Alle inzendingen over anders

Maatschappij.... alleen kijken maakt machteloos achteloos idealen glijden zacht langszij mensen communiceren over weer en mijn… gelukkig doet geen pijn liefst mobiel dan behoeft men niet echt te zijn eigen verantwoordelijkheid in plaats te delen gezamenlijk helen -egoïsme verleden tijd gezamenlijke verantwoordelijkheid!…

Onrustig brandende dromen als spits lekkende vlammetjes, likken aan zijn bezwete lijf. Onrustig werpt hij zich van zij naar zij op zij, mompelt steeds de naam van een verloren liefde. Troostend slaat zij haar zachte armen om hem heen, fluistert tere woordjes, maar hij wijkt, ontwijkt onbewust en onophoudelijk de lieve rondingen van…

Ik let nu veel op anderen, heb weinig commentaar, ik luister als zij spreken, heb oog voor hem of haar. Alles werd anders, dat is al zolang, sinds ik anders ging kijken, voor niemand meer bang. Je leert zoveel van anderen, ook dat ze zijn als jij, dat afstand hen verwijdert en vriendschap maakt hen blij.…

Houden van is anders dan anders dan alles ooit gevoeld anders dan alles ooit geleerd anders dan liever niet geweten hoe liefde voelt? anders dan ooit bedoeld…

Ik hou van jou zoals je bent niet anders dan anders maar ook niet gewoon.…

Je bent anders apart bijna niet te beschrijven Als ik zeg ik hou van je spreek je of zwijg je Je weet ik ben bij je Ik sta voor altijd voor je klaar Een blik is genoeg Wij begrijpen elkaar…

anders. anders is zij zij hoort er niet bij. zo is het altijd al geweest. ze wordt niet uitgenodigd op een feest. anders dan de anderen anders dan iedereen, om haar heen. anders. zo voelt het anders, zegt zij. als jij er bent, bij mij nu heeft ze een vriendin. zij hoort er weer bij!…

nooit een stel Het was voor hem maar een spel Ik had het moeten voelen Ik had andere doelen Ik zag hem wel graag Maar zijn woorden 'ik zie je graag' Waren oh zo vals en onoprecht En ik meende het wel echt Hij kan weer op jacht En in het begin is hij wel zacht Wanneer hij weer vrij wil zijn Kan er weer iemand triestig zijn Dat de ander…

duiven pikken het eten van de kippen de andere vogels eten het konijnenbrood zelfs het roodborstje is present de tuin is zo wonderlijk leidt een leven op zich de sneeuw valt zacht maar wild het is geen tijd om te schrijven in de tuin maar onder een afdakje doe ik het toch geef maar toe dit is toch even iets anders dan dat wolkenvrachtvervoer…

horen van een ieder die op de vlakten wonen, ze houden zich verborgen, stellen uit tot morgen, in verwachting op de toon waarin niets zal worden verzwegen, waarin méér doorklinkt dan verwacht, luister wat zwijgt uit een eeuwig lied, fluistering van muziek, een kosmische mozaïek van liefde, een oneindige hymne, lijkt simpel, maar iets anders…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, totdat ik mijzelf er buiten sloot,verloren in de ruimte van de atmosfeer, aan de gene zijde lonkt de bloeiende heide in kansen op het ritme van de genen heen en weer, zwijgzaam roepend, bevreesd dat iemand mijn stemgeluid zou horen, als ik in iemand anders was geboren.…

Ik ben anders dan de anderen dat zou je zo niet zeggen toch is het eenvoudig uit te leggen namelijk: anderen zijn maar ik ben.…

of moet je dat anders zien misschien zullen we dit pas over een tiental jaren weten of zijn we dit dan alweer vergeten het is maar net hoe je dit wilt bekijken een koningin kun je niet met een koning vergelijken…

Zou je iets veranderen als je terug kon gaan in de tijd, als je jaren over mocht doen? Zou je dingen omkeren, zou je stoppen, voor de val, zou je zorgen, zou je...welnee, ben je mal, je zou precies hetzelfde doen, zodat je weet, wat je nu weet! Laat maar komen die toekomst, ik ben er klaar voor!…

