Netgedichten

netgedicht (nr. 43.446):

Langs Vlaanderens wegen

Langs Vlaanderens wegen staan verspreid
aan kant en berm waar men ze ziet,
de kruisen der ontroostbaarheid
getuigend van immens verdriet,

van onherstelbare treurigheid;
herinnerend ons, 't kind zonder verweer
argeloos in speelse jeugdigheid,
geveld in meedogenloos verkeer.

Daar staan, waar hun kind gestorven is
een vader, van onmacht de vuisten gebald,
een moeder, gebroken door droefenis,
daar, bij een kruis langs het koude asfalt.

Terwijl verkeer onverstoorbaar raast
staan ze er stil in wind en regen
her en der, met een bloempje ernaast;
de kruisen langs Vlaanderens wegen.