Alle inzendingen over angst OR onnodig OR toekomst

Zonder oordelen Met open geest Angst is groot Leer mezelf kennen Ieder deel Laat mij zijn Als mens Met dierlijke drift Omarm me Wees niet bang…

Ik las je angsten in je ogen als een Zweeds liefdesgedicht dat ik zo graag wil begrijpen maar bij Donar niet kan. Jouw angsten zijn de mijne niet. Geen huis, geen werk, geen toekomst maar snap je niet Jag alskar dig. Ik wil zo graag dat jij dat ziet. Dan blijven wij hier allebei hulpeloos, hopeloos en eindeloos bedrogen.…

Ik maak me Nog steeds Te vaak Onnodig druk Om de mensen Die me lief zijn Hoe gaat het? Ik moet er zijn Ik moet iets oplossen Ik moet helpen Anders: Laat ik ze in de steek Dit is natuurlijk Niet waar Dit leren Loslaten Geeft ruimte Voor mezelf…

licht van de toekomst Zoekend naar een pad dat een weg geeft naar zekerheid Hoop, een droom naar een verlangen Geloof, bouwend op de angst van onzekerheid Leider, ik geef je een toekomst Een lief, tederheid voor zekerheid Het verleden, standvastig feit Een vast gegeven uit een onzekere toekomst Het zal je toekomst tekenen Maar de kleur…

Dan begint het leven zonder onnodige zorgen. Ik hoef niet meer bang te zijn voor wat komen gaat. Ik hoef niet meer te rennen voor de angst die me in de weg staat. Lieve Droom, Laten we samen verder gaan. En niets of niemand zal ons in de weg staan. Ik heb bewezen dat ik sterk ben. En dat ik mijn pijn en angsten ken.…

Merkbare leegte...meestal te laat, smaakt naar dwang van onnodig kwaad, de morgen zal leren, alles met respect te eren...…

Die andere blikken steelt zinloos onnodig; zich een buitenbeentje voelt, zo onnodig. Een restmens trekt aan het spel buiten de grenzen. Apart in het zwart tussen de mensen. Een restmens huilt met de wolven in het stille bos. Niet welkom is hij de nummer vijftien buiten het gros.…

Laat me jou dansen in zonnestralen die ons begeleiden naar hoger gelegen sferen waar woordgebruik onnodig blijkt daar het hart overneemt…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Het is het tijdperk van de spuiten de GGD en huisartsen ze prikken er op los vijftien minuten wachten en dan weer naar buiten ze kwamen op de dag met hoop bejubelde het verlaten van de angst die in een onzekere toekomst lag…

gelatenheid in doffe ogen omsluiert verdriet waar dromen vergaan verdwenen is tijd zal nimmer bekoren wat toekomst blijkt vervult haar met angst maar wentel in de streling van fluisterende woorden omhels de troost die ik schenken mag denk aan momenten in toekomst verborgen waar ik zachtjes een lach aan jouw ogen ontsteel…

de waarde dat je weet welke stappen verder gaan om de toekomst van het heden te leiden zoekend zonder een echte lijn te pakken kies je de treden die je lijken berustend op de eerste verdieping vervolg je de weg naar boven, tree voor tree…

Recht op het doel en bepaald niet halfzacht Dit was voorspelbaar: die scheidsrechtersassistent had zeker drie keer onnodig gevlagd…

dat ik je schreef je zou haast zeggen, doorheen een gedachteloos verleden het zijn wat dwarrelende gedachten, ik stuur ze naar je op misschien heb je onnodig moeten wachten…

Geen verleden, geen toekomst, NU Het altijd aanwezig zijn. Geen beperking, geen angst, geen druk, maar een ervaring allesomvattend zonder einde. IK BEN…

Het verschil tussen nodig zijn en nodig moeten is best wel groot, hoewel het nodig is om nodig te moeten en het veelal nodig moet om nodig te zijn, wil niet alles onnodig zijn.…

zij hervinden zichzelf vrij in dromen angsten verdringen werkelijkheid waar zij ontwaken verstrengeld in handen hun schreeuw naar liefde fluistering wordt aanhoort het verleden hun toekomst breken die laatste tranen huilen ze stil…

