Alle inzendingen over alleen

Alleen, zo voel ik me wel eens, Alleen, soms gewoon zo ineens. Alleen, je ziet het niet, Alleen, doet me verdriet. Alleen, op niemand verliefd, Alleen, niet door die persoon geliefd. Alleen, waarom doet dat zeer, Alleen, keer op keer. Alleen, angst om dit altijd te blijven, Alleen, aan bijna niemand te beschrijven.…

Alles is niet meer hetzelfde zonder jou Elke dag een leeg gevoel wat is mijn doel Een grote leegte dat is mijn gevoel Ik betrap me erop ik praat tegen jou Weltrusten, goeiemorgen wat ik ook probeer zonder jou is niets hetzelfde meer…

Soms voel ik me zo alleen tussen al die mensen ik voel me dan zo verlaten wat heb ik te wensen Omdat het om mijn kind gaat blijkbaar vooroordelen natuurlijk is dat waar mijn gevoelens gaan meespelen Toch zou ik het voor ieder ander doen al blijf ik in mijn zienswijze alleen voel ik me verlaten waar kan ik met mijn verhaal heen Iemand…

Aandacht schenk ik je, zoveel ik kan, en voor het overige is er hulp nodig van jezelf, want, jij, net zomin als ik, kan het niet alleen! Maar weet, dat ik er ben!…

ik ben alleen ik ben alleen geweest niet altijd echt niet het is waar als je alleen bent luister je eerder huilend naar muziek de tranen die niet eens in je ogen springen maar zo'n beetje parelen langs je wangen terwijl iemand piano speelt iets van Bach of wat ook of een vrouwenstem die zingt over verloren liefde pianoaanrakingen…

Ze weet het; ze moet verder, ze weet het, is nu alleen ze weet het ze moet haar schouders eronder zetten en toch is alleen nog steeds alleen. Bijna vijftig jaar bijeen, na een kort ziekbed ging ie voor altijd heen. Ze weet het maar allemachtig wat is ze eenzaam, wat is ze alleen!…

Maar niet alleen.…

Ze is sterker dan niet een alles doet en kan zij immers alleen. Ze verdooft haar verlangens dat dan wel.. want er is niemand die haar redt uit die momenten, dat zij even niet alleen zal kunnen wanneer zij zo neer wordt gezet.…

Alleen de ondergaande zon maakt me alert, dat ik straks mijn bed moet gaan opzoeken.…

Ik slaap alleen maar Zachter Je ranke slanke lenige lijf Omwikkelt verstikt omhelst me Mijn lichaam gespannen, mijn adem stokstijf Zinderende kou in mijn denken De morgen bevrijdt me, ach kom nu toch snel Het licht zal me wreed verlossen Geen zachte gedachten, geen lief in dit spel Slechts de sleur die mijn dag verlichtte…

de lucht van de lege straat kent een stadse geur de stilte is vreemd ik ga voorbij de verlatenheid, aan de linkerzij, deur voor deur doeken dienen als luiken immers de hitte speelt op het beklede raam sluit de wereld buiten de oude man op nummer 8 ontmoet alleen zijn naam hij denkt in dromen over de wens naar morgen als zijn naasten…

Alleen vluchtigheid kan hier bestaan. Tijdelijkheid. Onverstaanbare gesprekken verwaaien hier, mengen zich met een zakelijke omroepstem. Piepende wielen van een bagagekar, mengen zich met het gillen van een rem. Geroezemoes. Hier kan een mens alleen zijn. Plotseling ontmoet ik iemand, een niemand die ik niet goed ken.…

Dus voel je jezelf alleen denk je: 'k ben verlaten 't kan altijd erger hou dat voor ogen- en in de gaten.…

Iedere keer wanneer ik het gevoel heb dat ik dieper in het rumoer moet duiken verder in de commotie, dwazer in het tumult weg van de stilte bedenk ik me bijtijds dat er iets meer is dan jij alleen die mij gezelschap houdt in samen eenzaam zijn want het zijn niet de anderen die er net als ons voor kiezen dat er geen reden is voor blijdschap…

Hoe vaak hoor je mensen, klagen steen en een beetje been? hoe vaak hoor je mensen mopperen over dat, wat ze juist niet hebben? Hoe vaak zijn mensen ongelukkig omdat ze kwijt zijn wat ze hadden? Hoe vaak gaan gesprekken over verlies, wat niet meer is te behappen? Maar weet je dat er ook mensen zijn die diep in hun hart, verlies plaatsen…

