jouw lach ontstolen
gelatenheid
in doffe ogen
omsluiert verdriet
waar dromen vergaan
verdwenen is tijd
zal nimmer bekoren
wat toekomst blijkt
vervult haar met angst
maar wentel in de streling
van fluisterende woorden
omhels de troost
die ik schenken mag
denk aan momenten
in toekomst verborgen
waar ik zachtjes een lach
aan jouw ogen
ontsteel
Geplaatst in de categorie: liefde