Alle inzendingen over argeloos

De spin zittend op het uiteinde van een rag, wachtend op een argeloos insectje, die eenmaal gevangen in haar web pijlsnel wordt omwikkeld als een pakketje, stervend in haar web wordt vastgevlecht. Maar het blijft een moordend schouwspel, de spin geduldig wachtend op een nieuwe prooi ontdekt een nieuwe maaltijd.…

Een vogel vliegt nog argeloos, op de laatste adem van het jaar. Ik zoek naar woorden in de zee maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet. De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot wat nimmer was.…

gevuld met humorvolle kinken, linken die zich als een goede wijn laten drinken dan hoef ik niet langer te overdrijven geen termen meer zoeken die zullen grijpen naar de letters, missen en in naam vallen dan koos ik een ander woord voor de ballen na zinloze uren schaven en slijpen Als ik ooit een sonnet zou kunnen schrijven waarin ik regels argeloos…

Aan de rand kijkt het dier argeloos toe hoe versteend leven zich opdringt.…

Argeloos keren de huizen hun dierbaarste wanden naar buiten, fluisteren Lissabon, Lissabon. Tussen keuken- en badkamertegels zoeken wij traag naar de tekens, verrijzenis. Het water staat laag. In marmeren armen murmelt het zacht tegen schepen aan.…

Sommigen erlangs in dunne kleren, geliefden, glimmend, argeloos in de ijle lucht een weg op die zij kennen. En keren terug naar het ogenblik, de vrouwen boven de sturen - alles wat zich afspeelt, het hele leven door, have en goed één richting uit, godvergeten oorden.…

De ruimte van geluid vullen met gedichten, de stilte niet bruskeren aards moraal gevangen, in de mens verwerkt, de verwarring versterkt de beelden, om die mee te voeren in “dood tij “om me argeloos de mond te snoeren met onbekende woorden, om de sterfelijkheid met zijn handlangers te bedwingen, zwervend voor de poorten van de onmacht…

ik gis Een vermoeden dat me ontglipt Nu haak ik met lege klauwen naar lucht Een tamme wolf met een heilige honger Haar wangen, een wassen zon Haar huid, een belofte Ik lik het pril zout van de dij Cupido heft een roestige speer Hij plant ze in mij als een verlossing Met geschramde voeten, gekloofde tepels Glibberige kont wenkt zij mij argeloos…

nu zijn wij als pionnen in hun schaakspel strategisch tegen elkaar op gezet goed geoliede robots net als sommige vogels slapen wij terwijl we vliegen tussen de incidenten door enkel geprogrammeerd om te vuur en te zwaard het denkbeeldige hachje veilig te stellen voor denkbeeldige vijanden terwijl wij - in de ban van Pokemon argeloos…

Midwinterbloei Impromptu dissonante Schadevrij afwachten Schandeloos loslaten Yesterday's blues Over the rainbow Unforgettable Loze aspiraties, vloeiend In vertigo bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare…

Zo is dat kind: argeloos, onschuldig, onbevangen, nieuw.…

Langs Vlaanderens wegen staan verspreid aan kant en berm waar men ze ziet, de kruisen der ontroostbaarheid getuigend van immens verdriet, van onherstelbare treurigheid; herinnerend ons, 't kind zonder verweer argeloos in speelse jeugdigheid, geveld in meedogenloos verkeer.…

meisje, in je jonge leven worstelen door je puberteit aarzelen om jezelf te geven overlopen van genegenheid vrouw, gebonden en gedreven gevoelig zijn en verweren jezelf vergeten, eerzaam streven argeloos beminnen leren moeder, in je hele wezen leiden, door spel, door boeken twijfelen en beschutting geven samen naar morgen zoeken vrouw…

Ik pelde de jaren één voor één uit hun schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd…

Langs de muren die verweerden, de grachten die vloeiden Maar ze duikelde in haar argeloos spel viel in de greep van de stilte…op teenkussens.…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht.…

