
en houdt zich klein
uw wielen verzwijgen
wie en of ze zijn; eens heb ik
in u een taal gelegd
u houdt het allemaal
voor bekeken geen woord denkt u
loert op het verleden
u houdt zich klein
zon gunt u geen
toekomst in uw leven
vragen hij…
Ik zag je verloren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.541 stilzwijgend ornamentaal ingenist
diepbruin weggekroegd in schimschaduw verholen
matgekraste zielespiegels achter grijs gefilmd glas
een kelk teveel door rookgordijn besluierd
buiten het middelpunt van jouw zwakke aandacht
moest ik je vinden
in een poging tot als vanouds hetzelfde zijn
sprak je krachteloos vriend
met ontweken liefde
liet…
Het is waar
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 3.110 het is waar dat het landschap zonder
mij zal voortbestaan dat de bomen die
voor mij de aarde vormen de vlak-
ten beminnen die mij bijeenvegen in vaandels los-
lippig licht dat het water het
dichtsbijzijnde geluid van aanraking weer-
spiegelt dat de maan achterover stort in
een struikgewas van pasgeboren
sterren het is waar dat het zal doorgaan…
Schrikbeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 281 verzonken in een plas
schijnt de maan
in rimpels te sterven
een man richt zich op
het beeld verplaatst
hij kijkt omhoog
ziet tot zijn schrik de zwarte gaten
in deze novembernacht
zijn handen trillen
hij drinkt zichzelf vager
dan de godverlaten schim
verloren in het water…
Ik zag mijn vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.491 Ik zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar
geworden was, toch gaf het mij een harde schok:
wij waren altijd goede vrienden van elkaar,
maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok
alsof hij snauwen ging - iets wat hij haast nooit deed
terwijl hij leefde - leek hij op een dode hond
die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,…
Vader
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.714 IJsbloemen blauwgeverfde hand
geribbelde deken gebroken wit
hart zonder ophef hart ja nee
dingen gedaan wilde hij niet
o nee
dingen die hij wilde niet gedaan nee
vader is een ingepakte uitvinding
zichtbaar oud en ziek
(spijt niet zichtbaar genoeg)
een machine van losse grepen
de dochter een lopende band.
----------------------…
Ze weet soms nog
gedicht
4.0 met 7 stemmen 8.088 Ze weet soms nog waar ze is, als ze voor haar huis danst
meestal, na het dagelijkse voeren van de duiven
maar hoeveel mannen ze zoende, de namen van haar familie,
haar vrienden, haar vriendinnen - ze verdwenen,
zoals elke ochtend de stukken brood die gulzig hemelwaarts
worden gevlogen.
Elke avond zit ze op haar bed en luistert naar
het…
Terug in de tijd (Alzheimer)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 438 Het hier en nu
jij en ik, een individu
niet vooruit maar daar vandaan
is de tijd op reis gegaan
Vandaag is voorheen
en gisteren vandaag
zij die verdween
met dezelfde vraag
Vertellend over hem
met oude stem
zonder gemis
omdat hij nog is
Een nieuw verhaal
is zo vervlogen
en ik herhaal
met droeve ogen
Langzaam verdween
voor ons…
Haar oude ouders
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.483 Haar oude ouders zonder oude spullen
die hun beroofde hoofden van nog gekker
weg wilden trekken, zijn op droge benen
hierheen gekomen, hopend op gedogen.
Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden
en hun Maria heeft ook hier die ogen.
Hun tenen schieten wortel in hun schoenen.
Hun woorden durven zich niet te vertonen.
Ze krijgen tweedehandse…
Een appel
gedicht
4.0 met 55 stemmen 6.207 Er ligt een appel op een schaal
voor een open raam-
als hij zou kunnen denken zou die appel denken:
is dit nu beurs, zo n doof gevoel...
hij is nog zoet,
maar hij wordt al moe zoals alleen een appel
moe kan worden,
hij rimpelt en verkleurt,
het is een warme dag, niets grijpt om zich heen
en niets gebeurt
en een hand pakt hem op,…
Een lege postbode verdrinkt op de landweg
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.693 Voor A. Morriën
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed…
Inwoner
gedicht
2.0 met 4 stemmen 5.653 Beschouw hem als je gast,
verzorg hem als was je hemzelf.
Je kamt toch 's morgens nauwgezet je haar
en scheert je zorgvuldig?
Hij woont al lang bij je in,
in alle kamers nog wel.
Vult hoeken, gaten en kasten,
laatjes en plinten zelfs.
Als ik je ook nog eens een keer
een goede raad mag geven:
trek met hem op,
leef met hem mee.
Begint…
Veranderd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 153 Een oude bekende van jaren geleden liep
plotseling langs mij heen en zei 'Ik herken
je bijna niet meer!'. 'Ik ben dan ook een
ander!', zei ik serieus.
Maar het is in wezen nog erger, want als ik
in de spiegel kijk, weet ik niet wie ik zie
en ben ik voor mijzelf een totaal onbekende.
Je kunt gaan schermen met Alzheimer, Korsakov
en dementie, maar…
Altzheimer frietjes met kroket
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Zo parmantig wriemelt ze de gouden staafjes
met haar vingers in haar mond, keurig één voor één,
geen vork, geen mes, geen eetgerei, maar heel braafjes
haalt ze eerst de frietjes door de fritessaus heen.
Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak
en ook geniet ze van de geprakte kroket.
Als ik dan haar handen met een servet schoonmaak,…
STERVEN VOORDAT JE DOOD BENT
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 358 Overal op uitgekeken
alles al gehad en doorleefd
nu niets meer kunnen en willen beleven,
die niets ontziende aftakeling
in veel variaties
gedachte woorden, die hij vervolgens niet zegt
minder zicht en weinig grip meer krijgen
ook de voortbeweging hapert steeds weer
toch nog iets willen, dat hij niet klaarspeelt
het is inleveren geblazen…
AANWINST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 en als jij zegt
dat ik veranderd ben
zou het best in mijn voordeel
kunnen zijn of nadeel
dat maakt geen fluit uit
iedereen verandert
binnen en buiten ouder worden
zie het als verrijking van de geest
zolang het geen aftakeling is
wijsheid komt met de jaren
ervaring speelt de grootste rol
of blijf je graag een doetje
die over zich heen…
Van koraalrood naar ultramarijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 207 Koraalrood vloeit pijn
uit diepe wonden
gesneden door een bijna dodelijk lot
Facetten der vermetelheid
die het grootse hart
koperkleurig doen voortstuwen
verhinderen de aftakeling
naar een noodlottig leven en
verbazen vriend en vijand
Door kracht en zegen,
een Herculeske daad
in deze Titanenstrijd
zal op het scherpst van de snede…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 458 Als een rookgordijn wordt opgeworpen
Om aftakeling te verhullen
Als takken verder spelen in mineur
Kaal en troosteloos in de wind
Als de schrale zon een schaduw wordt
Een schim van lang vergane glorie
Wanneer gure regen mijn gezicht teistert
Bergen blaren de weg onzichtbaar maken
Wanneer fluitende wind in mijn oren blaast
me influistert dat…