Ik weet het niet meer Ik leg mijn hand op jouw steen Jouw steen, zo kil en grijs De vogeltjes luisteren mee Maar blijf verdrietig en alleen…

Alleen drank gaat nog binnen. Hij verzet zo zijn zinnen. Zijn vrouw was alles voor hem, ze liet hem alleen, de dood nam haar mee. Hij ligt lam van verdriet maar niemand die het ziet. Kinderen heeft hij niet zijn bloed stroomt niet meer verder. Hij denkt niet meer na, waarom zou hij.…

dag tegemoet Zoals het hoort Elke zorg in de kiem gesmoord Het voelt zo leeg Ik ben zo op Doch, zoals het hoort Doe ik elke dag terug voort En door en door en door En alles wat ik zie, is wat ik niet meer heb Maar, zoals het hoort Alsof niets mijn rust verstoord… Wil met je praten Terug, samen, als een team Het is niet zoals het hoort Alleen…

In de lege stad ben ik een levend standbeeld – ik voel me half dood.…

Hoe kan je alleen zijn met miljoenen sterren in het heelal die elke nacht over je waken. Hoe kan je alleen zijn met een zachte, schrijnende maan die zich elke nacht over jou heen buigt. En als er dan een wolk verschijnt die al het licht uit je leven doet doven, wacht dan een nacht.…

achter de heg, en 'n struik zit de man achter 't raam; 'n dubbel geluidswerend luik hij speelt in zijn theater "de eeuwigheid in spe", hoort al de stem, van later en spreekt van die ruisende zee…

reizen als een komeet door het zonnestelsel omstandigheden verbranden jouw omhulsel de routine die de pijn verzacht vlieg je door zoals iedereen verwacht mensen vinden dit een natuurlijk fenomeen maar de komeet voelt zich helemaal alleen…

op strand met jou de eerste voeten in het water ons spoor vervaagt al gauw in kou die lente overleeft golven rollen uit over de zomer zorgen dat je even beeft we lopen verder dan er mensen zijn, hun horizon voorbij de lijn van samen en alleen gedachten spatten op het lijf het zout in kringen drogend je ogen vragen of ik blijf we…

in pleinig zoeken naar een andere weg muren hebben horizonnen afgezet en ogen op het steen en blik gelegd onder het blauw van de lantarens de dag verloopt in ongeschoren licht de avond gaapt verveling uit een nietszeggend gezicht het licht is kouder dan voorheen, de mussen dood en muggen dansen rood boven een stille sloot alleen…

je stoel is leeg gisteren ligt in kruimels op tafel bloemen liegen lente bloeien uit voorbij je kraakt in de vloer zucht bij het sluiten van gordijnen laat jezelf verdwijnen als ik je nodig heb je leest vragen in mijn ogen ziet het onvermogen om met jou te leven ik kan je niet meer geven je hebt vandaag mijn beeld gebroken…

wijst naar het kind dat altijd huilt moet ik bewegen op bevel als ogen een keer knipperen of tanden blikkeren Ik wil met jullie lopen in een kring en hopen dat ik mee mag doen ik ga een hand en ook de zoenen geven eindelijk weer deel uitmaken van het leven want ik was lucht werd nooit gekust in de wereld om me heen bleef ik alleen…

je was hier pas en dacht de wereld vriendelijk je voelde je als gast in een omgeving die verraste ze zagen uit de verte dat je een vreemde was geen vriendinnen had dat je je schaduw haastte ze hebben je alleen gelaten omdat je niet voor slijmen koos ze waren niet echt boos er was gewoon niets te bepraten hun stemmen irriteerden…

zeg me welke weg je loopt ik ga het offerland verlaten wil weer weten wat mijn handen doen, de passie voelen van een zoen lakens koelden nooit meer hete lijven samen blijven was het doel ik lachte met een scheve smoel naar oude wijven we keken naar elkaar begrepen wat we wilden jij de zon en ik de maan het was ons universum dat we…

Hij duldt geen andere vogels om zich heen, altijd is hij alleen. Hij voelt wel dat ik kijk. Maar gaat niet weg. Hij maalt er niet om: “Wat denk je mens, ik ben heus niet dom.”…

alleen alleen alleen alleen Links rechts alles valt mijn keel verstopt ik slik en krijg die prop niet weg ik voel me echt alleen tranen dringen alles wordt klein en krap en donker alleen de angst komt snel raast door mijn hoofd raast door mijn lichaam heen alleen alleen alleen jij komt weer terug maar bent nu…