De oude aarde lijkt herschapen in een tuin van Eden waar mensen argeloos opnieuw weer toekomst lezen. De sluwe slang is nu nog niet verschenen, laat ze slapen totdat we helder weten hoe leven leven baart steeds weer.…

de eksters in jouw tuin fiere schaakvogels in wit en zwart brutale vlerken die alleen maar eksteren hoog in de blauwe lucht buizerds met bebloede poten en 's avonds bevreemd naar sterren kijken argeloos vleermuizen volgen die verdwalen verdwijnen in de heldere tijdeloze nacht…

Uit aarde, water, ether, en beweging, vuur alle elementen uit de natuur die ons voeden, hoeden en in diepte broeden die zomaar zijn, zo naamloos, egoloos en argeloos zoals de geur van een rode roos niets eisend of bewijzend het is er alles voor ons hele wezen om ons te vervolmaken tot koning, groot, of wat dat ook mag heten, wezen.…

(een verslag in dichtvorm) 'meneer u voldoet volledig aan het signalement van een van diefstal verdacht persoon bij drogisterij Trekpleister' terwijl ik argeloos bij de ING-bank stond te pinnen werd ik onaangenaam lastig gevallen door een agent in uniform en één in burger...…

Dat heeft een rede, het herkent zich in vele vormen, vaak argeloos naïef, vertaald naar stromend water, het heeft geen verleden, maar ook geen toekomstperspectief.…

Hij sprak zo argeloos nog als een jongen En zo eerwaardig als een opperhoofd. Zijn lachen werd alwetend, en zijn blik Omving ons met een zuiverend liefkozen, Zoals men ’s avonds kinderen en rozen Kan naderen met een verheugde schrik. En als hij kalmpjes treuzlend ’t zonnig pad Afwandelde, kwam ons een groot ontroeren.…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd van een duurzaamheid als er slechts één gezichtspunt is, heeft dit geen gewicht, van de brug af gezien als die is opgehaald,heeft dat een rede, het herkent zich in vele vormen, soms argeloos en naïef, het stroomt als troebel water, het heeft geen heden, maar ook geen toekomst meer.…

Van de brug afgezien wanneer die is opgehaald, heeft dat een reden, het herkent zich in vele vormen, soms argeloos en naïef en stroomt als troebel water, er is geen verleden maar ook geen toekomst meer.…

in te brengen jouw hele leven draait nog maar om één ding : dope drank kost bijna niks .. zou misschien beter zijn als je zoop ik weet echt niet meer wat ik met je moet beginnen ” - nu de dagen lengen neemt soms verbeelding de vrije loop en blijkt het soms zomaar mogelijk de Dood te overwinnen: steeds weer stapt ze bijna blij en argeloos…

De lichte linde luidt de lindelucht, een zwoele zucht van zoetheid zucht als argeloos ik onder bomen fiets en 'k zoek naar 't bladerdak ja, zie witte klokjes bung'lend luiden lichtgroen doorzichtig lover dat flankeert en plotsklaps ben ik weer in de sfeer en alles wat 'k ermee associeer, van toen ik over haar geuren schreef...…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd van een duurzaamheid als er slechts één gezichtspunt is, heeft dit geen gewicht, van de brug af gezien als die is opgehaald, heeft dat een reden, het herkent zich in vele vormen, soms argeloos en naïef, het stroomt als troebel water, het heeft geen heden, maar ook geen toekomst meer.…

Grote steden zijn soms heel gemeen; en breken vaak door de horizon van de argeloosheid heen. Ze lokken de plattelandsman met hun mooie kanten; maar zijn geluksboompje zal hij daar nimmer planten.…

Door autobeat geregeerd dansen wij argeloos in modes, trends en rages, stoer - maar amper kritisch bij gewauwel van de Show-tv. Zinvol leven wordt als saai ervaren. Velen zijn verslaafd aan presto-presto: plaatsvervangende waanideeën van de hoge daken schreeuwen.…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd het hart van een nauwe vrede van de brug af heeft dit geen gewicht als die is opgehaald, is dat met een rede, het herkent de vele vormen, argeloos is het vergezicht, het speelt met troebel water, er was geen verleden meer, maar ook geen later, een oneindig spel verbindt de tijd, maakt zich meester…