Om echt te leven moet er soms even een deel van ons sterven laten gaan van wat misschien zou kunnen zijn hoe je anders had kunnen handelen of beter niet had kunnen zeggen om dat te verwerven zal je moeten accepteren dat de ervaringen uit verleden en heden de mening van anderen hoe zij kiezen totaal anders zijn…

had het anders geweest wanneer ik: mijn verstand beter belegd, meer in je ogen gekeken, stil naast je gelegen? echt mijn weg had gevolgd in het zand en het zout? niet versteend maar geopend meer geleefd en minder overleefd? schrijver: Simon K.…

Is er leven op een andere planeet mensen, die net als wij zo leven hoor ik dan soms een vreemde kreet wie weet, komen we dat eens te weten? M'n gevoel, het laat me niet los jij bent ver weg maar ook dichtbij genieten van de omgeving en het bos is het een land, onbedorven en vrij? Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen. Er hangen opzichtig gekleurde kettingen om haar hals en in haar oren draagt zij grote oorringen…

Hij was anders dan anderen Op school werd hij vaak gepest Ook al deed hij nog zo z’n best Hij kon zichzelf niet veranderen. Ze vonden hem te stil en te dik Hij had ook weinig te vertellen Had met niemand wat te stellen En had in spelletjes geen schik.…

Soms zou 'k een muis willen zijn, zou mensen laten schrikken en me verstoppen in mijn holletje, soms zou 'k een vogel willen zijn, vliegen tot de horizon, ach er zijn nou eenmaal dingen die niet kunnen, maar stel dat het kon? Ik zou je laten schrikken en vervolgens wegvliegen naar de zon!…

Met vorstendom heb ik nooit veel gehad Maar aan het einde van haar redevoering Zag ik ineens een vleugje van ontroering En ik geef toe, dat deed me toch wel wat Dus ik geloof, door geen tendens geleid In haar oprechtheid en betrokkenheid…

Ik zag een haasje in mijn achtertuin, heen en weer wippen. Het legde overal eieren met bontgekleurde stippen, maar eentje die was helemaal bruin. Toen ik dit in mijn handen pakte, bleek het een hele stomme zet. Want een kat die er eerder kakte, die had nu de grootste pret.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

Maar iemand gaf mij goede raad, die ik nooit vergeten zal; Iedereen is anders, dus klim altijd uit het dal...…

zul je bij ons zijn morgen kan de wereld veranderen als jij er tenminste zal zijn we weten waar je bent voorlopig zit je er nog fijn overmorgen zeggen we misschien wat een schatje we zullen zien je laat de spanning stijgen maar al met al het kan niet lang meer duren we wachten al zolang nu nog de laatste uren en dan zal alles anders…

pak mijn handen ik zal je beschermen bij mij en geen ander ik zal me ontfermen pak mijn handen ik hou ze allemaal tegen bij mij en geen ander ik heb alles geregeld pak mijn handen je lijf dichtbij de mijne bij mij en geen ander ik neem je tranen en laat ze verdwijnen geef me je handen je liefde en je hart bij mij en geen ander…

bezig met anders te zijn Het is zo heerlijk om mezelf te zijn…

De duif naast het kantelraam op zolder maakt geluiden als van een krolse kat En aangezien ik de wereld ook vandaag wel weer niet zal begrijpen Zal ik van de kat gekoer verwachten Zelfs de vraagtekens in mijn hoofd klinken niet thuis te brengen vreemd Over de antwoorden maar helemaal te zwijgen…

de eeuwige andere kant ineens sta je er midden in als je wandelt in de stad over land door dorpen zoals sommigen nog doen jij en ik vermoed ik steeds minder mensen ze gaan het uit de weg dan hoeven ze niet te denken over asielzoekers het waarom van een spuit een verlaten boterbriefje de betekenis van verlatenheid alleenstaande nauwelijks…