Kristallen bollen voor de toekomst Voorzien ons van een grote angst Ook al zie je liefde en genot Wie zegt dat het later echt zo wordt Geef mij maar een plakboek Met dingen van vroeger Herinneringen zoet of wrang Waar je niks meer aan veranderen kan…

Aan het huis Wordt gerukt Het huis van zekerheid en stabiliteit Historie en toekomst Tezamen in de tijd Prestige en welvaart Duurzaamheid En tegelijkertijd Dat wat ze meebrengen Is een echo uit het verleden Angst en onzekerheid in het heden Spiegels Van wat er is geweest De samenleving is bevreesd…

gesproken zonder woorden maar uitbeeldend, klinkend in akkoorden vanuit een groeiende wereld vol verlangen van wensen die men probeerde te vangen in dromen en vanuit het hart stroomde signalen van donkerzwart naar lichte kleuren naar buiten gebracht vurig hopend, te komen, op wacht waar eens misschien het licht verschijnt die alle angsten…

allemaal had opgekropt dingen die ik nooit heb opgemerkt nu zit ik hier alleen verward, verdrietig en vol schuld maar het moest eruit het moest worden onthuld ik het niemand verteld omdat niemand mij begrijpt op mijn dagboek na verder lijd ik in eenzaamheid waarom kies ik voor deze pijn wat heeft het me allemaal gebracht treunis, angst…

Dat angst zolang voorbij is? Je denkt dat hij zijn gezicht heeft verloren, maar ieder jaar heeft hij zich herschminkt met het lieflijke ruisen rood en bruin en oker van het krentenboompje, de bolle struik waarachter het kermen schuilt, het jammeren, stilletjes, zodat de mensen zeggen: kijk toch hoe mooi. Angor van toekomst.…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…

Het woud was koud en sneeuwwit in mijn droom de stammen star als uit puur marmer; als zacht steunen liep het water uit de poriën van een zwarte hemel en verdween in alle bekkens steeg de waterstand en ‘k wist dat ik nog sneller lopen moest tussen de tenen voelde ik het spartelen van weke vissen De waterdruppels troffen mijn huid…

Drijvend in angstzweet, verbeten roeien Bange slaven in de boeien Geesteszwepen maken striemen Bang geslagen aan de riemen Spookschip de wereld Komt eraan Vaar je mee Of blijf je staan Monster aan In havens waar de angst regeert Ligt spookschip de wereld afgemeerd God is je leidraad, Allah de ware Maak je klaar om mee te varen Spookschip…

Wat ze heeft dat mag ze houden: mager haar en wit gezicht van louter wind; een vuist zo rond of daar een angst begint. Eén dunne rug onder de storm - een juk onder een juk - twee schouderbladen om ter bangst. ---------------------------------------------------- uit: 'De zuigeling van Sint-Petersburg', 2001.…

eindelijk breekt de spanning van jaren tot gapende scheuren verschrikte gebaren wijzen in wanhoop naar directe gevaren geschokt tot diep in het fundament blijkt dit geen incident het vertrouwen is gebroken op spoken kan men geen toekomst meer bouwen nog blijft het stil in het groningse noorden maar er komen nu daden geen woorden…

Talrijk de dromen over de tuin in het bos vogels die de ochtend verslaan het bronstig kikkerlied egels melk drinkend uit de handpalm de zomer musicerend uit open deuren Ravel gespeeld door volwassen kindervingers en in de nacht de knarsende eik rillend van de boze toekomst --------------------------------- uit: 'Het depressionisme'…

het eind is zoek de strakke streng rafelde bij onderzoek knapte toen volledig af ik heb de touwtjes nu niet meer in handen van het vervlocht verleden ontbonden is mijn heden ik pakt de draad van morgen maar weer op omdat ik toch weer garen spinnen wil in een toekomst die niet stopt…